Vertrouwd gezicht

Zorgverzekeraar Zilveren Kruis neemt een voorschot op het nieuwe bekostigingsmodel dat VWS laat ontwikkelen voor de wijkverpleging. Directeur zorginkoop Olivier Gerrits zegt kwaliteit te willen belonen en daarin een centrale rol te zien voor de wijkverpleegkundige. Hij stelt: “We willen een nieuwe manier van bekostigen waarbij de financiële prikkels bijdragen aan het behalen van afgesproken doelen.”

Wie beziet hoeveel kritische reacties er kwamen op mijn recente blog over het belonen van de huisarts voor doorverwijzing van patiënten naar wens van de zorgverzekeraar, begrijpt dat het nieuwe experiment van Zilveren Kruis voor discussie zal gaan zorgen. Mijn opvatting is: gun het de experimenteerruimte die er nu voor wordt genomen, dan weten we wat het oplevert en waarover we dus precies discussiëren.

Op één aspect van het experiment komt al meteen kritiek, namelijk het feit dat de zorgverzekeraar de wijkverpleging per wijk gunt aan één aanbieder. Die krijgt een contract voor drie jaar, zodat het interessant wordt om te investeren in preventie. Geen keuze meer voor de cliënt, zeggen critici. Helemaal waar. Maar zijn we de discussie over de thuiszorg vergeten, waarin de klacht juist was dat er steeds anderen bij de cliënt over de vloer kwamen? Die discussie ging erover dat de cliënt een vertrouwd gezicht wil, iemand die hij kent en die hem ook kent. Dat is ook de kern van de functie van de wijkverpleegkundige.