Uitlaatklep – Drummen

In ‘Uitlaatklep’ vertellen collega’s op welke manier zij even stoom afblazen en loskomen van de dagelijkse hectiek. In deze aflevering: manueel therapeut Hans Vuurmans, praktijkhouder in Nederhorst den Berg. 

Tekst: Martijn Reinink | Beeld: Diederik van der Laan

In maart 2020 wordt Hans Vuurmans (67) opgenomen met sepsis; maandenlang ligt hij aan een infuus met antibiotica. “Ik ben twee keer bijna dood geweest. Uiteindelijk heb ik het gered.” 

Als hij naar huis mag om verder te herstellen, komen zijn medebandleden van AYA geregeld langs om te spelen. “De muziek heeft mij op de been gehouden”, zegt Vuurmans die inmiddels weer een paar uur in de week kan werken, maar ondertussen wel kijkt hoe hij zijn praktijk kan overdragen. Daarna gaat hij nog meer tijd besteden aan wat hij al sinds zijn twaalfde met zoveel plezier doet: drummen. “Ik heb een jaar les gehad, verder heb ik het mezelf aangeleerd.”

Tot zijn veertigste drumt Vuurmans – fysiotherapeut van origine, manueel therapeut sinds 1983 – in een rockband. Sinds 1994 maakt hij deel uit van de partyband AYA. “We spelen van alles: ballads, country, jazz, rock-’n-roll, en we spelen óveral. Op feesten, in huiskamers, tijdens begrafenissen, zelfs over de grens. We hebben in Berlijn en Parijs opgetreden en de laatste jaren veel in Spanje. Dan gaan de vrouwen mee en touren we langs de kust.”

Manueel therapeut Hans Vuurmans: ‘Als ik op de kist zit, valt alles van me af’

De band bestaat uit een gitarist, pianist, bassist en Vuurmans die op een ‘cajon’ speelt. Zo’n vijftien jaar geleden neemt hij voor het eerst plaats op deze Zuid-Amerikaanse ‘doos’, zoals de letterlijke vertaling luidt. “We zijn overgegaan naar akoestisch, deze drum is wat makkelijker voor mensen om naar te luisteren, ook in kleine

ruimtes. Voor mij betekent het wat minder sjouwen, alleen de houding is niet zo bevorderlijk.” Al heeft de manueel therapeut zijn rug en heupen inmiddels zo getraind dat hij het lang kan volhouden. “We spelen soms wel vier uur achter elkaar zonder pauzes.” Elke dag zit Vuurmans wel een half uurtje ‘op de kist’. “Als ik wat hoor op de radio dat me triggert, dan wil ik dat omzetten in eigen technieken. Maar het fijnste is toch wel om samen te spelen. Als ik doodmoe uit de praktijk kom, dan zit ik een uur later helemaal als ‘nieuw’ op de kist. Dan valt alles van me af.”