Tussen haakjes

Apotheekhoudend huisarts Jan Kruithof zei het venijnig toen ik hem in september 2007 interviewde voor Pharmaceutisch Weekblad: “Ik ben apotheekhoudend huisarts tot de dood erop volgt.” Hij bedoelde hiermee dat hij zich onderscheidde van collega’s die bereid waren het apotheekhoudend deel van hun praktijk te verkopen omdat daarmee in die tijd goed geld te verdienen viel. Het aantal openbare apotheken kon zo groeien, en het aantal apotheekhoudend huisartsen nam dienovereenkomstig af.

De nieuwssite www.farmaactueel.nl is nu ook niet buitengewoon subtiel met de kop boven het nieuwsbericht over de opening van een servicepunt door BENU: ‘BENU apotheek opent tweede servicepunt Westervoort (uit concurrentie)’. Het venijn zit in die twee woordjes tussen haakjes.

Wat is het verhaal? De Westervoorders klaagden jarenlang over het feit dat hun gemeente slechts één apotheek telde, een BENU apotheek. Apotheker Daniël Eikema loste dit probleem voor hen op door elders in de gemeente ook een apotheek te openen. Dus wat doet BENU in reactie hierop? Het opent op een steenworp afstand van deze nieuwe apotheek een serviceloket.

De geschiedenis van concurrentievoeren herhaalt zich dus. Bij gebrek aan apotheekhoudend huisartsen gebeurt dit nu alleen niet tussen openbare apotheken en apotheekhoudend huisartspraktijken, maar tussen openbare apotheken en serviceloketten. Begrijpelijk, het is gewoon zakelijk handelen in een concurrerende markt. Niets ten nadele van BENU en Eikema dus, beide marktpartijen zien een stukje markt en willen dat bedienen. Zoals dat gaat tussen concurrenten, delft doorgaans echter wel een van de twee het onderspit. Als dat in dit geval de apotheek is en het serviceloket blijft over, hebben de Westervoorders dan wat ze willen?

Delen