Lastig onderhandelen

Het is ongelukkig dat nog niet duidelijk is met welke ziekenhuizen de zorgverzekeraars precies contracten hebben voor 2016. Verzekerden hebben die informatie nodig om te kunnen bepalen welke verzekeringspolis ze voor het komende jaar willen afsluiten. Voor wie een budgetpolis wil, is het niet zo’n probleem. Peter Ruys van Zorgkiezer stelt dat de onderhandelingen over deze polissen nagenoeg afgerond en compleet zijn. Maar de stelling dat het ook niet zo veel uitmaakt voor wie een restitutiepolis wil, is kort door de bocht. Duidelijkheid over de contracten kan immers de doorslag geven in de afweging een restitutiepolis of een naturapolis te kiezen. Dekt de naturapolis voor de verzekerde de ziekenhuiszorg waarnaar zijn voorkeur uitgaat, dan is het onnodig om het extra geld voor een restitutiepolis uit te geven.

Onlogisch is het overigens niet dat de onderhandelingen nog niet afgerond zijn. De verschuiving van zorg van tweede naar eerste lijn brengt met zich mee dat de contracteerruimte in de tweede lijn onder druk staat. Het feit dat een hoofdlijnenakkoord is afgesloten tussen de ziekenhuizen, de zorgverzekeraars en het ministerie van VWS betekent dat de ziekenhuizen dit weten en begrijpen. Het betekent echter nog niet dat de individuele ziekenhuizen bereid zijn om te accepteren dat dit gevolgen voor hun eigen situatie heeft. Het is voorstelbaar dat bestuurders in het onderhandelingsproces tegen de zorgverzekeraars zeggen: “Haal maar wat budget weg bij de andere ziekenhuizen hier in de buurt en geeft ons maar wat meer, dan kom je gemiddeld toch goed uit.” Als één ziekenhuis dit zegt is dit niet zo’n probleem. Maar als ze dat allemaal doen, kunnen die onderhandelingen lang duren en gaat die streefdatum van 19 november zomaar voorbij zonder dat knopen zijn doorgehakt.

 

Delen