Zelfde druif, andere wijn

Lange tijd was de druif ondergeschikt aan de wijn. We dronken bourgogne, géén chardonnay of pinot noir. Nu heeft de druif het hoogste woord. Terecht? Een bespiegeling van wijnjournalist Han Sjakes over de smaak van wijn en de rol van het druivenras.

Tekst: Han Sjakes

 

Wijn is vergist druivensap, maar ook méér dan dat. Dit komt vooral door de grote invloed van de herkomst van de druiven op de smaak en de kwaliteit van de wijn. Wijn is minstens zoveel geografie als druif. Je zou kunnen zeggen dat er sprake is van een intieme relatie tussen de druivenplant en zijn natuurlijke omgeving. Althans, dat kán zo zijn. Het is namelijk niet altijd het geval; op industriële schaal geproduceerde wijn – en daar is er heel veel van – is in wezen niets meer (en niets minder) dan vergist druivensap.

05-2015p072bOp de een of andere manier heeft de wijndruif in de loop der eeuwen zó’n aromatische subtiliteit ontwikkeld dat elk detail in het proces van plant tot wijn van invloed is op het eindresultaat. Identieke druiven in twee wijngaarden die pal naast elkaar liggen maar op details van elkaar verschillen, bijvoorbeeld in grondsoort of door een iets andere positie ten opzichte van de zon, kunnen wijn geven die sterk in smaak verschilt. Wijn is zo een weerspiegeling van zijn herkomst, een kind van zijn geboorte-grond. Of, zoals romantici zeggen, wijn is een expressie van zijn terroir – alsof het een kunstwerk betreft.

Ik wilde voor dit verhaal vooral de smaakverschillen tussen druivenrassen onder de loep nemen, maar gaandeweg drong tot me door dat ik er niet omheen kan om de sterke invloed van de plaatselijke omstandigheden op de smaak van wijn mee te nemen.

 

Lees verder (pdf).

05-2015p072-073

Delen