Woorden in de mond leggen
Van de 283 zorgmedewerkers die de poll van Tijdschrift voor Verzorgenden invulden, zegt maar liefst driekwart zorg op afstand met behulp van een beeldscherm geen goede zaak te vinden. Het gaat ten koste van het werkplezier, het is weer een manier van zorgmanagers om kosten te besparen en het is iets wat de cliënt helemaal niet wil. Die heeft liever persoonlijk contact dan via een beeldscherm.
Ik vraag mij af of de medewerkers hier niet een beetje te gemakkelijk als de woordvoerders van de cliënten optreden. Zorgaanbieder Philadelphia doet sinds ruim een jaar ervaring op met Digicontact, een beeldtelefoonproject voor cliënten die ambulant begeleiding ontvangen. En wat blijkt? Na aanvankelijke scepsis beginnen cliënten de positieve kanten hiervan in te zien. De begeleider staat niet meer op de stoep op een moment dat het de cliënt eigenlijk niet uitkomt, maar de cliënt kan zelf contact leggen op het moment dat hij een concrete vraag heeft. Hij moet erin gecoacht worden om dit te doen, maar dan doet hij het wel. En omdat de begeleider op afstand is, is hij niet in staat om ter plaatste problemen voor de cliënt op te lossen, maar juist wel om op afstand hulp te bieden die de cliënt in staat stelt om zelf zijn weg te vinden in het leven. Dit vergroot de zelfredzaamheid van de cliënt en geeft hem het zelfvertrouwen om stappen te zetten naar een zelfstandiger leven.
Met andere woorden: zorg op afstand zet de zorgmedewerker op afstand en maakt diens rol minder belangrijk. Dat je als zorgmedewerker niet blij bent met zo’n verandering, is menselijk. Iedereen wil belangrijk gevonden worden. Maar gebruik het niet als argument om te zeggen dat je je cliënten tekort doet.
2 reacties
Er zijn ook cliënten die het erg prettig vinden om via beeldverbinding contact te maken met een hulpverlener, b.v. over de instelling van de insuline. Het geeft hen meer vertrouwen, en het gevoel van zekerheid dat er iemand op afstand meekijkt.
Helaas ervaren sommige zorgverleners de ontwikkeling van Zorg op Afstand als een bedreiging, en hebben het gevoel dat zij overbodig worden. Dat is niet zo. Zorg op afstand is complementair aan persoonlijk contact, voor de één prettig, voor de ander minder.
Tip aan zorgverleners zel: vraag je cliënt zelf wat zij van de ontwikkeling Zorg op Afstand vinden, en mogelijk kom je nog voor verrassingen te staan.
francis Bolle
10 april 2013 / 11:36In mijn streek bood ik (mondhygienist) gratis coaching aan op gebied van tandartsangst en stoppen met roken via Skype. Dit heeft in de kranten gestaan, ben op de radio geweest en men vond het een goed idee. Helaas loopt het bepaald geen storm. Het zou voor mij een uitkomst zijn omdat je voor coaching vaak weinig tijd hebt in de praktijk, je kan er officieel geen geld voor vragen (praktijkhuur loopt ook door….) en angstigen komen liever in eerste instantie niet in ie tandartsstoel zitten. Vanuit huis zou ik dat dus prima kunnen doen zonder oppas te hoeven regelen of veel onkosten te hebben.
De patient voelt blijkbaar toch nog een drempel om me even een mailtje te sturen om een Skype-afspraak te maken. Misschien is het idee nog te nieuw? Misschien gelooft men niet dat de coaching echt helpt? Of vindt men het niet bij hun beeld ‘mondhygienist’ passen want die maakt in hun ogen toch alleen maar een beetje schoon? Ik weet het niet….wie het weet mag het zeggen!
Lieneke
10 april 2013 / 20:31