Wenkend perspectief

“Hier worden we blij van”, laat het Amsterdamse OLVG via Twitter weten: het aantal aanmeldingen voor de studie verpleegkunde is fors toegenomen. Prachtig nieuws inderdaad.

Aan de ene kant misschien tamelijk onverwacht na alle commotie die is ontstaan over de bonus voor zorgpersoneel als dank voor hun unieke inzet tijdens de coronacrisis. Commotie die zelfs leidde tot een ludieke T-shirt actie met een serieuze ondertoon het verpleegkundige vak structureel meer waardering te geven.

Maar aan de andere kant is het nieuws ook te beschouwen als een cadeautje van de coronacrisis. Immers, de rondvraag die Skipr deed duidt erop dat aspirant-studenten de opleiding aantrekkelijker zijn gaan vinden door de aandacht voor het beroep in die crisistijd. En dat is goed nieuws, want dat het tekort aan verpleegkundigen enorm is en tot potentieel gevaarlijke situaties leidt is overduidelijk. Aanwas is dus meer dan welkom; zonder verpleegkundigen dondert de hele zorg als een kaartenhuis in elkaar.

Zonder verpleegkundigen dondert de hele zorg als een kaartenhuis in elkaar

Enige nuchterheid is op zijn plaats: meer instroom in de opleiding betekent nog niet meer verpleegkundigen op de werkvloer. En op korte termijn meer instroom in de zorg biedt nog geen garantie voor een langdurige carrière. Ook nieuwe instromers kunnen na verloop van tijd gedesillusioneerd afhaken. Naast waardering voor het werk dat ze doen, zal de ruimte die zij krijgen om zich binnen het vak te ontwikkelen een belangrijke rol spelen om te voorkomen dat dit gebeurt. Die ruimte kán er zijn, kijk maar naar de ontwikkeling van het vak van verpleegkundig specialist, of de positie die Anneke Bueving en Caroline Otter nu krijgen in de bestuursraad van Martini Ziekenhuis Groningen. Als de jonge generatie een rol kan spelen om die ruimte te vergroten, is dat waardevol.