Uitlaatklep: goudsmit in spe

In ‘Uitlaatklep’ vertellen collega’s op welke manier zij even stoom afblazen en loskomen van de hectiek van alledag. Dit keer: reumatoloog Irene Speyer uit Gouda.

Tekst: Martijn Reinink | Beeld: De Beeldredaktie/Lex van Lieshout

In de buurt waar Irene Speyer (63) woont, hebben twee dames die goudsmid zijn samen een atelier. “Altijd als ik daar kwam voor een cadeau, dacht ik: wát mooi gemaakt. Maar ook: zo ingewikkeld kan dat toch niet zijn?” Daarop moet de reumatoloog – bijna drie jaar nadat ze is gestart met de deeltijdopleiding tot goudsmid aan de Vakschool Schoonhoven – wel terugkomen. “De technieken en materiaalbewerkingen zijn complex, het is heel pietepeuterig werk en het materiaal is kwetsbaar.”

Speyer werkt overigens bijna altijd met zilver en maar zelden met goud. “Zilver is goed te bewerken en veel goedkoper. Een gram zilver kost een paar euro, een gram goud op dit moment 38 euro. Als een ontwerp van zilver mislukt, doet dat ook wat minder pijn.”

‘Mijn vier dochters zijn gewillige proefkonijnen’

Het kan zo maar zijn dat de reumatoloog na uren zagen, solderen en polijsten in haar werkplaats – een omgebouwde kamer in huis – een creatie afkeurt. “Ik ben streng voor mezelf. Als ik niet tevreden ben, dan gooi ik het in een bakje waarvan ik de inhoud weer omsmelt. Dat bakje wordt elke week voller.” Of dat niet frustrerend is? “Valt mee, oefening baart kunst.”

Eenmaal per twee weken gaat ze van 16.00 tot 22.00 uur naar school, tussendoor maakt ze thuis opdrachten. “Van ringen en hangertjes tot een doosje met een dekseltje waar je een scharniertje in moet solderen.” Ze is nu ruim over de helft van de driejarige opleiding. “Ik heb de basistechnieken onder de knie, zodat ik ook echt eigen ontwerpen kan maken.” In zo’n eigen ontwerp kan ze ‘helemaal verdwijnen’. “Als ik een zondagmiddag in mijn werkplaats bezig en, gaat er geen patiënt door mijn hoofd.”

Commerciële aspiraties heeft de goudsmid in spe nog niet. “Ik hou het klein. Mijn vier dochters zijn gewillige proefkonijnen.” Een van hen gaat volgend jaar trouwen en heeft haar moeder gevraagd of zij de trouwringen wil maken. “Dat vind ik wel heel bijzonder. Ik haal mijn voldoening uit het smeden, het creëren, het proces, maar als een sieraad af is en iemand draagt het met plezier, dan heb ik twee keer zoveel lol.”

Delen