Zucht naar anonimiteit

De crash van de bitcoin dreunt nog na bij beleggers die laat op het idee kwamen dat het zij aan de beurt waren om rijk te worden. In korte tijd halveerde de waarde van de cryptomunt. Was het de energieschaarste? De oorlog in Oekraïne? Of hadden handelaren er gewoon geen zin meer in? Na een lange coronawinter konden ze nu weer naar buiten – het virus schijnbaar ver weg – en hadden ze wellicht geen reden meer om de verveling te verdrijven met handel in lucht. 

Handel in lucht is een nulsomspel, zoals economen het noemen. Waar de een wint, verliest de ander. Alleen zijn er bij bitcoin weinig winnaars en veel verliezers. Een kleine groep gelukkigen grijpt in de portemonnee van veel anderen. De koers bleef stijgen, omdat er steeds meer mensen bitcoins wilden kopen. Zij betaalden aan beleggers die hen voorgingen. Dat is een klassiek piramidespel. 

‘Behoefte aan duistere, anonieme techniek blijft’

De techniek achter de bitcoin legt alle transacties anoniem en onuitwisbaar vast in een digitaal kasboek. Niemand kan dat kasboek veranderen, er is geen delete-functie, daarom hoef je in deze handel niemand te vertrouwen of zelfs maar te kennen. Het kasboek spreekt voor zich. Handelaren opereren anoniem en kunnen daarom verschillende rekeningen openen. Ze gingen bitcoins aan zichzelf verkopen om de koers op te drijven. Dat is op de beurs verboden, maar bij bitcoins kan niemand dat controleren. Dit rondpompen van bitcoins maakt waarschijnlijk driekwart van de handel uit. 

De anonieme ‘bitchain’-techniek van het kasboek helpt ook op andere gebieden waar wantrouwen heerst. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt om contracten te registreren en berichten vast te leggen. Duistere figuren gingen het al gauw gebruiken om hun extreme ideeën onuitwisbaar te publiceren. Techniek die gebaseerd is op wantrouwen, trekt mensen aan die je niet kunt vertrouwen. De koers van de bitcoin herstelt zich misschien niet helemaal, maar de behoefte aan anonieme, duistere techniek blijft.