Vinger aan de pols

Hoera, we slagen er eindelijk in de kostenontwikkeling in de zorg te beteugelen. Maar o jee, dit kon wel eens heel tijdelijk zijn. Vanaf 2020 konden die kosten wel weer eens spectaculair gaan stijgen. Met deze waarschuwing zette de Raad voor de Volksgezondheid & Zorg eind vorige week een streep onder zijn bestaan in de oude vorm (om meteen als een Phoenix uit de as te herrijzen als onderdeel van de Raad voor de Volksgezondheid en Samenleving).

Wat opvalt aan de berichtgeving, zijn de slagen om de arm waarmee beweringen worden gedaan over de kostenontwikkeling in de zorg over pakweg vijf jaar. Universitair hoofddocent Marco Varkevisser (iBMG) noemde het niet onwaarschijnlijk dat de zorguitgaven opnieuw hard zullen stijgen. En hoogleraar gezondheidseconomie Wim Groot (Universiteit Maastricht) stelde dat met de toename van de economische groei de teugels van de kostenbeheersing mogelijk weer gevierd worden. Het kan nog alle kanten op gaan, leek de boodschap van beide heren.

Marcel Levi (bestuursvoorzitter AMC) zag twee manieren voor kostenbeteugeling. De eerste is de kosten van nieuwe geneesmiddelen en behandelingen minder hard laten stijgen dan nu gebeurt. Dat klinkt mooi, maar farmaceutische bedrijven en leveranciers van nieuwe technieken maken zich echt niet druk om zo’n waarschuwing van een prutslandje als Nederland. Dit vraagt om een internationale aanpak en die ik durf er een lang weekend Londen (naar keuze met of zonder mijn aanwezigheid) onder te verwedden dat dit in 2020 niet geregeld is. De tweede maatregel die Levi noemde is alle zorg bestrijden die geen waarde toevoegt aan de gezondheid van de patiënt. Helemaal mee eens, dus kom maar op met het plan van aanpak. Als je weet dat dit nodig is om de kosten ook na 2020 in de hand te houden, wordt het tijd om te beginnen.