Hoe je patiënten maakt
Hoe zou de wereld hebben gereageerd wanneer de kapitein van de Titanic zijn schip niet per ongeluk maar zeer bewust op die ijsberg had gestuurd? Voor de feitelijke afloop had het in dit voorbeeld wellicht niet eens zo veel gescheeld. Recente incidenten zoals die met de Costa Concordia laten zien dat de wereld wel raad weet met onverantwoorde keuzes van beleidsbepalers en opinieleiders.
Met hetzelfde gemak waarmee de kapitein van de Costa Concordia brokken maakte, worden op dit moment patiënten gemaakt. U ziet ze alleen nog niet in uw praktijk. Ze zijn nog te jong, te fris, te naïef wellicht, en de incubatietijd van verkeerde keuzes is niet zelden vele jaren.
De patiënten die nu worden gemaakt zijn de jonge mensen die nu aan studies beginnen die niet wezenlijk aansluiten bij hun talenten en mogelijkheden. Die studies leiden tot banen die steeds meer zullen knellen en schuren. Soms zal dat geschuur een parel opleveren, meestal een pijnpunt. Macro- economisch bezien is het best goed te verdedigen dat studieadviezen zijn gebaseerd op demografische patronen en langetermijnontwikkelingen op de arbeidsmarkt. Het zou echter ook wel fijn zijn om op individueel niveau een match te maken met wat daadwerkelijk bij iemand past. De lokroep van de grote verkeersregelaar ‘ga vooral daarheen’ is niet veel anders dan het doelbewust aansturen op de botsing met een ijsberg. Er zullen hoe dan ook slachtoffers vallen en pas wanneer de ijsberg wordt bereikt zal duidelijk worden of er voldoende reddingssloepen zijn. Het scheepsorkest zal de moed erin houden tot het kraken van de scheepsromp de muziek overstemt.
Het zou een cynische respons zijn om te anticiperen op de komst van de patiënten die nu worden gemaakt door informatie en nascholing te ontwikkelen. Deze jonge mensen verdienen iets anders dan cynisme, ze verdienen een leven.
