Verantwoordelijkheid nemen
In welke bochten we ons ook wringen om de zorgkosten te beteugelen, de komende jaren zullen ze ontegenzeggelijk stijgen. “Dat zijn wereldwijde, autonome processen”, zei econoom Marcel Canoy gisteren in de Volkskrant. En in Zorgvisie wijst ook econoom Wim Groot op een ontwikkeling in internationaal perspectief, met oorzaken als de toenemende zorgvraag van de babyboom generatie en de ontwikkeling van dure nieuwe geneesmiddelen.
Feitelijk zegen beiden dus: het komt niet door het zorgstelsel. En Laura van Geest van het Centraal Planbureau geeft hen hierin gelijk, want zij zei afgelopen dinsdag tijdens de relatiebijeenkomst van Zorgverzekeraars Nederland dat een ander zorgstelsel, zoals de OESO eerder al liet zien, geen oplossing biedt. Kiezen voor een ander stelsel, zoals de voorstander van het Nationaal Zorgfonds willen, is dus geen goed idee. “In tegendeel zelfs”, zei ze, “zo’n wijziging leidt altijd tot gedoe en onzekerheid én tot forse transitiekosten”. Die transitiekosten, minimaal vijf miljard euro schat het CPB, brengen ons alleen maar verder van huis.
Wat moeten we dan wel doen? Eén optie is de zorgverzekeraars niet langer verplichten zulke hoge reserves aan te houden, een oplossingsrichting waarvoor de beslissingsbevoegdheid deels bij de Nederlandse overheid ligt, maar ook deels in Europese regelgeving. Een andere optie is “polderen binnen het stelsel”, zoals Van Geest het noemde. Nieuwe hoofdlijnenakkoorden sluiten dus. André Rouvoet van ZN noemde dit “een gezamenlijke opgave van alle partijen in de zorg”. Beide opties sluiten elkaar overigens volstrekt niet uit, en ze zijn allebei de moeite van het overwegen waard. Maar Canoy voegde er in de Volkskrant terecht nog een andere optie aan toe door te zeggen: “Op enig moment moeten we ons afvragen of alles wat kan ook nodig is.” In die zin ligt de échte kern van het probleem besloten.
5 reacties
Even het geheugen opfrissen van deze en gene;
http://www.cpb.nl/persbericht/329009/nieuw-zorgstelsel-kansrijk
De voorgenomen hervorming van het zorgstelsel kan leiden tot hogere efficiëntie en kwaliteit in de zorgsector. Daarin speelt concurrentie bij zorgverzekeraars en zorgaanbieders een sleutelrol.
Dit concludeert het CPB in het vandaag verschenen CPB Document ‘Concurrentie in de zorg’. De publicatie inventariseert kansen en risico’s van de plannen om meer concurrentie in de zorg te creëren. Het geeft aan welke oplossingen zich nu al aftekenen voor mogelijke risico’s en waar nader onderzoek nodig is. Het CPB Document geeft een tussenstand van lopend onderzoek bij het CPB naar concurrentie in de zorg. De publicatie draagt materiaal aan voor uitwerking van de kabinetsplannen en de prioriteitenstelling daarin.
Concurrentie kan neveneffecten met zich meebrengen. Zo zouden op korte termijn de totale kosten in het nieuwe zorgstelsel harder kunnen stijgen dan in het huidige stelsel. Dit is de prijs voor het creëren van voldoende zorgaanbod (wachtlijsten verkorten), de verbetering van de kwaliteit en meer keuzevrijheid in de zorg. Op langere termijn kunnen efficiëntieverbeteringen een deel van de extra kosten terugverdienen.
Andere mogelijke neveneffecten zijn bijvoorbeeld het risico dat zorgaanbieders en verzekeraars op kwaliteit gaan beknibbelen, of een verlies aan solidariteit. In al deze gevallen zijn aanvullende beleidsmaatregelen denkbaar die de neveneffecten kunnen beperken.
De Nederlandse voornemens steken wat dat betreft gunstig af bij de zorgstelsels in andere landen. Toch is een verdere verbetering nog mogelijk en wenselijk.
–Uit welk jaar is deze publicatie van het CPB en wie hebben daaraan meegeschreven?
http://www.cpb.nl/publicatie/concurrentie-de-zorg
Reeds in 1999 werd tot het huidige systeemmodel besloten. Ongeacht samenstelling Kabinet is dit gewoon doorgevoerd. Publicatie van het CPB stamt uit 2002. Had ook 2016 kunnen zijn en in essentie is de lezing van Laura van der Geest een ongewijzigde voortzetting van deze oer publicatie; je zit in een tunnel of je zit er niet in.
anh jansen
29 september 2016 / 12:58Deze tekst had zeker niet van 2016 kunnen zijn. Het CPB had het in 2002 over concurrentie tussen zorgaanbieders in relatie tot kwaliteit. Van die concurrentie is – zeker in de ziekenhuiszorg – door fusies weinig terecht gekomen. En de transparantie over de kwaliteit van het zorgaanbod schiet ook nog steeds tekort. Daar kun je wel op willen reageren met een nieuwe stelselwijziging, maar dat heeft – zoals het CPB terecht stelt – geen enkel nut. Het is zinvoller om aanpassingen te bewerkstelligen op punten waar dit nodig is. Dat is geen “ongewijzigde voortzetting van de oerpublicatie”, maar voortschrijdend inzicht.
Frank van Wijck
29 september 2016 / 15:30Even aan Flip V vragen wat de reactie van Frank v W is.
Waar heeft het CPB het over? Concurrentie tussen verzekeraars of tussen zorgaanbieders? Even lezen!
http://www.cpb.nl/sites/default/files/publicaties/download/concurrentie-de-zorg.pdf
‘In het nieuwe stelsel is een sleutelrol toebedeeld aan concurrentie, in eerste instantie tussen
verzekeraars maar ook tussen zorgaanbieders’.
En zo gaat het 38 pagina’s door.
Wie waren de opstellers van dit rapport?
o.a. Marcel Canoy wellicht? Wat schrijft hij nog meer? Dat het systeemmodel intrinsiek de kosten zal doen opvoeren, maar dat dit niet erg is zolang de kwaliteit maar toeneemt?
Van voortschrijdend inzicht is in het geheel geen sprake. Alle defecten en perverse prikkels in het model waren vooraf al bekend.
Raadsel is wel waarom de ‘elite’ dit model toch heeft doorgevoerd en de rekening botweg legt bij het “volk’ en zich nu afvraagt waarom het ‘volk’ zich zo aan het roeren is.
Je zit in een tunnel of je zit er niet in.
De ABD zit vol in de file in de tunnel.
Met alle gevolgen van dien voor het ‘volk’.
Bedenk ook even dat het CPB net zo afhankelijk is als ieder ander ZBO in dit land. Mening van het CPB is de mening van de Minister. Afschaffing van het CPB zou een zegen betekenen voor het ‘volk’. Marcel Canoy pleit er niet voor niets voor. En hij weet van binnenuit hoe het werkt. Noem dat maar voortschrijdend inzicht.
anh jansen
29 september 2016 / 16:15En toch is het rapport uit 2002 nog steeds relevant.
Ik lees:
” waarbij verzekeraars onderhevig zijn aan strenge voorwaarden zoals een acceptatieplicht en een verbod op premiedifferentiatie. ”
En wat lees ik vandaag?
“Verbod op premieverschillen in de zorg schiet tekort”.
https://fd.nl/economie-politiek/1169456/verbod-op-premieverschillen-in-zorg-schiet-tekort
Nog interessanter is dat dit afkomstig is van diegene die dat eigenlijk zou moeten voorkomen.
Tien jaar.
Er zijn mensen om minder ontslagen wegens disfunctioneren in zo’n periode.
van de Marel
29 september 2016 / 21:22Lees het NZa rapport over de Collectieve contracten. 40 pagina’s.
De onderzoekers zien de grootste collectieven voor het gemak over het hoofd: de VNG, de UMC en de Rijksoverheidambtenaren.
De VNG heeft voor 2017 e.v. jaren een contract met 3 verzekeraars in de wacht gesleept; IZA, CZ en Menzis. Achmea is de grote verliezer.
VNG heeft voor al haar ambtenaren, ex ambtenaren, oud ambtenaren, politici en ex politici een korting van 10% op de Nominale Premie weten te bereiken en 300 tot 400 euro op de aanvullende verzekeringen. Met als klap op de vuurpijl gelden deze condities ook voor de familieleden van al die ambtenaren en politici.
Oude tijden herlezen. Voor 2006 waren ambtenaren publiekrechtelijk verzekerd en gedurende een lange periode waren hun familieleden gratis meeverzekerd. Dat waren nog eens tijden.
De NZa verzwijgt deze giga Collectieve contracten.
Waarom zou dat nu zijn?
Pannenkoekenbakkenvoorspekenbonen?
Wat hebben Marcel Canoy, Wim Groot en Wynand van der Ven hierop te zeggen? Wie betaalt het verschil?
anh jansen
29 september 2016 / 21:43