Twee kwaden

Hun tweede zoon was nog maar net geboren toen Arne, mijn huisarts, en zijn vrouw Agnes besloten uit elkaar te gaan. Drie jaar geleden kochten ze een nieuwe woning, die ze helemaal naar hun smaak verbouwden. Met als gevolg dat de woningfinanciering een stuk hoger was dan de waarde van het huis toen ze uit elkaar gingen. Dit én de huidige situatie op de woningmarkt deden Arne en Agnes besluiten om de woning niet te verkopen. In onderling overleg deelden ze de woning bij de scheiding aan Arne toe.

Na ondertekening van het echtscheidingsconvenant bleek dat de hypotheekverstrekker Agnes niet wilde ontslaan uit de hoofdelijke aansprakelijkheid. Hierdoor bleef Agnes aansprakelijk voor het totale hypotheekbedrag. Agnes wist niet wat wijsheid was. Moest ze haar aandeel in de woning toch overdragen aan Arne? Dat zou inhouden dat ze wel een schuld hield, maar geen bezit meer had. Daarnaast zou ze zelf waarschijnlijk moeten gaan huren, totdat ze alsnog uit de hoofdelijkheid ontslagen zou worden. Immers, een hypotheekverstrekker zou de bestaande schuld meenemen bij de beoordeling van haar verdere financieringsmogelijkheden. Maar Agnes vond het ook geen fijn idee om de woning onverdeeld te laten. Hoe minder ze nog samen had met Arne des te beter, vond ze.

Na de scheiding bleef ze aansprakelijk voor het totale hypotheekbedrag

Toch wilde ze hem zeker niet in de financiële problemen brengen. Wat na verloop van tijd wel zou kunnen gebeuren door de fiscale consequenties van het in gezamenlijk eigendom houden van het huis; namelijk het niet meer aftrekbaar zijn van een deel van de hypotheekrente over de eigenwoningschuld. Dat zou niet alleen de belangen van Arne, maar ook haar belangen schaden. Want de financiële gezondheid van Arne hield natuurlijk direct verband met zijn mogelijkheden om partner- en kinderalimentatie te betalen. Kiezen uit twee kwaden, dat was het in de ogen van Agnes. En daar kan ik haar niet helemaal ongelijk in geven.

Een gezond en liefdevol 2014 gewenst!