Schaamlap van de medische wereld

Wat willen we eigenlijk bewijzen met evidence based practice? De nadruk op het exclusieve gebruik van methodes die wetenschappelijk bewezen effectief zijn is zo groot, dat de vraag opdoemt hoe medici ooit mensen succesvol hebben kunnen behandelen zonder deze ultieme kennis.

In mijn ogen is de bewijsdrang er vooral op gericht om te laten zien dat er zo verantwoord mogelijk wordt gewerkt volgens hoogstaande kwalitatieve standaard. Zo is het medisch handelen boven alle twijfel verheven.

Dat is, helaas, onzin. Niet alleen gaat dit voorbij aan de effectiviteit van de communicatie tussen arts en behandelaar en lijkt de zo waardevolle intuïtie aan inflatie onderhevig, zorgwekkender nog is de schijnwereld die ontstaat. Dat een methode ergens ter wereld als zijnde effectief is bewezen, wil niet zeggen dat elders in een andere organisatie, een andere cultuur en een ander prikkelsysteem het wonder als vanzelf gebeurt. Zo komt er bijvoorbeeld veel evidence uit Mayo Clinic. Dat is een prachtig instituut. De randvoorwaarden zijn er echter wel specifiek. Zo is het Amerikaanse systeem van zorgverzekering tamelijk anders georganiseerd dan het Nederlandse. Ook zijn bijvoorbeeld bij Mayo alle artsen in loondienst. De situatie is daarmee onvergelijkbaar met die in Nederland.

Wordt er dan onzin verkocht? Dat niet. Er wordt echter verzuimd een denkstap te maken die essentieel is en die in operationalisering vergaande consequenties zou kunnen hebben. Of een methode bewezen effectief is, wil namelijk nog niet zeggen dat de behandelaar die deze methode gebruikt ook effectief is in het eigen handelen. Dat deze denkstap niet wordt gemaakt, past in het systeem van wantrouwen dat ligt onder de procedures en de regeltjes waar de zorg van aan elkaar hangt.

Liever dan de kwaliteit van de behandelaar te waarderen, verschuilen we ons achter het gebruik van geoormerkte methodes. Liefst toetsbaar. Of deze handelswijze ook daadwerkelijk de gewenste verbetering oplevert blijft relatief onderbelicht.

Het zou mooi zijn wanneer het systeem van wantrouwen zijn langste tijd gehad heeft. Wanneer de basis van vertrouwen ontbreekt kan een methode nooit meer zijn dan een pleister waaronder de wond vrolijk doorettert. Daarmee is evidence based practice niet meer dan een schaamlap. De zorg, de patiënten voorop, verdient beter.

Delen