Hoe niet te communiceren

Afgelopen vrijdag berichtte de Volkskrant dat sprake is van een nieuw conflict op de afdeling longchirurgie van het VUmc. Klokkenluider Rick Paul die in ere hersteld is maar desondanks nog niet aan de slag mag. Koen Hartemink die de spanningen niet meer aankan en overstapt naar het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. En één jonge longchirurg die nog te onervaren is om de patiëntenstroom aan te kunnen, zodat patiënten naar andere ziekenhuizen worden doorgestuurd.

Toch citeert nieuws.nl een woordvoerder van het VUmc die zegt dat het ziekenhuis gewoon longoperaties blijft uitvoeren en dat het verhaal dat sprake zou zijn van een nieuw conflict niet klopt. Ik vraag me dan af: waarom maak je het jezelf zo moeilijk als ziekenhuis door op deze manier mooi weer te spelen? Hoe haal je het in je hoofd om te zeggen dat je “niet kunt bevestigen” dat er nog maar één chirurg aan het werk zou zijn? Weet je de afdeling niet te vinden? Kun je er niet even naar toe lopen om te tellen? En wat bedoel je als je zegt dat Paul na zijn non-actief “niet zomaar terug kan”? Is hij het werk verleerd?

Crisiscommunicatie is een vak. En zeggen dat er niets aan de hand is, is de slechtste vorm van crisiscommunicatie als je zelf de enige bent die dit standpunt uitdraagt. Zeg dan op zijn minst: “We hebben op dit moment nog geen volledig beeld van de situatie en kunnen uw vragen dus niet beantwoorden, maar we gaan direct aan de slag om u zo snel mogelijk de antwoorden te geven waarop u recht hebt.” Dan doe je tenminste nog iets om je reputatie overeind te houden.

Delen