Hoe niet te communiceren
Afgelopen vrijdag berichtte de Volkskrant dat sprake is van een nieuw conflict op de afdeling longchirurgie van het VUmc. Klokkenluider Rick Paul die in ere hersteld is maar desondanks nog niet aan de slag mag. Koen Hartemink die de spanningen niet meer aankan en overstapt naar het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. En één jonge longchirurg die nog te onervaren is om de patiëntenstroom aan te kunnen, zodat patiënten naar andere ziekenhuizen worden doorgestuurd.
Toch citeert nieuws.nl een woordvoerder van het VUmc die zegt dat het ziekenhuis gewoon longoperaties blijft uitvoeren en dat het verhaal dat sprake zou zijn van een nieuw conflict niet klopt. Ik vraag me dan af: waarom maak je het jezelf zo moeilijk als ziekenhuis door op deze manier mooi weer te spelen? Hoe haal je het in je hoofd om te zeggen dat je “niet kunt bevestigen” dat er nog maar één chirurg aan het werk zou zijn? Weet je de afdeling niet te vinden? Kun je er niet even naar toe lopen om te tellen? En wat bedoel je als je zegt dat Paul na zijn non-actief “niet zomaar terug kan”? Is hij het werk verleerd?
Crisiscommunicatie is een vak. En zeggen dat er niets aan de hand is, is de slechtste vorm van crisiscommunicatie als je zelf de enige bent die dit standpunt uitdraagt. Zeg dan op zijn minst: “We hebben op dit moment nog geen volledig beeld van de situatie en kunnen uw vragen dus niet beantwoorden, maar we gaan direct aan de slag om u zo snel mogelijk de antwoorden te geven waarop u recht hebt.” Dan doe je tenminste nog iets om je reputatie overeind te houden.
2 reacties
Zeker kun je (en moet je) je publiek serieus nemen en meenemen in je denkwereld.
Op grond van eigen constateringen, weet ik dat we moeten kijken naar de rol van communicatieafdelingen (Ik durf te stellen’de lemen laag’ tussen bestuurders, maar ook medewerkers en de buitenwereld).
Het boek ‘Gevaarlijk Spel’ is verplichte literatuur voor iedereen die zelfs maar een krant openslaat durf ik te stellen. Het speelt werkelijk overal !!!! Er zijn gelukkig ook uitzonderingen.
http://www.dutchbuttonworks.com/2011/05/gevaarlijk-spel/
JanTaco te Gussinklo
21 mei 2013 / 09:44Je mag afdelingen communicatie noemen hoe je wilt, maar één ding is duidelijk; hun functioneren is altijd een afspiegeling van het functioneren van de hoogste leiding. Nu weten we al een tijdje dat er bij het VUmc een aantal zaken niet lekker zitten. Reden om een man met een indrukwekkend CV te benoemen tot voorzitter van de Raad van Toezicht. Het schijnt verder nogal lastig te zijn om in die schaduw van die grootheid capabele mensen te vinden die mede die Raad van Toezicht gaan completeren. De vraag naar het waarom daarvan wordt steeds interessanter. Is een reden wellicht dat de nieuwe voorzitter, Cees Veerman, te weinig tijd kan vrijmaken voor zijn activiteiten voor de VUMC?
Niet ondenkbaar. Cees is een druk bezet man en geen mens die hem voorhoudt of je dat wel kunt maken in die positie. Bijv. hanteert de VUmc voor haar leden van de Raad van Toezicht de richtlijnen van de Governance Code. Maar aan het hoofd zit dus nog steeds iemand die je mag rekenen tot de topscoorders in de categorie van schaamteloze baantjesstapelaars.
Hoe lang kun je zoiets blijven doen? En hoeveel tegengas krijgt de man binnen de organisatie? Of ben je dan gelijk aangeschoten wild?
In vroeger tijden had je van die grote Herenboeren; de aantallen hectares in hun bezit gaven zoveel macht dat een ieder in hun omgeving onmiddellijk de pet in de hand nam en het hoofd boog.
Ondertussen knabbelen de voortdurende affaires ongestoord aan de reputatie van ooit een zeer vooraanstaand ziekenhuis.
Joep Scholten
22 mei 2013 / 09:43