Wat begon met een hechtcursus die traumachirurg Hilco Theeuwes ontwikkelde in zijn tijd als student geneeskunde, is uitgegroeid uit tot familiebedrijf EduStitch.
In de eerste jaren van zijn geneeskundestudie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam heeft Hilco Theeuwes (42) een bijbaantje in de snijzaal. “Als manusje-van-alles”, zegt de traumachirurg, actief in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis. “Dat gaf me de kans om mee te kijken én veel te oefenen.” Het beweegt de toenmalig opleidingsdirecteur, prof. chirurg Johan Lange, ertoe de student te vragen of hij wil meehelpen een ‘skills lab’ op te zetten voor beginnende coassistenten, met de focus op hechten. “Die uitdaging nam ik graag aan.” Zo staat Theeuwes aan de basis van Skills-Plaza, dat inmiddels is uitgebreid en vast onderdeel uitmaakt van het geneeskundecurriculum in Rotterdam.
Bij het opzetten van een hechtcursus voor het skills lab valt het hem op dat de oefenmaterialen, de ‘kunsthuidjes’, zo snel kapotgaan, terwijl ze best duur zijn. “Studievriend Jan-Willem Potters (inmiddels anesthesioloog, red.) en ik zeiden tegen de verantwoordelijken binnen de faculteit: ‘Als wij kwalitatief goede matjes weten te maken, kopen jullie ze dan?’ Ze moesten lachen, maar zeiden wel toe. Daarop zijn we gaan experimenteren met drukpersen, siliconen en ander materiaal, samen met mijn oom, een orthopedisch schoenmaker.” Na twee jaar hebben ze in 2009 ‘een goed werkend model’. “Dat hebben we op de markt gebracht en de faculteit nam het af. We richtten een VOF op, lieten voor een appel en een ei een huisstijl ontwikkelen en wisten ook andere skills labs te overtuigen van ons materiaal.”
‘Toen we serieus zijn gaan praten, kwamen we tot de conclusie dat we elkaar goed zouden kunnen aanvullen’
Algauw breiden de twee hun aanbod uit met een hechtcursus voor studenten. “Zodat zij zich thuis achter hun computer met een hechtsetje en een e-learning goed kunnen voorbereiden op hun coschappen. Het verschilt nogal per opleiding hoeveel aandacht er is voor vaardigheidsonderwijs. Vaak hangt dat samen met wie er opleidingsdirecteur is. Chirurgen leggen doorgaans wat meer het accent op vaardigheidsonderwijs. Komt er een internist, dan verschuift het naar beschouwend.” Nadat Potters (“nog steeds een goede vriend”) voor andere uitdagingen kiest, gaat Theeuwes op zoek naar een nieuwe compagnon. Tijdens een familiefeestje ontstaat het idee om in zee te gaan met zus Quinta die een communicatie/journalistieke achtergrond heeft. “Eerst had ik wel wat twijfels, maar toen we serieus zijn gaan praten, kwamen we tot de conclusie dat we elkaar goed zouden kunnen aanvullen. Dat is gebleken. We hebben weinig woorden nodig. Kunnen heel direct communiceren. Snappen elkaars privésituaties. Dat is prettig.”
Samen ontwikkelen ze EduStitch verder. De VOF is afgelopen jaar omgezet in een BV. “Omdat we grotere deals sluiten en onze vleugels willen uitslaan naar het buitenland. We zien met name kansen in Angelsaksische landen waar men weinig aandacht heeft voor ‘skills training’.” Al blijft de focus voorlopig op Nederland, waar ze hun aanbod hebben verbreed. “We hebben een cursus ‘basis-chirurgische vaardigheden’ ontwikkeld die we door het hele land geven aan groepen zorgverleners. Voor huisartsen, verloskundigen, specialisten ouderengeneeskunde, verpleegkundig specialisten en physician assistants is de cursus inmiddels geaccrediteerd.”
De cursussen worden doorgaans gegeven door chirurgen of huisartsen uit de regio, maar zelf neemt Theeuwes ook nog geregeld een vrije dag om les te geven. “Ik hoef niet rijk te worden van EduStitch, ik doe het omdat ik gelukkig word van onderwijs en innovatie én het onwijs leuk vind om samen te werken met familie.”
