Zo mooi

In 2010 begon ik met mijn studie verpleegkunde. Mijn oma, ouders, broers, eigenlijk iedereen in mijn omgeving gaf mij mee dat mijn studententijd de mooiste tijd van mijn leven zou worden. Enschede werd mijn stad. Ik ging er wonen in ‘Huize Limoen’, een supertof huis met leuke huisgenoten, gouden kozijnen, mintgroene muren, roze accessoires en leuke huistruien, midden in de stad, met een grote tuin, een snackbar om de hoek en op drie minuten fietsen van de Hogeschool. Na afronding van mijn studie verpleegkunde ging ik door met een master aan de Universiteit Twente: health science.

Voor mijn masterscriptie ben ik verhuisd naar Utrecht. Af en toe moet ik nog terug naar Enschede voor een gesprek met mijn begeleider. Heel even terug naar de stad waar bier een goede vriend was en de kroeg vaak mijn tweede thuis. Maar ook de stad waar ik heb leren roeien, veel nachten heb doorgehaald, voorzitter van mijn bestuur ben geweest, ik mij te vaak voor college heb verslapen, uren in de UB heb doorgebracht, tentamens heb verknald, bij een leuk hockeyteam zat en vooral de stad waar ik een topstudentenleven heb gehad.

Na zes jaar studeren begint een andere fase

Langzaam neem ik afscheid van Enschede; in oktober studeer ik af. Na zes jaar studeren begint een andere fase. Ik vind het best eng dat het ‘serieuze’ leven steeds meer zijn intrede doet. Ik merk op een vrijdagmiddagborrel al dat een biertje iets harder aanslaat en ik mijn slaap echt nodig heb. Mijn zogezegd ‘mooiste tijd’ is nu echt bijna voorbij. Hoe minder mooi gaat mijn leven er vanaf nu uitzien? Ik mis het stiekem al en ik voel mij heel oud dat ik inderdaad anderen kan meegeven: “Je studententijd is de mooiste tijd van je leven”. Dus: ontwikkel jezelf, sta tot laat in de kroeg, ga in commissies, haal alles eruit en ga vooral geníeten!