Van verpleeghuis naar hospice

‘De onderzoekers concluderen dat door verscherpte toegangsregels de zorgbehoefte van degenen die naar een verpleeghuis verhuizen steeds groter is.’ Deze conclusie lezen we in het nieuwsbericht over het rapport Ouderen in verpleeghuizen en verzorgingshuizen van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Het onderzoek bevestigt wat iedereen die de ontwikkelingen in de ouderenzorg ook maar een beetje volgt al lang weet: alleen mensen met de zwaarste zorgbehoefte krijgen toegang tot een instelling. Het rapport heeft betrekking op de periode 2015-2016 en brengt helder in beeld hoe snel de verandering in de toegang tot deze zorg zich heeft voltrokken.

Het is een verandering die nog lang niet voltooid is: op dit moment is nog binnen en buiten de instellingen sprake van een overgangsfase. De instellingen zijn nog volop bezig de gevolgen van de steeds hoger wordende zorgvraag van hun cliënten te vertalen naar de dagelijkse praktijk. Iets waarin het Kwaliteitskader verpleeghuiszorg nadrukkelijk richtinggevend is. Ook buiten de instellingen – in de thuissituatie, waarvoor geen soortgelijk richtinggevend document bestaat – is het nog zoeken naar de nieuwe balans. Die zoektocht vertaalt zich bijvoorbeeld in discussie over overbelasting van mantelzorgers en grote druk op de spoedzorg.

De tijd die iemand nog in een verpleeghuis doorbrengt is al scherp gedaald

Het ligt voor de hand dat die nieuwe balans er na verloop van tijd zal komen. Er is immers geen andere optie: de regels voor toegang tot instellingszorg zullen niet meer worden versoepeld, dus de samenleving zal zich gaan voegen naar de nieuwe realiteit. De vraag is welke gevolgen het voor de verdere ontwikkeling van de verpleeghuiszorg zal hebben als dit eenmaal is gebeurd. De tijd die iemand nog in een verpleeghuis doorbrengt is al scherp gedaald. Zet die daling door, dan is de vraag aan de orde wat de toekomst is van het verpleeghuis zoals we dat nu kennen.

Delen