Zwarte dag
In de Volkskrant van donderdag 5 juni verscheen een opiniestuk van econoom en D66-bestuurslid Michiel Verkoulen waarin hij betoogt dat de zorgverzekeringswet noodzakelijkerwijs versoberd wordt, maar dat de vrije artsenkeuze blijft bestaan. Ook tijdens het BNR Zorgdebat op dinsdag 4 juni verdedigde hij het aanpassen van artikel 13. Ton Lassing, Voorzitter van de Nederlandse organisatie voor Wondprofessionals (NOVW) reageert met onderstaande open brief.
Geachte heer Verkoulen, Het is niet mijn gewoonte om publiekelijk te reageren op geschreven krantenartikelen. Maar na het bijwonen van het Zorgdebat van BNR en uw zeer eenzijdige artikel in de Volkskrant neem ik de moeite, met mijn 50 jaar ervaring in de gezondheidszorg, om u toch het een en ander uit te leggen. In de hoop dat u bereid bent om dit zorgvuldig te lezen. Ook de Volkskrant heb ik dit verhaal toegestuurd, aangezien ik van een kwaliteitskrant voor het gewone volk toch iets meer diepgang had verwacht.
U schrijft op 5 juni in uw opiniebijdrage: “Met de afschaffing van artikel 13 van de Zorgverzekeringswet vindt wel een versobering plaats, maar het is mogelijk je eigen arts te kiezen. Inkoopmacht van verzekeraars klinkt misschien oneerlijk maar is broodnodig. Het idee bestaat dat de vrije artsenkeuze wordt afgeschaft door het schrappen van artikel 13 van de Zorgverzekeringswet. Maar is dat wel zo? En wat zijn de gedachten achter de voorgestelde wetswijziging?”
Dit is toch echt naar mijn mening een drogredenering: de veronderstelling dat het afschaffen van artikel 13 van de Zorgverzekeringswet, voornamelijk de vrije artsenkeuze, gaat om een simpele versobering, maar dat men zijn eigen medisch specialist mag blijven kiezen. Artikel 13 is namelijk een vastgesteld grondrecht, dat nu helaas van ons is gestolen door VVD, PvdA, ChristenUnie, SGP en D66. U kunt er toch niet omheen dat voor menigeen die ‘vrije keuze’ bij medisch specialisten en geestelijke gezondheidszorg niet meer mogelijk is? En dat is nog steeds het grootste gedeelte van de bevolking, aangezien slechts een kwart van de mensen in bezit is van een restitutiepolis. Of er straks meer restitutiepolissen worden afgenomen, is zowel voor u als voor mij een open vraag. Dus geen enkele zekerheid.
Zelf werk ik al meer dan 45 jaar als communicatie-expert in de gezondheidszorg. Ben zo eigenwijs om te zeggen dat ik weet waar ik over spreek. Ben zelf non-profit voorzitter van een beroepsorganisatie in de zorg en heb met grote regelmaat te maken met VWS, CVZ (Zorginstituut Nederland), NZa en zorgverzekeraars. Het is iedere keer weer teleurstellend om te constateren dat je mag meepraten, je kennis mag inleveren, maar niet mag meebeslissen en dus geen stem hebt bij dergelijke organisaties. Dat is de praktijk en daar heb ik meer dan bewijs voor. Ik zie daar in uw betoog in de Volkskrant niets van terug en ook niet bij uw verdediging in het debat bij BNR. Ik kan dan ook niets anders dan constateren dat u geen oog heeft voor de praktijk of andere argumentaties.
Wat betreft de kwaliteitseisen het volgende: De enige partijen die kwaliteitseisen kunnen opstellen, zijn de werkers in de zorg zelf. Dat geldt voor iedere beroepsgroep. Zij hebben immers dagelijks te maken met de zorg die wordt gegeven, zijn daarvoor opgeleid en hebben er verstand van. Natuurlijk moeten de door hen opgestelde kwaliteitseisen worden getoetst, dat geldt voor de werkers en voor de zorgaanbieders. Toetsing moet plaatsvinden door een onafhankelijk instituut en zeker geen zorgverzekeraars die grote financiële belangen hebben.
Een goede stap in die richting is de omzetting van CVZ naar het Zorginstituut Nederland. Kwaliteitseisen, richtlijnen of protocollen moesten in het verleden altijd in de extra tijd en non-profit worden gemaakt door de werkers in het veld en werden doorgaans slechts gebruikt als intern toetsinstrument binnen de beroepsgroep. De overheid had er geen geld voor over. Dat partijen in het werkveld het desondanks deden in het belang van de patiënt, is alleen maar te prijzen.
Het Zorginstituut Nederland maakt het nu eindelijk mogelijk dat de kwaliteitseisen wel worden vastgelegd. Zorgaanbieders die niet voldoen aan kwaliteitseisen, kunnen dan worden geweerd. Dus ook daar is het afschaffen van artikel 13 overbodig, als het Zorginstituut Nederland zijn best blijft doen. Dat rechters vinden dat zorgaanbieders zonder contract toch zeker 80 procent vergoed moeten krijgen, is een heel logische uitspraak. Want de overheid had al veel eerder moeten zorgen voor een Kwaliteitsinstituut en dat heeft ze zelf nagelaten. Dus de rechter heeft geen andere keus.
Wat opvalt in uw betoog in de Volkskrant is dat u het woord ‘macht’ gebruikt. U zou dit niet moeten gebruiken in een dergelijk artikel dat bol staat van aannames waarom artikel 13 moet verdwijnen. Maar uw betoog wordt nauwelijks onderbouwd met echte evidence. Dat is volgens mij ook de reden dat u het woord ‘macht’ of ‘inkoopmacht’ gebruikt. Een verderfelijk woord, aangezien het woord ‘inkoopoverleg’ of ‘gezamenlijke kennis’ en ‘kunde’ voor alle partijen betere woorden zouden zijn. Met de woordkeuze in uw artikel geeft u uw visitekaartje af, als het gaat om zorgverzekeraars en is ‘(inkoop)macht’ in uw verhaal duidelijk.
Het woord macht hoor en zie ik helaas ook terug bij alle behandelaars in de zorg die contracten krijgen voorgeschoteld van zorgverzekeraars die onaanvaardbaar zijn, maar die ze toch moeten accepteren, het ‘take it or leave it’ concept. Ook daar heb ik veel voorbeelden van. Het woord macht zie en hoor ik ook terug bij bedrijven die producten of innovaties leveren in de gezondheidszorg. De zorgverzekeraars bepalen nu of het product goed of slecht is. Waarom zal een bedrijf nog innoveren als het geen of nauwelijks kans maakt met een nieuw product in de index? Het woord macht zie ik ook terug bij patiënten, waar zorgverzekeraars uitmaken of iets wel of niet vergoed wordt, terwijl het om hun eigen geld gaat.
U stelt dat er, om de balans te bewaken, een ‘sterke zorgverzekeraar’ moet zijn. Ik kan u vertellen, die komt er niet. Want waar blijkt dat uit? Welke evidence is er dat er een ‘sterke zorgverzekeraar’ is of zal komen? De acht laatste jaren dat ik intensief met zorgverzekeraars heb gewerkt, luisteren ze niet naar behandelaars of beroepsorganisaties. En ik verzeker u, ze gaan ook niet luisteren. Waarom zouden ze; ze hebben nu al de absolute zeggenschap. En ze krijgen steeds meer van mevrouw Schippers.
U heeft ook geen enkel bewijs dat de zorgverzekeraars nu bij het afschaffen van artikel 13 nog meer hun best gaan doen. Ze hebben een slechte reputatie opgebouwd, zijn slecht benaderbaar en hebben onvoldoende kennis. Dat hebben ze al vele jaren meer dan bewezen. Ze hebben het gewoon niet, hun cultuur/visie is anders! U mist echt een stuk praktijk. Vermoedelijk heeft het ermee te maken aan welke kant u zit.
De rol van de zorgverzekeraar is in ons stelsel cruciaal, schrijft u. Dat is regelrechte onzin, ook dat is gebleken. Cruciaal zijn ‘kwaliteitsnormen’ die getoetst moeten worden en dat moet worden vormgegeven en gecontroleerd door onafhankelijk partijen die geen belang of geldelijk gewin hebben. Cruciaal is dat patiënten krijgen waar ze voor betaald hebben en geadviseerd worden door onafhankelijke behandelaars. Ook daar moet nog veel in gebeuren. Cruciaal is ook, dat degenen die betaald hebben, ook recht krijgen op de zorg die ze echt nodig hebben. Zorgverzekeraars kunnen dat niet beoordelen. Zij functioneren niet in de dagelijkse zorgpraktijk.
Moeten we het overlaten aan de zorgverzekeraars? Zorgverzekeraars hebben grote belangen, dat tonen ze elke dag. Door de hoge salarissen van bestuursleden, het streven de winsten hoog te houden en door het voortdurend niet nemen van hun maatschappelijke verantwoordelijkheden. En de politiek die kijkt ernaar. Nog steeds hebben ze dit soort zaken niet aangepakt, ondanks de Balkenende norm van €228.000,- zitten er nog vele bestuursleden in de zorg dik boven deze norm. Dat geldt ook voor bestuursleden ouderenzorg zoals Trouw onlangs meldde. Dat is geld van de verzekerden, daar moet je verantwoord en integer mee omgaan.
Wil je vertrouwen kweken, dan moet er bij zorgverzekeraars en zeker bij de bestuurders veel aan de integriteit veranderen. Een recent voorbeeld uit mijn dagelijkse praktijk als voorzitter van de beroepsorganisatie NOVW: wij en de andere leden van het overkoepelende orgaan voor wondzorg, het Wondplatform, wilden graag kwaliteitseisen gaan vastleggen binnen ons werkveld van de wondzorg en zochten hiervoor financiële steun bij de zorgverzekeraars. Het is tenslotte een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Het antwoord was uiteraard negatief en dus blijft het alleen de verantwoordelijkheid van de werkers in de zorg. Zo gaat het voortdurend. En ik kan u nog vele voorbeelden leveren uit de praktijk.
Waarom dan het protest schrijft u? U weet het antwoord zelf: 84 procent van de mensen wil dit niet. Bij het BNR debat was u de enige voorstander van dit plan. Het was misschien moedig dat u het verdedigde, maar u hoorde volgens mij nauwelijks wat er echt werd gezegd. En dat was niet zo vreemd. U was gevraagd om het afschaffen van artikel 13 te verdedigen, want zorgverzekeraars/politiek zelf komen niet opdagen. Doen ze niet, hoort ook niet bij hun cultuur. Opnieuw een gemiste kans om positief over te komen. Als zo veel mensen het niet willen, dat denk ik dat u als econoom meer moet gaan nadenken over de argumenten van patiënten en behandelaars. Zij hebben dagelijks met zorgverzekeraars te maken. En dat u die argumentatie uit de dagelijkse praktijk niet meeneemt, is heel erg spijtig.
Natuurlijk worden er ook drogredenen aangevoerd, maar een intelligent mens als u moet juist die drogreden naar de prullenbak kunnen verwijzen en de goede reden te voorschijn halen. Maar ik hoorde alleen maar termen bij u als ‘wellicht’ en ‘mogelijk’, ‘het idee bestaat’ of ‘het zal allemaal beter worden, als we de zorgverzekeraars meer macht geven’. Hoe simpel. We krijgen vast later de woorden: ‘met de wetenschap van nu had ik het eigenlijk anders gedaan’.
Wat gaat gebeuren! We krijgen een hausse aan polissen, die door chronisch zieken en ouderen onmogelijk kunnen worden beoordeeld of ze goed voor hen zijn. Er zijn maar vier grote zorgverzekeraars en we hebben nu al ik weet niet hoeveel polissen en er komen er dus nog veel meer. Schippers had zelfs nog een eigen drogreden op tv: Zij neemt zelf ook de goedkoopste. Dat klinkt toch geweldig! Klinkt voor mij een beetje als die verkoper die bij twijfel over de schoenen die ik aan het passen ben, als laatste zetje tegen mij zegt: ‘Ze zijn geweldig meneer, ik heb ze zelf ook.’ Ik vraag mij af of de minister straks ook nog blij is met haar goedkope polis met zorg onder de regie van de zorgverzekeraars, als ze straks ouder is of chronisch ziek wordt (wat ik overigens niet hoop voor haar). Zieke mensen kunnen prima kiezen, maar wel met een bekwame en integere behandelaar die ze kunnen vertrouwen en niet met een zorgverzekeraar die onvoldoende praktische medische kennis heeft en onbereikbaar is voor de patiënt.
Als laatste nog deze ‘prachtige’ zin in uw artikel: “Een deel van het protest komt voort uit een diepgevoelde ontevredenheid bij een aantal zorgaanbieders over ons zorgstelsel en de rol van de verzekeraar daarin. Soms is dat terecht.” Een bijzondere constatering. Zoals aangegeven het is namelijk niet een ‘deel’ – het is 100 procent van de zorgaanbieders en ook nog eens bij ons als beroepsorganisaties – en het is ook niet ‘soms’. U was er tijdens het BNR-debat zelf getuige van. En u voelt het goed aan. U vervolgt met ‘onze gezondheid is ons veel waard’. Wat is er dan tegen ‘het behoudt van vrije keuze’.
U hoeft zich nu geen zorgen meer te maken, ons grondrecht artikel 13 is, zoals gezegd, al gestolen. Zelfs ‘sociale’ en ‘christelijke’ politieke partijen hebben daar aan deelgenomen. Wat is ‘sociaal’ en wat is ‘christelijk’. Liberale partijen die staan voor vrijheid van keuze, hebben ‘keuze’ geschrapt. Hoe liberaal.
Voor mij als lid van D66 een reden om mijn lidmaatschap op te zeggen; dat heb ik ook direct gedaan. D66 heeft zijn sociale kant met dit akkoord totaal verloren. Stem al tientallen jaren op D66. Hoe erg is dat! Na 45 jaar in het vak gezondheidszorg verlies ik het vertrouwen in de politiek. De miljard bezuiniging had op vele andere manier kunnen worden ingevuld maar zeker niet met het afschaffen van een grondrecht. En de gedachten achter de wetswijziging, dat hoef ik u niet uit te leggen, dat weet u als landelijk bestuurslid van D66 heel goed, dat is hier niet nodig om te bespreken, zijn alleen maar platte woorden als ‘geld’ en ‘bezuiniging’ op een snelle manier. Ik hoef u dus ook niet meer uit te leggen wat voor zwarte dag het afschaffen van het langgeleden verworven artikel 13 is voor de liberale democratie. De toekomst zal het leren.
Vriendelijke groeten,
Ton Lassing Voorzitter
13 reacties
Superlatieven schieten tekort om het gelijk van deze mens te onderstrepen.
Alberts
12 juni 2014 / 12:52Verkoulen zal niet te overtuigen zijn, niet om een inhoudelijke maar om een macht-psychologische reden.
De oorzaak van de onverenigbaarheid van de werkelijkheid van de zorgverlener en die van de zorgverzekeraars, politici en economen is gelegen in het feit deze altijd de verkeerde kant uit denken. Hun denken noodzaakt hen te beginnen bij het eind(Bezuinigingsdoel of kostenreductiedoel) omdat zij alleen daar de informatie aantreffen die zij voor hun onderzoek, analyse en planning nodig hebben. Is die informatie geordend en het doel helder geformuleerd, dan kan daarna net zolang terug gerommeld worden tot zij bij het begin zijn uitgekomen. Ik gebruik het woord “rommelen”, omdat ze tijdens het uitwerken van hun plannetjes alles wat ze tegenkomen moeten Verminken, omdat het pasgemaakt moet worden voor het beoogde eindresultaat.
Niet alleen dat zorgverleners en patiënten niet in het plan voorkomen, de volgens de economische statistiek gemodelleerde mensen, de sociologische en psychologische “zombies”, moeten ook nog eens bijgevijld worden tot “DBC/Zorgproduct” om het project sluitend te maken.
Zo ontstaat de blauwdruk voor een nieuwe zorgwereld! In die blauwdruk komen mensen voor, sterker nog: de hele zaak is ter wille van de mensen opgezet, tot op zekere hoogte vol goede bedoelingen, maar wel verschrikkelijk dom, want die in de plannen voorkomende mensen zijn helemaal geen mensen…. er is een zorgmodel zonder mensen ontworpen!
Zorgverlener en patiënt zijn slachtoffer geworden van een eeuwenoud Machtsprobleem waar de oude Grieken al moeite mee hadden en latere westerse denkers zich ook flink op hebben stukgebeten…..
Wordt ongetwijfeld vervolgd…..
G K Mitrasing
12 juni 2014 / 18:17Laat Arthur Gotlieb niet voor niets zelfmoord hebben gepleegd; maak zijn stukken openbaar en laat de NZa open kaart spelen; er speelt nog veel meer dat ‘eigenlijk’ niet zou moeten kunnen in een beschaafd land dat de trias politica zegt te respecteren. Geen driedubbele petten dus.
Maar in het land van “eigenlijk’ is alles mogelijk.
Michiel Verkoulen werkte tot voor kort in dienstverband bij de NZa. Nu heeft hij zijn eigen consultancy en advies bureau; ZorgVuldig Advies. Namens dit bedrijf wordt hij ingehuurd als expert door diezelfde NZa en maakt hij allerlei nieuwe plannen, beleidsregels en richtlijnen. Die voert de NZa vervolgens door.
Na invoering gaat ZorgVuldig Advies vervolgens de zorgaanbieders en andere belanghebbenden adviseren over hoe om te gaan met de nieuwe beleidsregels en tariefmaatregelen van de NZa. Maatregelen die ZorgVuldig Advies zelf heeft opgesteld.
Het blijft verbazen hoe in dit land met dubbele of zelfs driedubbele petten wordt omgegaan. Michiel Verkoulen is immers ook nog D66 actief politicus. Hij oordeelt als Volksvertegenwoordiger over de beleidsvoornemens van de Regering die hij zelf heeft opgesteld en heeft geadviseerd.
Hoe complexer hoe beter voor ZorgVuldig Advies; dan valt er tenminste nog wat uit te leggen.
Is er sprake van een gevestigd eigen belang bij ZorgVuldig Advies?
Waarom dan de protesterende zorgaanbieders wegzetten als angsthazen en opkomend voor eigen belangen ten koste van de verplicht verzekerden?
Waarom noemt Michiel Verkoulen niet een van de gevolgen van afschaffing van art 13; drastische inperkingen van de grensoverschrijdende zorg? Het nagenoeg onmogelijk maken dat verplicht verzekerden in het buitenland planbare zorg kunnen inkopen als hun verzekeraar het in Nederland laat afweten? Veel te lange wachtlijsten? Geen voldoende budget willen geven aan ziekenhuizen?
Afschaffing van art 13 is geheel overbodige ingreep in de Zvw. Verzekeraars kunnen nu al selectief contracteren. Kunnen nu al op kwaliteit contracteren en zo de beunhazen eruit snijden.
Je moet dat wel willen als verzekeraar. Nu wordt de rekening gelegd bij de verzekerde en wordt het budgetteren veel eenvoudiger.
Het wordt tijd om de ‘normen en waarden’ die onder de elite van dit land worden gehanteerd eens tegen het licht te houden. Maar dat een externe ‘expert’ kennis neemt van zeer vertrouwelijke informatie bij de NZa, die ook nog wordt afgedwongen van deze en gene, en deze vervolgens als prive adviseur gaat gebruiken is ongehoord. We wachten op de stukken van Arthur Gotlieb om eens te vernemen van een bron van binnenuit hoe het toegaat bij de ‘onafhankelijke’ toezichthouder.
In 2016 loopt de termijn van 10 jaar af waarna de verplicht afgedragen ziekenfondspremies toevallen aan de verzekeraars. Tot die tijd worden die premiegelden beschouwd als staatssteun.
Ook in 2016 mogen diezelfde verzekeraars dan zelf bepalen of zij met winstoogmerk zorg gaan verzekeren. Daar heeft de Overheid geen greep meer op.
Hans Hoogervorst heeft het gezegd en geschreven; terugval optie is tot 2016 inroepbaar. Nadien is er geen weg terug meer en zit Nederland met een USA model verzekeringsstelsel.
Vergroting van de AMM van de verzekeraars is dan ook niet de oplossing van de problemen. Het is wederom de makkelijke weg en zeer aantrekkelijk voor adviseurs, consultants, juristen en reklame bureaus.
Follow The Money.
(Probleem van ex-NZa’ers die hun kennis te gelde maken voor eigen genot speelt breder; Henk van Vliet en de De Zorgmakelaar Farmacie zijn andere bekende voorbeelden, in andere sectoren zullen deze zich ook voordoen: dit moet worden opgehelderd)
ANH Jansen
12 juni 2014 / 20:33Het artikel van de heer Lassing en de reactie daarop van meneer/mevrouw ANH Jansen geeft aanleiding tot reactie. Ik betreur de conclusie van de heer Lassing en de persoonlijke aanval van Jansen.
Bij het BNR Zorgdebat adresseerde ik al kort het debat rondom dit onderwerp en andere debatten over het zorgstelsel. Ik constateer dat daarin veel emotie speelt; soms terecht, vaak niet, maar vooral dat daarbij argumenten en feiten wel eens sneuvelen. Ik ga graag het debat op inhoud aan en heb getracht in het radio debat en in het volkskrant artikel mijn argumenten uiteen te zetten. Maar hier is het zoeken naar inhoudelijke argumenten.
Ik ken de heer Lassing en dhr/mvr. ANH Jansen niet, maar zij spreken over mij alsof ze mij kennen. Ik laat de meningen en superlatieven hier voor wat ze zijn, maar ik hecht er aan een aantal feitelijke onjuistheden te benoemen. Omdat deze onjuistheden lezers op het verkeerde been kunnen zetten en de waarheid ernstig geweld aan doen.
– Lassing schrijft dat Art.13 een ‘vastgesteld grondrecht’ is. Artikel 13 is een wetsartikel uit de Zorgverzekeringswet, niet de grondwet. Mensen kunnen hun arts blijven kiezen, ook met een selectieve polis. Zorgverzekeraars hebben een wettelijke zorgplicht en moeten zorgen dat hun verzekerden een keuze hebben uit voldoende zorgaanbieders. Dat blijft ook na aanpassing van Art. 13 gelden. Er is nog nooit gebleken dat deze zorgplicht wordt geschonden. M.a.w. er is niet vastgesteld dat mensen in Nederland te weinig keuze of zorg zouden hebben.
– Lassing beweert in hetzelfde artikel dat zorgverzekeraars nooit een sterke of cruciale rol zullen vervullen en tegelijk dat zij ‘nu al absolute zeggenschap’ hebben. Dat is inconsistent.
– Lassing beweert dat 100% van de zorgaanbieders ons zorgstelsel en de rol van de zorgverzekeraar afwijst. Dat is onjuist. Tijdens het BNR zorgdebat bleek dat uit de woorden van mevrouw Wilders (Spaarne Ziekenhuis) en het blijkt o.m. uit de enquete onder zorgaanbieders in de Monitor Zorginkoop.
– Jansen (hoewel berucht mij onbekend) stelt dat ik tot voor kort in dienst was van de NZa. Ik was tot 2007 voor het laatst in dienst. In 2013 heeft de NZa mij tijdelijk ingehuurd om te helpen in een team dat de Monitor Zorginkoop schreef. Ik was onderdeel van een team. De NZa is verantwoordelijk voor de producten die zij publiceert. Er is nergens gebleken dat de inhoud van de Monitor Zorginkoop niet juist zou zijn.
– Ik heb geen kennis van vertrouwelijke informatie bij de NZa die ik nu als adviseur te gelde maak. Jansen beschuldigt hier zonder dit op enige wijze hard te kunnen maken.
– Zorgvuldig Advies heeft geen belang bij de kwestie over Art. 13. Mijn collega’s en ik hebben verschillende opvattingen over deze kwestie.
– Jansen stelt dat ik politicus ben en volksvertegenwoordiger. Dat is volstrekt onjuist. Ik ben geen politicus of volksvertegenwoordiger. Ik ben in mijn vrije tijd actief als bestuurslid van D66 voor de politieke vereniging. Ik ben geen volksvertegenwoordiger en heb geen functie in het openbaar bestuur. Deze pertinente onjuistheid is exemplarisch voor het niveau van de reactie van Jansen.
– Jansen stelt dat het aanpassen van Art. 13 gevolgen heeft voor grensoverschrijdende zorg. Dat is onjuist.
Ik betreur het ten zeerste dat dit debat op deze fanatieke en ongenuanceerde wijze gevoerd wordt. Het lijkt daarbij soms alsof een afwijkende mening een vrijbrief is om iemands integriteit aan te vallen. Ongeacht de feiten. Dat doet af aan de geloofwaardigheid van de aanvallers en sterkt mij in elk geval enorm in mijn opvatting over het algemeen belang in deze kwestie.
Ik ben voor aanpassen van Artikel 13 omdat ik vind dat zorgaanbieders die geen contract verdienen, verzekerden niet toch een vergoeding zouden moeten kunnen afdwingen zonder te voldoen aan eisen van de inkoper. Een volstrekt normaal en elementair onderdeel van contractvrijheid in elke sector of markt. Een stevige inkooppositie van de verzekeraar is, met name in de tweede lijn, nodig om doelmatigheid af te dwingen en nader te selecteren op kwaliteitsaspecten. Er blijven mogelijkheden voor verzekerden en zorgaanbieders om die rol te omzeilen en volledig eigen keuzes te maken. Ik wil graag kiezen op basis van een voorselectie. Ik vind de bewering dat mensen niet in staat zouden zijn een polis te kiezen, maar wel zonder hulp in staat zouden zijn complexe kwaliteitsverschillen tussen medisch specialistische behandelaars te herkennen en dan volledig ‘vrij’ te kiezen een valse voorstelling van zaken. Zorgverzekeraars zijn absoluut imperfect, zoals de Monitor Zorginkoop ook aantoont. Maar in redelijke mate voldoen aan eisen en wensen van de betaler is volkomen normaal voor elke werknemer, zzp’er of ondernemer. Tenslotte vind ik het niet sociaal, niet duurzaam en immoreel om niet te letten op doelmatigheid in de zorg. De zorgverzekeraar heeft daar een bepalende rol in. De voortdurende onderhandeling tussen aanbieder en verzekeraar is precies de dynamische balans die een cruciale peiler vormt voor ons zorgstelsel. Inhoudelijke kritiek is daarbij over een weer vanzelfsprekend en noodzakelijk. In deze kwestie is het goed mogelijk van mening te verschillen op basis van argumenten. Het is echter geen reden voor persoonlijke aanvallen en het ongefundeerd zaaien van twijfel aan de integriteit van degenen met een andere mening.
Daarbij laat ik het, voor een inhoudelijk gesprek weet u mij te vinden.
Michiel Verkoulen
13 juni 2014 / 10:50Je kan je afvragen of 8-10 miljard euro reserves – toch zo’n 10% van de jaarlijkse zorgbegroting – nou zo doelmatig is.
Het is stuitend om te zien dat zorgverzekeraars vanuit hun beeld zich geen toekomst kunnen voorstellen waarin ze geen rol spelen. Of dat ze niet wensen te zien dat het systeem zoals dat in Nederland wordt gehanteerd in andere landen eigenlijk nooit tot kostenbeheersing, noch kwaliteitsverbetering heeft geleid. Dat maakt het debat haast religieus van aard. En over het geloof is het lastig inhoudelijk discussiëren…
Henk te velde
13 juni 2014 / 12:10De Olifant in de kamer leeft nog steeds.
http://dirkzwagergezondheidszorg.nl/2013/12/20/wijziging-artikel-13-zorgverzekeringswet-zvw/
Zorgaanbieders van buiten Nederland zijn meestal niet gecontracteerd. Verschillende zorgverzekeraars hebben daarom gemeend dat ook slechts 80% van de kosten van zorgverlening door deze aanbieders vergoed hoeft te worden.
De Geschillencommissie Zorgverzekeringen van de Stichting Klachten en Geschillen Zorgverzekeringen heeft in een bindend advies van 20 november 2013 (zaaknummer 2013.00291, gepubliceerd op 5 december 2013) echter anders geoordeeld: een vergoeding van minder dan 100% van het Nederlandse tarief levert strijd op met het Europese recht.
http://www.rijksbegroting.nl/system/files/10/taakopdracht-ibo-grensoverschrijdende-zorg.pdf
Onderzocht welke prikkels en instrumenten kunnen worden ingebouwd om doelmatig gebruik van zorg in het buitenland te stimuleren. Daarbij toetst de werkgroep of de RA-maatregelen ten aanzien van art 13 Zvw en restitutiepolis afdoende extra instrumenten opleveren en in welke mate EU regelgeving ingrijpen lastig maakt.
A Klink en E Schippers hebben in diverse Kamers hun mening gegeven over doel van schrappen van art 13. Zij zitten op de lijn van de adviescommissie: is het voldoende om alle zorgaanbieders gelijk te behandelen om te voldoen aan EU wet en regelgeving?
Verder geen antwoord gekregen op de gestelde vragen: dubbele en driedubbele petten. Externe adviseurs die door een unieke toezichthouder met ongelooflijke macht worden ingehuurd voor klussen om vervolgens die opgedane kennis en kunde in de wereld buiten de NZa te gelde te maken: is dat ethisch en is dit conform de algemene beginselen van behoorlijk bestuur?
-Letten op doelmatigheid kan beter in een single payer systeem. De liberale Economist is die mening toebedeeld. Alles is in een dergelijke systeem transparant, geen concurrentiële belemmeringen, geen onderhandse contracten. Benchmarken tov top instellingen, in het land zelf of in het buitenland, is beste methode om de kwaliteit te verhogen; niemand wil immers geboekt staan als slechtste arts, ziekenhuis e.d.
KISS principe. Less is More.
Maar ja, dat gaat ten koste van de werkgelegenheid van consultants, adviseurs en economen.
Bij MVK is duidelijk een gevoelige snaar geraakt.
Wat is het Budgettair Kader Zorg? Wat is het MacroBeheersingsInstrument? Welk advies gaf de Commissie Baarsma en hoe was de reactie van de Minister daarop?
Het gaat om het systeemmodel en hoe dit model zich verhoudt tot de praktijk van alledag en of het mogelijk is om de praktijk van alledag te vangen in een systeemmodel.
Met in achtneming van de Algemene Beginselen van Behoorlijk Bestuur en respectering van de Universele Mensenrechten.
De Economist is een liberaal weekblad zoals een liberaal dat graag ziet. Als een liberaal blad voorstelt om het NHS systeem aan te houden, wie is de liberaal dan om het beter te weten?
ANH Jansen
13 juni 2014 / 14:22HN: Verkoulen stelt dat Lassing een aantal feitelijke onjuistheden verkondigt die de lezer op het verkeerde been kunnen zetten en de waarheid ernstig geweld aan doen. Ik loop graag het rijtje even na om te zien waar Verkoulen een punt heeft.
– Lassing schrijft dat Art.13 een ‘vastgesteld grondrecht’ is. Artikel 13 is een wetsartikel uit de Zorgverzekeringswet, niet de grondwet.
HN: Een grondrecht is niet beperkt tot een omschreven grondwetsartikel. In dit geval een door burgers aangegeven recht om zelf te bepalen – en niet door een verzekeraar – door welke professionele zorgaanbieder zij behandeld willen worden. Art. 13 werd destijds als amendement van E. Schippers, ingediend omdat dit liberale VVD-kamerlid – gesteund door D66 (?) – van mening was dat burgers recht hadden op een vrije artsenkeuze (en dan zonder hinderpaal, vond Het Europese Hof). Verkoulen verengt het ‘vastgestelde grondrecht’ van Lassing tot een ‘vastgesteld grondwetsartikel’. Maar er is meer grondrechten dan de grondwet te bieden heeft.
Mensen kunnen hun arts blijven kiezen, ook met een selectieve polis.
HN: Alleen financieel draagkrachtigen hebben een maximale keuzevrijheid, verzekerden met een budgetpolis niet, waardoor een financiële tweedeling in de zorg ontstaat. Door het weglaten van deze cruciale nuancering is Verkoulens bewering m.i. in essentie onjuist.
Zorgverzekeraars hebben een wettelijke zorgplicht en moeten zorgen dat hun verzekerden een keuze hebben uit voldoende zorgaanbieders. Dat blijft ook na aanpassing van Art. 13 gelden. Er is nog nooit gebleken dat deze zorgplicht wordt geschonden. M.a.w. er is niet vastgesteld dat mensen in Nederland te weinig keuze of zorg zouden hebben.
HN: Logisch, dankzij het bestaan van art. 13 kunnen verzekerden er (nu nog) voor zorgen dat die zorgplicht geëffectueerd cq. tot vergoeding leidt van genoten zorg. Na afschaffing van art. 13 is die betalingsgarantie voor het merendeel van de burgers verdwenen. Een door de zorgverzekeraar bepaald keuzepalet van voldoende gecontracteerde zorgverleners valt niet perse samen met vrije artsenkeuze. De vrijheid om een gearrangeerd huwelijk te sluiten wordt door de meeste burgers ook niet als een vrije keus ervaren voor de toekomstige bruid. Pas na afschaffing van art. 13 zal/kan blijken dat mensen onvoldoende keuze of zorg hebben.
– Lassing beweert in hetzelfde artikel dat zorgverzekeraars nooit een sterke of cruciale rol zullen vervullen en tegelijk dat zij ‘nu al absolute zeggenschap’ hebben. Dat is inconsistent.
HN: Verkoulen doet zichzelf hier dommer voor dan nodig. ZV’s vervullen geen cruciale rol op kwaliteitsterrein vanwege ontbreken van deskundigheid, maar hebben wel ‘absolute zeggenschap’ in hun inkooprol die louter dan wel vooral financieel gefundeerd is. Dat zegt niet (alleen) Lassing maar ook toezichthouders en wetenschappelijke (overheid)instellingen. Verkoulen haalt dus twee zaken door elkaar. Per vergissing??
– Lassing beweert dat 100% van de zorgaanbieders ons zorgstelsel en de rol van de zorgverzekeraar afwijst. Dat is onjuist. Tijdens het BNR zorgdebat bleek dat uit de woorden van mevrouw Wilders (Spaarne Ziekenhuis) en het blijkt o.m. uit de enquete onder zorgaanbieders in de Monitor Zorginkoop.
HN: Natuurlijk is die uitspraak van 100% een hyperbool met de betekenis dat deze uitspraak slaat op het overgrote deel van de zorgaanbieders (die patiënten behandelen). Overigens behandelt een ziekenhuisdirecteur geen patiënten. Maar het zou de moeite waard zijn indien D66 of een andere organisatie eens een referendum of peiling liet uitvoeren over de appreciatie onder burgers van het huidige zorgstelsel en rol van verzekeraars daarin. Wel de burgemeester laten kiezen maar niet de eigen zorgverlener?
hansn
Hans Nobel
13 juni 2014 / 16:34Mijnheer Verkoulen bedient zich van statements, die helaas niet altijd stevig onderbouwd zijn.
Bijvoorbeeld:
“Op het moment dat we patiënt worden, telt de prijs nauwelijks nog en het is in de zorg heel moeilijk de kwaliteit vooraf te bepalen. Om de balans te bewaken is een sterke zorgverzekeraar nodig. ”
Ik kan uiteraard wel doorgaan met citeren, maar dat zal iedereen slechts vervelen.
Toch blijven ( volgens mij niet irrelevante) vragen over:
– Op basis van WELKE evidence stelt de heer Verkoulen dat er een verzekeraar nodig is om de balans kwaliteit- uitgaven te bewaren ?
– Heeft de heer Verkoulen succesvolle internationale voorbeelden die zijn stelling kunnen onderbouwen?
– Hoe is het Nederland vergaan met de uitgaven voor de zorg als aandeel van het BBP vanaf 2006?
– In welk opzicht zijn mensen die meer groen in de wijk willen gebaat bij een explosie van de kosten voor hun zorgpremie, c.q. de kosten van hun eigen risico?
Ik schrijf dit in het volle besef dat er geen antwoord zal komen van Verkoulen.
U weet wel, meeuw, schijt, pikt en vliegt vervolgens weg.
In Nederland heerst er een nieuwe, stevig door de politiek gesteunde religie.
Bakkers en consumenten worden lamgeslagen omdat er een door zichzelf benoemde “Ueberbakker” de creativiteit van de bakker lam slaat, en vervolgens de keuzevrijheid van de consument aan de ketting legt.
Met als argument dat dit goed is voor de economie.
Onderbouwing: “ik vind gewoon dat dat zo is”
Discussiëren over religie is altijd lastig.
Zullen we daarom als zorgverleners maar ophouden met de “dialoog” , en gewoon kiezen voor daden?
E.Kriek
13 juni 2014 / 22:18D66 kandidaat Michiel Verkoulen presenteerde zichzelf in Dudok als kandidaat voor de Tweede Kamer verkiezingen van 2012 is lid Hoofdbestuur D66 maar ziet zichzelf niet als politicus….
Indrukwekkend.
G K MItrasing
14 juni 2014 / 13:46http://www.nrcq.nl/2014/06/14/dienstreizen-van-topman-nza-betaald-door-bedrijven
Koop die krant.
Laat de tot staatsgeheim verklaarde stukken van A Gotlieb nu maar komen.
Animal Farm is blijkbaar de Bijbel bij de Overheid en ZBO’s.
Heeft M Verkoulen zich al wat meer ingelezen over art 13? Zelfs in de begroting VWS 2013 staat aanpak van grensoverschrijdende zorg door wijziging art 13 genoemd. Inclusief de juridische voetangels en de EU wet en regelgeving die mogelijk de plannetjes van het RA in de weg staan. 800 miljoen in 2013 en voor 2014 boekte VWS met tegenzin een hoger bedrag in. Wachtlijsten en budgettering van ziekenhuizen in Nederland lagen ten grondslag aan zorginkoop door verplicht verzekerden in het buitenland. Planbare zorg. Over kwaliteit als keuze criterium kan geen uitspraak worden gedaan. Daar is immers niets over bekend.
Koffie is Koffie zegt de Minister zelf bij KvdB en zij neemt er zelf ook een.
En over 2016? Dan vervallen de opgepotte ziekenfondspremies, die eigenlijk niet opgepot mochten worden, aan de voormalige ziekenfondsen, die nu private bedrijven zijn. Verzekeraars die zorg verzekeren en die per 2016 mogen beslissen of zij gaan opereren met winstoogmerk en de behaalde winsten en overreserves gaan uitkeren aan aandeelhouders? Wat zijn de implicaties daarvan?
10 miljard euro is een aardige premie om 10 jaar te zwijgen en zo min mogelijk de aandacht op je te vestigen. Over een gevestigd belang gesproken. De verzekeraars weten er alles van.
Cadeautje van het volk. Modern cynisme ten top.
David Cutler gelezen? Wat zegt deze Amerikaanse topeconoom en gezondheidszorg deskundige over het Canadese systeemmodel? NHS model? Scandinavische model? En vervolgens over het USA model en het ‘gereguleerde’ marktwerkings model van Nederland?
Zelf lezen.
Wie zien de stukken van A Gotlieb wel verschijnen.
ANH Jansen
14 juni 2014 / 14:28Dè nieuwe hollandse ziekte…..
Beroepsmatig qua inkomen, was het nog nooit zo eenvoudig om “naar boven te kunnen vallen”. Je hoeft als capabel medewerker alleen nog maar ononderbroken en hartnekkig de mening van de bedrijfstop, de organisatie, de overheid te verdedigen en, hier komt de afwijking, ……je eigen mening evenzo ononderbroken blijven onderdrukken. Maar onder oprechte loyaliteit versta ik iets geheel anders…..namelijk eerlijkheid! eerlijkheid t.o.v. de werkgever maar tevens t.o.v. de maatschappij en dan kunnen er nooit zulke onwenselijke eindresultaten als hierboven beschreven ontstaan. Patiënten stel je niet centraal of neemt je als uitgangspunt wanneer de eigen (winstmakende) organisatie vooraan staat.
Ik mis steeds vaker de onafhankelijken. Die met een eigen, maar maatschappelijke win-win-visie. De dwarsliggers die met een handrem èn een achteruitgang navigeren om vooraan te komen.
Ik zie echter steeds meer napraters die de ingestudeerde mening van anderen (moeten) verdedigen…….om gemakkelijker naar boven te kunnen vallen…….een moderne hollandse ziekte?
Egoïsme in plaats van solidariteit!
hans
15 juni 2014 / 18:40Geachte heer Verkoulen,
Graag wil ik nog even reageren op enkele opmerkingen in uw uitleg.
Ik tracht zoveel mogelijk inhoudelijk in te gaan op feiten, die u zelf naar mijn mening te weinig of nauwelijks geeft. Ik geef een aantal praktijkervaringen aan. Die heb ik bij u nog steeds niet gezien. Het is alleen maar uw mening. Ik wil verder opmerken dat u zelf de publiciteit kiest. Ik ken u inderdaad niet maar ik heb u nauw gevolgd in uw argumentatie BNR en uw publicatie Volkskrant. Al die duizenden mensen die u hiermee bereikt kennen u ook niet en u meent toch aan al die mensen uw mening te moeten geven. Dan moet u ook accepteren dat zij hun mening geven.
U heeft het over feitelijke onjuistheden. Gelukkig hoef ik dat niet te weer leggen. Dat heeft de heer Nobel en ook andere inmiddels uitstekend gedaan.
Nog even nieuwe feiten, want we worden ingehaald door het nieuws. EenVandaag heeft een onderzoek uitgevoerd. 65% vindt het geen goed idee het invoeren van de nieuwe, goedkopere zorgpolis zonder vrije artsenkeuze. Wat betreft de zorgaanbieders daar bedoelde ik mee de vrijwel 100% bij BNR die uw mening niet delen. Ik zet u niet graag met hen in één kamertje. Dan als laatste, arrogantie vind je niet alleen bij zorgverzekeraars. Kijk maar weer naar het bericht van gisteren over Nza. Een toezichthouder die het voorbeeld moet geven. Hoe diep zijn we gezonken. Hoe kunnen mensen een overheid, zorgverzekeraars en toezichthouders nog vertrouwen? Maar een nog belangrijke vraag is, ‘hoe denken zij nog het vertrouwen en hun integriteit te kunnen herstellen’?
Dan uw laatste mooie zin. ‘Daarbij laat ik het, voor een inhoudelijk gesprek weet u mij te vinden.’ Ik zeg u, hierbij laat ik het. Ik ken u niet, weet niet wie u werkelijk bent, als u deze laatste zin schrijft. Maar na deze zin heb ik wel een idee. Wilt u een inhoudelijk gesprek dan weet u ook mij te vinden.
Ton Lassing
Voorzitter NOVW
Ton Lassing
18 juni 2014 / 10:19