Kwali-tijd
De zorgprofessional die zelf aan het roer staat in zijn vak, wil zich met zijn specifieke kennis en vaardigheden richten op de patiënt en hem of haar een aangename vaart bezorgen. Om nog even in de beeldspraak van het varen te blijven: normaal gesproken gaan niet alle opvarenden bij de stuurman staan om zich met de koers te bemoeien. Maar in de zorg bemoeien allerlei mensen en instanties zich met het werk van de zorgprofessional en dat neemt veel te veel tijd in beslag. Van alle kanten wordt verificatie gevraagd, soms zelfs vanuit tegengestelde richtlijnen. Er wordt maar gecontroleerd en gecorrigeerd, dat haalt behoorlijk de vaart uit ons werk.
Er wordt maar gecontroleerd en gecorrigeerd, dat haalt behoorlijk de vaart uit ons werk
Wij zorgprofessionals hebben uiteraard een maatschappelijk belang om verantwoording over ons werk af te leggen en transparant te zijn. Dat is logisch. Met goede parameters kunnen we onze kwaliteit laten zien. Maar er zijn te veel onlogische vragen. Al die verticale controlesystemen zijn remmend. In plaats hiervan zijn openheid en vertrouwen nodig. Natuurlijk, als er iets niet goed gaat, moet er ingegrepen worden. Niet de controle, maar de ziekte en eigen keuzes van de patiënt moeten weer het uitgangspunt van onze zorg worden. Daartoe moeten we meer multidisciplinair werken, ook samen met bijvoorbeeld het verpleeghuis of het kraambureau. En soms is de patiënt het beste af bij de huisarts, soms bij de oncoloog.
In mijn ogen moet de zorgprofessional zelf weer zijn hand aan het roer leggen. Meer tijd nemen voor overleg met collega’s, voor uitleg aan en overleg met de patiënt. Dat zorgt uiteindelijk allemaal voor een betere kwaliteit van zorg. De term kwalitijd spreekt me daarbij erg aan, want meer tijd nemen betaalt zich altijd terug.