Verrassend Iran

Weidse landschappen, eeuwenoude cultuurschatten en een hartverwarmende gastvrijheid. Vooral dat laatste maakt een bezoek aan Iran meer dan de moeite waard, vindt journalist Marieke Kessel.

Tekst: Marieke Kessel

“You speak English?”, klinkt het vanaf een bankje bij de fonteinen van het Golestan Paleis in de moderne miljoenenstad Teheran. Tot 1979, het jaar van de islamitische revolutie, diende dit meesterwerk als koninklijke residentie. Hoogpolig tapijt, veel zilver, glas en ander geglim; dat overdaad zou kunnen schaden, lijkt niet bij de sjahs te zijn opgekomen. Nu zijn het paleis en de bijbehorende tuin opengesteld voor toeristen. En die zijn de reden dat de man – normaal schoenverkoper op de markt – hier zit. Zo kan hij zijn Engels oefenen en praten over internationale politiek.

Dat buitenlanders meer dan welkom zijn, steken Iraniërs niet onder stoelen of banken. “Welcome to Iran!”, klinkt het regelmatig, gewoon in het voorbijgaan op straat of vanuit een langsrijdende auto. In gesprekjes maken ze graag duidelijk dat het beeld van haters van alles wat westers is, niet klopt. Nee, ze zijn juist heel blij met het nucleaire akkoord waardoor de economische sancties eindelijk afnemen. Tijdens de laatste verkiezingen bleek opnieuw de groeiende steun voor meer gematigde partijen. Vooral voor de jongeren kunnen de veranderingen niet snel genoeg gaan.

Vooral voor de jongeren kunnen de veranderingen in Iran niet snel genoeg gaan

Iran telt meerdere gebergten, waarvan het Zagrosgebergte het grootste is. Op weg naar de stad Shiraz, zo’n 900 km ten zuiden van Teheran, zijn de prachtige vergezichten en steeds scherpere bochten omhoog en weer omlaag niet te tellen. Shiraz – een stuk gemoedelijker dan Teheran – staat bekend om zijn parken; picknicken is hier volksvermaak nummer één. Studentes zitten er rond een kleed met meloenen, olijven en een waterpijp. Om het gras staan fruitbomen en struiken vol paarse bloemen. Achter sommige struiken schuilen stelletjes, stiekem hand in hand.

Lees verder (pdf).