Zijn we helemaal gek geworden?

Nederland heeft internationaal gezien de beste zorg wat betreft prijs, kwaliteit en beschikbaarheid. Iedereen is jaloers op ons. Ons geheim? Waarschijnlijk wordt het geld beter besteed, doordat zorgverlener en patiënt samen beslissen hoe het beschikbare budget wordt uitgegeven, en niet de verzekeraar of de politiek.

En wat doen wij? Wij overwegen via een wetswijziging verzekeraars alle regie te geven over de zorg net als Nixon eerder al deed in de Verenigde Staten, wetende wat dat uiteindelijk betekende voor vele burgers.

Extra klusjes en risico’s
Alle burgers krijgen door dit beleid een jaarlijks klusje erbij. Ze mogen polissen gaan doorploegen om te kijken met welke polis ze volgend jaar denken beter af te zijn. Een onmogelijk klus, want niemand kan voorspellen welke ziekte hem volgend jaar gaat overkomen.

De minderbedeelden, door de crisis in aantal toegenomen, wordt door gemeenten aangeraden om een budgetpolis te nemen. Zij lopen het risico dat zij op een dag moeten kiezen tussen meteen de noodzakelijke zorg verkrijgen met de kans dat de verzekeraar de vergoeding later afwijst, dan wel wachten op fiat.

Mensen worden gedwongen risico’s nemen. Maar wat als een foute, voornamelijk financieel bepaalde keuze leidt tot blijvende schade of zelfs de dood van je kind of van een ander geliefde? Een harde maatschappij, waar mensen afschuwelijke overwegingen moeten maken.

Zo danst straks het gehele zorgveld naar de pijpen van de verzekeraar. En de dokter? Die raakt gefrustreerd, balancerend tussen het belang van de verzekeraar en de patiënt voor zijn neus. Overal moet toestemming voor zijn of worden verleend met alle administratieve ellende erbij. En volgt hij niet de aanwijzingen van de verzekeraar, krijgt het ziekenhuis geen contract en gaat het failliet.

Recht ontnomen en duurder uit
We ontnemen de burger daarbij tussen neus en lippen door een belangrijk vanzelfsprekend recht: het recht om te allen tijde te kunnen kiezen voor of te wisselen naar een arts of andere zorgverlener met wie het klikt, die hij vertrouwt en bij wie hij zich veilig voelt. Juist deze keuzevrijheid zou de hoeksteen van de marktwerking moeten zijn.

Sinds de invoer van dit beleid in 2006 zijn de lasten – premies, eigen risico, en eigen bijdragen – sterk gestegen. Terwijl er volgens eerdere berichten juist meer dan een miljard al bespaard zou worden door de ‘aanpak’ van bijvoorbeeld medicijnen als maagzuurremmers en slaapmiddelen en de zogenaamde ‘bonussen’ van apothekers. Waarom vraagt niemand zich af waar dat geld is gebleven en of het goed is besteed? Zo dit echt aan de zorg is besteed, betekent dit dan niet dat de zorgkosten met de verzekeraar in regie juist explosief zijn gestegen?

We weten inmiddels dat verzekeraars uit bedrijfseconomische redenen steeds grotere hoeveelheden van onze zorgpremie oppotten op hun bankrekening, waar burger noch overheid bij kan. Dat veel geld wordt uitgegeven aan reclame (541 miljoen in 2013) en dat de salarissen van hun topmannen substantieel zijn verhoogd.

Waarde van basisprincipes
Om de wetswijziging erdoor te krijgen roepen we hard dat de zorg steeds duurder wordt, de verzekeraars dat zo gaan kunnen oplossen en worden alle bezwaren van coalitiepartners met loze, niet haalbare amendementen gesust.

Ik roep derhalve de Eerste Kamerleden op, ‘bezint, eer gij aan deze waanzin begint’. Koester wat we nu hebben. Geef de regie niet verder uit handen. Dit is het moment waar basisprincipes hun waarden moeten bewijzen en niet voor de lieve vrede noch onder druk van partijen met evident politiek danwel financieel belang moeten wijken, zorgakkoord of niet. Stem tegen wetswijzing artikel 13 Zvw.