Wie zijn billen brandt…

Iedereen die een plan tot een succes wil uitwerken, weet dat een goede voorbereiding het halve werk is. Begin je bijvoorbeeld een zelfstandig behandelcentrum, onderzoek dan eerst of daarvoor markt bestaat. Kijk ook of voldoende middelen beschikbaar zijn om de aanloopperiode tot aan contractering door de zorgverzekeraar door te komen. En sta stil bij de vraag welke invloed de economische ontwikkelingen hebben op de bedrijfsvoering. Het is duidelijk dat die invloed bij plastische chirurgie bijvoorbeeld groter is dan bij orthopedie. Spreek ook eens met collega’s die je voorgingen.

Slaagt je initiatief dan toch niet, roep dan niet achteraf in de krant: ‘Schandalig dat de overheden en zorgverzekeraar eerst zeggen mee te werken, ons een paar ton laten investeren, en dat het je vervolgens zo moeilijk wordt gemaakt’, zoals plastisch chirurg Rob ter Braak nu na de snelle teloorgang van zijn ZBC doet in het Dagblad van het Noorden. Dit was terechte kritiek geweest als de ontwikkeling van ZBC’s nog in de pioniersfase had verkeerd, maar die ligt al jaren achter ons.

Rond de eeuwwisseling zijn tientallen medisch specialisten tot de conclusie gekomen dat zij voldoende zakelijk instinct hadden om een eigen bedrijf te leiden, en de meesten van hen hebben uiterst pijnlijk hun neus gestoten. Meestal bleek dan hun zakelijk inzicht toch te beperkt, hadden ze onvoldoende geïnvesteerd in de band met de huisartsen, of hadden ze het spel van onderhandelen met de zorgverzekeraar schromelijk onderschat. Hun voorbeelden zijn vaak genoeg opgetekend om hieruit lering te kunnen trekken. Dat Ter Braak dit blijkbaar niet heeft gedaan, mag hij vooral zichzelf verwijten, niet anderen.