Vraag zonder antwoord
In de mei-editie van het tijdschrift Medische Oncologie spreekt ziekenhuisapotheker Dianne Hilarius de vrees uit dat de nu bestaande situatie in de medische oncologie, waarin wordt gewerkt met een prijsplafond, ertoe kan leiden dat een ziekenhuis tegen het einde van het jaar door zijn budget heen is en dus geen patiënten meer kan behandelen met één of meer oncologische middelen.
KWF kankerbestrijding komt nu met een soortgelijke waarschuwing: Zonder normen dreigt willekeur, stelt het. Er komen steeds nieuwe kankergeneesmiddelen op de markt, die levens kunnen redden of verlengen, of de kwaliteit van leven kunnen verbeteren. Maar toepassing van al die middelen kan al snel meer gaan kosten dan we hebben afgesproken ons voor deze zorg te kunnen veroorloven.
KWF gaat echter nog een flinke stap verder, door niet alleen een waarschuwing te geven, maar ook te stellen dat de overheid duidelijk moet vastleggen hoeveel geld een extra gewonnen levensjaar mag kosten. Helaas geeft Edith Schippers (VWS) niet thuis. Zij stelt dat de ziektekostenverzekering juist bestaat voor dure medicijnen die de verzekerde zelf niet kan betalen, maar ze stelt ook dat er grenzen aan zitten. “Waar die liggen en wanneer die bereikt zijn, dat is de vraag”, zei ze tegen de NOS.
Maar over het antwoord op die vraag gaat VWS dus niet nadenken, begrijpen we uit haar reactie.
6 reacties
Het gaat natuurlijk niet alleen om cytostatica. Veel nieuwe middelen zijn voor beperktere groepen mensen ontwikkeld. Dus menen fabrikanten dat ze meer geld kunnen vragen. Uiteindelijk gaat het om de optelsom van al die middelen voor weinig mensen. Die kan wel eens heel hoog uitvallen. Dus zou het niet verkeerd zijn om wel na te denken over prijzen van geneesmiddelen (zie bijvoorbeeld NICE, dat soms middelen te duur vindt)
Uiteindelijk zal de premiebetaalbaarheid een harde grens gaan trekken. Tot die tijd proberen de Pfizers en Astra’s van deze wereld de hoofdprijs te krijgen. Nu al is de $ 1000 pil van Gilead voor hepatitis C beschikbaar. 12 weken behandeling voor $ 84.000. Zelfs in Amerika is de discussie over die prijs nu losgebarsten! Wij kunnen daarbij niet achterblijven. Of we moeten de ontwikkeling van geneesmiddelen als maatschappij zelf ter hand nemen.
H.R. Eleveld
26 juni 2014 / 19:45Uw laatste optie, de ontwikkeling van geneesmiddelen als maatschappij zelf ter hand nemen, is niet zomaar even te realiseren. De discussie aangaan over wat een gewonnen levensjaar mag kosten, ligt dus meer voor de hand. Het is teleurstellend dat de minister die discussie nog steeds uit de weg gaat.
Frank van Wijck
27 juni 2014 / 09:21Hoe staat het dan met de door de Minister verlangde zorginkoopmacht van de verzekeraars zelf?
Waarom verschuilen de verzekeraars zich nu achter de rokken van de Minister? En hoe staat het met de door de Minister veronderstelde concurrentie tussen de verzekeraars onderling? Zij kunnen zich onderscheiden door deze ‘dure’ middelen onder concurrerende voorwaarden aan te bieden aan hun verzekerden.
De overheveling van dure middelen was toch ook bedoeld om gebruik te maken van de inkoopkracht van de resterende ziekenhuizen? Door de fusiedrift zijn er nog een 50 tal over. Wellicht nog wat meer fuseren om nog meer tegenkracht te ontwikkelen tegen de fabrikanten?
Dit was toch de bedoeling van het systeemmodel? Concurrentie tussen verschillende verzekeraars om de gunst van de verplicht verzekerden die zorg mochten afhalen, zonder Hinderpaal, bij tegen elkaar concurrerende zorgaanbieders? Laat de ziekenhuizen maar zelf aangeven dat de ene het middel wel kan bieden voor die ene verzekeraar en de andere niet. Dat is toch het spel? Zo krijg je onderscheid en dat willen we toch? Selectief contracteren? Art 13 wordt toch niet voor niets geschrapt?
Dat de Minister de discussie uit de weg gaat is alleen van toepassing bij een single payer model. Dan is het wel degelijk de verantwoordelijkheid van de Minister en kan ook NICE een rol spelen in de rantsoenering van de door de Minister toebedeelde schaarse middelen. Dat doet ze immers wel. We zitten dan ook in een pseudo stalinistisch distributie model. Nice?
ANH Jansen
27 juni 2014 / 14:10Jansen vergeet voor het gemak een paar zaken.
1) stand der wetenschap en praktijk betekent vergoede zorg in de med. spec zorg en ook dat artsen dus een behandeling niet mogen weigeren.
2) opname in GVS door Minister betekent vergoede zorg en waarom zou een fabrikant dan nog zijn prijs verlagen voor een zorgverzekeraar? Dan moet je het proces omkeren.
2) veel nieuwe geneesmiddelen zijn niet uitwisselbaar. Het zijn geen maagzuurremmers oid. of ze bestrijden een kanker met een zeer specifieke gen mutatie en als ze al uitwisselbaar zijn wijken de genezingspercentages soms erg af ten gunste van één middel. (bv bij de Hep C markt)
waar het kan spreken zorgverzekeraars concurrerende prijzen af maar in de innovatieve geneesmiddelenmarkt ligt dat lastig.
H.R. Eleveld
27 juni 2014 / 16:32Jansen herhaalt slechts wat de Minister in de Kamer aan de Kamerleden heeft vertelt; zorgverzekeraars kopen heel scherp in en de ziekenhuizen kunnen daar met hun eigen zeer slimme scherpe zorginkoop een schepje bovenop doen. Zo krijgt de Minister lagere prijzen dan de maximum prijzen in de centrale prijslijst. De prijzen mogen wel lager, maar mogen niet hoger.
En ja, inkopen met 1 leverancier per product in plaats van meerdere leveranciers voor 1 product stelt eisen aan de inkoop kwaliteiten van de zorginkopers.
En toch slagen centrale inkopers daar wel in. Centraal in de USA voor wat betreft Medicaid, Medicare, Tricare. Centraal in het VK voor de NHS. Centraal voor Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland; single source is de grootste inkoper. Dan kan je wat vertellen tegen die single source leveranciers.
Lastig? Verzekeren is spreiding van risico’s over een zo groot mogelijke populatie. Wat is nu de grootst mogelijke populatie?
En wat doen die single source fabrikanten in Nederland dan ook: spelen Overheid en verzekeraars en ziekenhuizen tegen elkaar uit.
En is dat lastig? En zo ja, wat is er tegen te doen?
ANH Jansen
27 juni 2014 / 18:02In de concurrerende markt kunnen verzekeraars alle kosten in hun premie doorberekenen. En daarna los gaan met hun marketing; bij firma X kan een verzekerden rekenen op alle oncolytica e.d. ongeacht prijs, premie is Y, maar dan heb je ook wat.
Verzekeren doe je toch om risico’s uit te sluiten?
Zo krijg je concurrentie toch?
De Minister wordt niet moe te herhalen dat verzekeraars voor eigen rekening en risico werken en vrij staat om hun premie hoogte geheel zelfstandig te berekenen en voor te leggen.
Of is dat niet zo? Legt de Minister de verzekeraars een verzekeringspremie plafond op? Is het daarom dat verzekeraars zorgaanbieders een budgetplafond opleggen met een doorleverplicht? Afwentelen van risico’s is dat, maar waarom als verzekeraars private bedrijven zijn en volgens de Minister vrij zijn om hun eigen premies te berekenen?
En ja, scherpe prijzen afspreken waar het kan of waar het zou moeten? En waar dit het meest doelmatig zou zijn? Ziekenhuizen nemen 60% van het budget in beslag en zitten tot het plafond vol met perverse prikkels. Zie zorgvisie. 10% van 24 miljard is meer dan 10% van 4 miljard. Maar toch gaan de verzekeraars voor de 4 miljard. EHCI rapport geeft toch netjes aan dat ziekenhuizen in Nederland alleen al op dialyse gebied 8 miljard te duur uit zijn. En de verzekeraars die zo scherp inkopen laten dat gebeuren.
Of niet? Moral Hazard van de zijde van verzekeraars zelf? Waarom moeite doen als de overheid het toch allemaal verevend en met Akkoorden en Convenanten afsluit?
En zo zijn we 8 jaar verder en nadert 2016 al snel.
Wat gaat Menzis in 2016 doen? Keuze al gemaakt? Behouden van ziekenfondspremies en verder gaan als verzekeraar met winstoogmerk? Dat biedt voor een financiële instelling heel veel perspectieven; geen publiekrechtelijke organisatie meer b.v. ; handen geheel vrij, aanbesteden hoeft niet meer.
Tja. 2016. Lastig?
ANH Jansen
27 juni 2014 / 18:34