Luchtfietsen

Farmaceutische bedrijven die verlenging willen aanvragen van hun monopolie positie moeten voortaan kunnen aantonen dat deze extra bescherming gerechtvaardigd is. Er moet een groot Europees onderzoekfonds komen voor de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen en vaccins. En het moet gemakkelijker worden voor EU-landen om dwanglicenties in te zetten, zodat middelen door andere producenten op de markt kunnen worden gebracht voor een lagere prijs. Tot slot moeten de belastingvoordelen voor farmaceutische bedrijven worden afgeschaft.

Jesse Klaver en Bas Eickhout van GroenLinks zetten stevig in, in hun publicatie van afgelopen maandag in NRC Handelsblad. De boodschap is helder: de farmaceutische industrie moet begrijpen dat de huidige situatie, waarin zij jarenlang kan beslissen welke prijs zij voor een medicijn vraagt, voorbij is. Een sympathieke boodschap natuurlijk, en het feit dat Klaver en Eickhout hem linken aan de zoektocht naar een vaccin in de huidige coronacrisis zal veel publieke sympathie opleveren.

Een sympathieke boodschap, maar het blijft bij tandenloos verzet

Helaas ontbreken in de tekst drie essentiële zinnen. Deze zinnen beginnen met ‘Om deze doelen te realiseren gaan we…’, ‘We zullen erin slagen deze ambitie te realiseren omdat…’ en ‘De farmaceutische bedrijven en hun aandeelhouders gaan hieraan meewerken want…’. Zonder deze zinnen blijft het tandeloos verzet. Bovendien: het klinkt zo stoer om te zeggen dat de focus op financieel gewin en kortetermijnwinsten moet plaatsmaken voor het bijdragen aan de samenleving. Maar dit schetst een tegenstelling die er niet is, want geneesmiddelen doen óók precies dat laatste: bijdragen aan de samenleving. Vraag maar aan iedereen die ervan afhankelijk is. Het is geen een-dimensioneel verhaal.

Delen