Wereldburger

Nizar El Manouzi studeert geneeskunde én filosofie én zit in diverse werkgroepen én doet vrijwilligerswerk én is reisleider én hij acteert. Hij ziet dit zelf allemaal niet als een overdosis aan activiteiten. “Het is een kwestie van strak plannen, ook rust plan ik in.”

Tekst: Wout de Bruijne|Beeld: De Beeldredaktie/Guido Benschop

Je hebt van die mensen die zo veel doen dat hún dag wel meer dan 24 uren moet hebben. De 22-jarige Nizar El Manouzi uit Rotterdam is er zo eentje. Hij – adem inhouden – studeert geneeskunde (vierdejaars) en filosofie (derdejaars) aan de Erasmus Universiteit, zit in werkgroepen en raden, doet vrijwilligerswerk, geeft bijles, begeleidt groepsreizen in Marokko en, o ja, hij is ook acteur in toneelstukken, tv-series en films. En uitademen maar … 

“Ik ervaar het niet als veel”, antwoordt Nizar rustig op de vraag hoe dan. “Het is een kwestie van strak plannen. En rust plan ik daarbij ook in.” Voor het antwoord op de vraag waarom, heeft hij meer tekst nodig. “Ik hou van alles wat ik doe. Maar bij geneeskunde lag, vooral in het begin, veel nadruk op kennis stampen en miste ik soms het stilstaan bij de toepasbaarheid in de maatschappij. Die benadering kwam ik juist wel tegen bij filosofie. Dat leerde mij andere manieren van denken, anders kijken naar mijn omgeving, naar mijzelf, mijn identiteit. Ik ging die studie erbij doen.” 

Nizar werd voor die tweede studie mede geïnspireerd door zijn vader, die ook filosofie had gedaan aan de Erasmus. “Wij kregen thuis van jongs af aan zijn motto mee: ‘alles is mogelijk als je het kunt bedenken’. Misschien heb ik dat iets te letterlijk genomen”, lacht Nizar. “Mijn vader was blij met mijn studiekeuzes, minder met mijn acteren. Hij vindt nu dat ik moet focussen.”  

‘Alles is mogelijk als je het kunt bedenken’

Maar voor Nizar is het acteren een belangrijke uitlaatklep en tegelijk een aanvulling op zijn studies. De Rotterdammer acteert al vanaf de middelbare school bij het bekende RO Theater (nu Theater Rotterdam) en niet onopvallend: hij speelde vorig jaar in de bioscoopfilm Catacombe en was te zien in de VPRO-tv-serie Gappies

“Je kunt je eigen ervaringen en emoties, maar ook die van anderen, in je rollen meenemen. Ik probeer me in te leven in hoe patiënten zich voelen. Omdat ons gezondheidssysteem gericht is op efficiency en rendement, gaat dat weleens ten koste van inleving en empathie.”  

Sinds een paar jaar fungeert Nizar zomers ook als reisleider. “Mijn ouders komen uit Zuid-Marokko en in mijn jeugd gingen we daar jaarlijks zo’n drie keer naar toe. Ik spreek de taal, ken het gebied en de cultuur. Ik ben er nu ook een paar keer als reisbegeleider geweest van groepen studenten en een keer met een groep artsen uit Nederland. We waren onder andere in Marrakesh en in de Sahara, erg leuk om te doen. Tijdens zo’n reis raken mensen op een andere manier in gesprek met elkaar. Ze ervaren de verschillen tussen culturen, maar zien ook overeenkomsten en komen vaak nader tot elkaar. Ik draag daar graag aan bij.” 

Hoewel Nizar Nederlander is met Marokkaanse roots, ziet hij zichzelf niet per se als passend bij een van beide landen. Hij ziet het veel ruimer: “Ik ben vooral wereldburger. Dat gevoel heb ik van huis uit altijd meegekregen. Mijn vader leerde ons dat mensen uiteindelijk niet zo veel verschillen als dat lijkt, maar systemen wel. Iedere samenleving functioneert volgens een eigen systeem met voor- en nadelen. Het is goed om je te verdiepen in de situatie van het land waar je bent, welke rollen jij daar speelt en hoe je kunt meedraaien. Je moet kijken naar de waarden die je deelt, zonder daarbij je basiswaarden te verloochenen.” 

Als Nizar kijkt naar het land waar hij is geboren, woont en studeert – Nederland – zegt hij dat je het hier niet cadeau krijgt. “Vertrouwen moet je verdienen. En dat doe je niet alleen op basis van heel goed presteren, je moet ook weten hoe de informele lijntjes lopen en wat de ongeschreven regels zijn.”

Als een belangrijk cultuurverschil tussen Nederland en Marokko noemt hij het al dan niet praten over sommige onderwerpen. “Er wordt in Marokko wel over seks gesproken, maar binnen de familie is dat taboe. Ik vind voorlichting voor de jeugd heel belangrijk. Om normen over goed en slecht te kunnen bepalen, moet het bespreekbaar zijn. Maar dat ligt daar, ook in een setting met patiënten, moeilijk.”   

Toekomst

Hoewel hij een toekomstig beroep als acteur zeker leuk zou vinden, kiest Nizar toch voor geneeskunde. “Van huis uit heb ik heel sterk meegekregen dat je medemensen net zo belangrijk zijn als jijzelf bent en dat, als je daar het talent voor hebt gekregen, je dat moet inzetten voor het maatschappelijk collectief. Ik ben het met die gedachte eens en kan het meeste bijdragen met geneeskunde. Het liefst met kindergeneeskunde, want daar ligt mijn hart. Er zijn ondanks alle vooruitgang en innovaties in de zorg nog steeds te veel kinderen die door een ernstige ziekte niet verder komen. Terwijl daar misschien nou juist het kind bij zit dat later met een wereldwijde oplossing voor diezelfde ziekte kan komen.” 

Delen