Kat Apollo en de Bicom 2000
Dat de homeopathische geneesmiddelen worden aangepakt, lijkt mij een goede zaak. Mijn gedachten gaan ook uit naar de kwetsbaarste wezens in de samenleving: onze huisdieren. Ik schreef al eens over alternatieve diergeneeskunde in het artikel Phosphorus voor Fikkie.
Voor dat verhaal bezocht ik ook een alternatief dierenbehandelaar in Nijmegen. Daar ontmoette ik Kat Apollo en zijn baasje. Omdat ik het artikel op de dierenartsenij wilde toeleggen, heb ik de wederwaardigheden van Apollo nooit beschreven. Maar nu moest ik er toch weer aan denken.
Het zit zo: Kat Apollo – een Europese boerderijkat – was met zijn negen jaar de jongste al niet meer. Hij had overgewicht en diabetes type II, zo erg dat hij aan de insuline moest (2 maal daags). Dat vond zijn eigenares geen mooi vooruitzicht en de diagnose luidde zodoende bijna Apollo’s einde in. Maar toen was daar de redding: bioresonantie. Volgens de behandelaar dé beste remedie tegen chronische klachten met een fysieke oorzaak.
Zie hier een reportage van RTV Drenthe:
[youtube_sc url=”http://youtu.be/iPEZvxW5RXA”]
De oorzaak van Apollo’s diabetes bleek een lactose en glutenallergie. Dat moest aangepakt met een straf dieet. Daarnaast werden in totaal acht behandelingen uitgevoerd (à 45 euro handje contantje) en ik was bij de laatste sessie uit de serie. Tijdens die behandelingen werden de cellen in Apollo’s lichaam met resonantie geactiveerd zodat ze de gevaarlijke gifstoffen zouden uitscheiden.
Apollo ging er eens goed voor liggen. Volgens de behandelaar zag hij er tegenwoordig al veel beter uit. Ze verhaalde ook over de eerste behandeling. Apollo’s vacht was vies, vol klitten, zonder glans en dun. De therapeut: “Dat zag je tijdens de behandeling gewoon verbeteren!” Ze verzekerde me dat het die bewuste dag niet geonweerd had en ook niet regende. Een wonder dus – of nee: een heel effectieve therapie.
De behandelaar moest wel een voorbehoud maken: met bioresonantie kunnen kapotte cellen niet gerepareerd worden. Als de cellen van Langerhans het begeven hadden, was het dus een aflopende zaak. Gelukkig was er goed nieuws die dag: de allergieën waren weg. Of daarmee ook de diabetes genezen was, kon de therapeut nog niet zeggen. Daarvoor was nog één consult nodig, drie maanden later. Apollo hoefde daar niet apart voor langs te komen. De therapeut kon hem op afstand (via resonantie) in de gaten houden. Ik heb nog eens gebeld en toen was er slecht nieuws. Al leefde Apollo nog wel, de diabetes was niet weg.
Voor de diagnose en behandeling gebruikte de therapeut een Bicom 2000. Iemand moet dat ding eens uit elkaar schroeven. Die machine kost een paar duizend euro en ziet er adembenemend echt uit. Toch is de machine waarschijnlijk te vergelijken met een paleiswacht op toeristische locaties: van buiten indrukwekkend militair, feitelijk een acteur.
