Sinaasappelpartjes

Wij zien de gezondheidszorg blijkbaar als een sinaasappel. Sinaasappels zijn immers in wezen gezond, ze bevatten allerlei stofjes waar degene die ze consumeert gezonder van wordt en ze zijn zo handig alvast opgedeeld in partjes.

Aan een partje kun je zien dat het een sinaasappel is. Geen grapefruit, geen citroen en al helemaal geen appel of banaan. Het is zoals je aan een hand kunt zien dat het om een mens gaat, of aan het gedrag dat wordt vertoond, of zelfs aan wat wordt gezegd. Verbale communicatie is nu eenmaal ook bijzonder menselijk.

Wat aan de boom groeit is onmiskenbaar een sinaasappel. Partjes groeien niet aan een boom. Die ontstaan door de vrucht te slopen en in hapklare brokken te verdelen. Van een hele vrucht kun je partjes maken. Het proces in niet omkeerbaar. De vochtig schijnende schijfjes worden nooit meer een glanzende oranje bol.

In steeds meer publicaties wordt de nadruk gelegd op een mensgerichte invulling van gezondheidszorg. De term holistische benadering komt daarbij regelmatig aan de orde. De hele sinaasappel dus.

Toch zijn onze beroepsopleidingen vormgegeven vanuit de partjes. Ieder schijfje heeft een eigen naam en samengevoegd zou dat een prachtige vrucht moeten opleveren die gezondheidszorg heet en die de complete mens steeds voor ogen heeft. De idee hierachter lijkt te zijn dat het realistisch is om vanuit het gespecialiseerde domein de blik steeds opnieuw zo te verruimen dat alle naastliggende domeinen tijdig en adequaat kunnen worden geadresseerd. Feitelijk geldt dat in essentie zelfs voor de domeinen die verder weg liggen, al dan niet in samenspraak met een zorgverlener die het overzicht heeft, zoals een huisarts.

Dat uitgangspunt zou ik graag in vraag stellen.