Uitdaging

Ten tijde van de tergend langzame formatie schreeuwt het land om een plan van aanpak voor de grote uitdagingen waar we als samenleving voor staan. Niet de minste daarvan is het zorglandschap. Het door VVD en D66 opgestelde ‘document op hoofdlijnen’ verklapt hoe de twee grote spelers in ons versnipperde parlement die toekomst voor zich zien. Termen als ‘autonomie voor de zorgprofessional’ en ‘geen bureaucratie en regels’ vallen direct op. Opleiding wordt topprioriteit en er komt ruimte voor gerichte verbetering van de salariëring. Er worden lessen getrokken uit de coronacrisis: verdere ontschotting, het uitrollen van nieuwe (digitale) werkvormen en een flexibele ic-schil met zogenoemde ‘zorgreservisten’. 

Over financiële prikkels voor zorgverleners is men stellig: deze worden afgeschaft. Een hint naar de nakende loondienstdiscussie voor medisch specialisten? In ieder geval lijkt het einde van zorg als markt in zicht. Tot slot komt er meer aandacht voor preventie. Geen betutteling, maar een brede aanpak gericht op het maken van gezondere keuzes. Hoe zich dit verhoudt tot het huidige zorgstelsel, blijft nog in het midden. 

‘Er worden lessen getrokken uit de coronacrisis’

Op sociale media mengen medici zich laagdrempelig in de discussie over deze eerste schetsen. Participeren in de politieke arena is voor velen echter een brug te ver. De schaarse bezetting van medici in de Tweede Kamer getuigt daarvan. Tegelijkertijd zouden we juichen als iemand uit ons midden voor het hoogste ambt zou gaan. Reden genoeg dus om de competentie-ontwikkeling op dit vlak vanaf een vroeg stadium aan te moedigen. 

Geen politieke ambities? Geen zorgen. Als beroepsoverstijgende belangenbehartiger, heeft VvAA recent uw mening gevraagd over het zorglandschap en de voorwaarden die voor u van belang zijn om goede zorg te leveren. Ik kijk reikhalzend uit naar de resultaten om een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan het brede maatschappelijke debat over ons zorglandschap

Delen