De grote, boze wolf

Als een van de vele artsen, geïnteresseerd in meer dan alleen het menselijk lichaam, zit ik bij een Medical Business Masterclass in Amsterdam. Langzaam maar zeker wordt een beeld geschetst van de grote, boze zorgverzekeraar.

Een ziekenhuisdirecteur vertelt dat hij zijn cardiologen niet mag laten dotteren van de verzekeraar. Een bestuurder valt hem bij dat hij vanwege het budgetplafond sommige patiënten in januari nog wel, maar in december niet meer kan helpen. En tot overmaat van ramp maken de verzekeraars ook nog eens honderden miljoenen euro’s winst en blijven de premies maar stijgen.

Onverwachts staat een man op in het publiek. Hij blijkt medisch adviseur te zijn bij een van de grootste zorgverzekeraars van Nederland. Gepassioneerd en inspirerend reageert hij, sprekend over het centraliseren van zorg ter bevordering van kwaliteit, het budgetplafond om zorgkosten te beperken en winst die wordt besteedt aan het bevorderen van de kwaliteit van zorg.

Verward rij ik naar huis. Want hoewel Nederland een van de beste zorgsystemen in de wereld heeft, zijn nog steeds veel zaken aan verbetering toe. Het is onbegrijpelijk wanneer patiënten niet de zorg krijgen die zij nodig hebben, zeker als dit komt door onderhandelingen tussen ziekenhuizen en zorgverzekeraars. Ook moet er meer worden gekeken naar kwaliteit van zorg in plaats van kwantiteit en efficiëntie. En natuurlijk is het angstaanjagend dat de zorg steeds duurder wordt, zonder dat de oplossing daarvoor in zicht lijkt.

Het zorgsysteem in Nederland is nog niet gezond genoeg. Het is aan de overheid, verzekeraars, ziekenhuizen, artsen en zelfs patiënten om dit verder te verbeteren. Maar de grote, boze wolf… die bestaat niet.