Vitamine D

Laatst kreeg ik een uitnodiging van een diëtistenpraktijk voor een lunchbijeenkomst. Het onderwerp was: kwetsbaarheid en ondervoeding bij ouderen. Cursussen en bijeenkomsten beschouw ik als vitamine voor het werk. Je krijgt er energie van en ervaart groei in je professionaliteit. Ik ging dus graag op de uitnodiging in. Ook een huisarts, ergotherapeut, enkele wijkverpleegkundigen en fysiotherapeuten schoven bij de bijeenkomst aan.

Nu ben ik in mijn werk niet zo bekend met gesponsorde nascholing, maar een bekend bedrijf voor medische voeding had voor de broodjes gezorgd en verzorgde een presentatie. De broodjes waren lekker en de informatie erg leerzaam zonder dat er gestuurd werd op hun producten. Er werd gesproken over de klinische blik op ondervoeding maar dat meten ook van belang was. Het TRAZAG-instrument dat het functioneren van ouderen in kaart brengt werd genoemd en het signaleren via FRAIL (fatigue, resistance, ambulance ,illness , loss of weight ) alsook het stappenplan van SNAQ. Over polifarmacie en therapietrouw werd samen goed gediscussieerd. Het onomkeerbare proces van fysieke kwetsbaarheid werd benoemd en eenzaamheid als factor bij ondervoeding. Ook weetjes kwamen voorbij, zoals dat uit onderzoek blijkt dat in 2050 maar liefst 50 procent van de mensen ouder zal zijn dan 65, en dat men met 74 jaar het gelukkigst is.

Cursussen en bijeenkomsten beschouw ik als vitamine voor het werk

Daarna vertelden de diëtiste en haar collega’s dat er momenteel 3 uur advies van hen in het basispakket zit maar dat het wel van het eigen risico afgaat. Dat ze ook huisbezoeken afleggen en ze helaas vaak aangezien worden als iemand die alleen bij ondervoeding met die ‘flesjes’ bijvoeding aan komt zetten. Maar dit is vaak omdat ze er te laat worden bij geroepen.

We mochten nog wat drinkvoeding proeven en vervolgens vertrok ieder weer om aan het werk te gaan, met in de hand een goodiebag met onder andere het SnaQ meetlint en stappenplan.

Het was een heel ‘open’ bijeenkomst waarin ieder zijn zegje deed vanuit zijn eigen werkveld en we leerden veel van elkaar. De wijkverpleegkundige had weer een beter beeld bij wat de logopediste kon betekenen bij slikproblemen en de huisarts wist nu meer over de financiering van voedingsadvies. De fysiotherapeuten onderstreepten het belang van voeding bij bewegen en gaven aan misschien meer te gaan meten. Ook werd benoemd dat adviezen niet altijd opgevolgd werden maar dat een duidelijk doel, zoals een activiteit met de kleinkinderen, kan helpen. Ik heb nieuwe kennis opgedaan over de kwetsbare oudere maar nam ook voor mezelf een tip mee naar huis; dat ik als 50 plusser toch echt wel beter al vitamine D tabletten kon gaan slikken.

Ik heb ze inmiddels al in huis. Zullen we eens zien hoe therapietrouw ik ben.

Delen