Afscheid van bezit
Bent u nog van de generatie die een lp kocht in een platenzaak en die voorzichtig meenam naar huis? Die gingen in een tas mee onder de arm zodat er niets mee kon gebeuren. Eenmaal op de platenspeler werd het stof er steeds trouw en liefdevol afgepoetst.
Hoe anders was dat al bij cd’s. Die waren ook te gebruiken als onderzetter voor een wijnglas. Talloze cd’s hebben nevenfuncties vervuld als frisbee of make-upspiegel.
Dat gaat met een iPod toch wat lastiger, net als met al die andere apparaten die niets meer of minder zijn dan de toegangsdeur naar eindeloze stromen muziek en informatie die ‘ergens’ is. Niet meer in de kast bij u thuis. Niet eens op het nachtkastje. De boeken die u tot tranen roerden staan gebroederlijk ergens in de cloud naast het liedje dat u voor altijd aan uw eerste liefde herinnert. Waar dat is, die cloud? Dat kan overal zijn.
Dat is de evolutie van bezit in deze tijd. Van liefdevol bezit, via liefdeloos bezit naar de afwezigheid van bezit.
Het niet hebben van bezit is dan ook wat in toenemende mate status geeft. Dat is lastig voor bedrijven die gericht zijn op de vermeerdering van materiële welvaart. Businessmodellen van traditioneel georganiseerde bedrijven zijn gebaseerd op de status van bezit. Dat heeft een soort wapenwedloop opgeleverd die zo leeg is dat je het niet mist wanneer al die mooie spulletjes ergens rond dobberen in een wolk.
Een van de vragen die dat oproept is wat het effect hiervan gaat zijn op de manier waarop mensen de zorg ervaren. De talloze initiatieven op het snijvlak van zorg en ICT laten in ieder geval een overdonderende bereidheid zien om de technologische mogelijkheden te verkennen. Echter, niet alle antwoorden izijn te vinden door simpelweg meer techniek te faciliteren. De terugkeer van ambachtelijke bakkers in het straatbeeld laat zien dat er een andere weg is. Mensen zijn steeds meer bereid te betalen voor een bijzondere ervaring, kortom voor beleving.
Beleving zal dus steeds meer status krijgen. Dat is niet erg. Sterker nog: het zou kansen kunnen bieden voor zowel zorginstellingen als zorgprofessionals. Oprechte aandacht voor de patiënt is daarbij in mijn ogen de toverspreuk.