Wetgeving of lotsbestemming?

Hebben kranten een maatschappelijke verantwoordelijkheid in het aanpakken van fakenieuws? Die vraag kwam gisteren op Twitter voorbij in relatie tot een advertentie in de Volkskrant van Stichting Vaccinvrij. Op zich is het logisch dat die verantwoordelijkheid minder ver strekt als er ‘advertentie’ boven een uiting staat. Daarover vallen is dus niet de juiste route om het pleit te beslechten over de vraag wat wel en niet geoorloofd is in de discussie over vaccinatie. Maar het is de vraag of die route überhaupt bestaat.

Is het wel zinvol om als staatssecretaris van VWS in Kesteren – de gemeente met de laagste vaccinatiegraad van Nederland – het onderwerp vaccinatie in bijbels perspectief te plaatsen door erover te spreken als een daad van naastenliefde? Het getuigt in ieder geval van moed om die invalshoek te kiezen tegenover een gehoor dat Gods woord als enig acceptabele uitgangspunt beschouwt.

Is het zinvol om het onderwerp vaccinatie in bijbels perspectief te plaatsen?

 Maar als direct na hem dominee Lohuis het woord neemt om te verklaren dat beproevingen zoals kinderziekten niet per se slecht hoeven te zijn omdat lijden heilzaam kan zijn, is de vraag gerechtvaardigd of Blokhuis met zijn betoog zelfs maar één van de aanwezigen tot een ander standpunt over vaccinatie heeft gebracht.  

Tijdens de debatavond zei Blokhuis ook een vaccinatieplicht niet uit de weg te zullen gaan als de vaccinatiegraad te ver daalt. In het kader van de nationale volksgezondheid zeker een te verdedigen standpunt. Het is alleen de vraag of het niet juist in die delen van het land waar de weigering tot vaccinatie het grootst is tot weerstand en gesloten deuren zal leiden. CDA-wethouder Herma van Dijkhuizen uit Kesteren gaf daar al een voorproefje van: “Iets van dwang is hier niet de juiste methode. En kinderdagverblijven? Daar gaan de kinderen hier niet naartoe. Die blijven bij hun moeder.”