Samenwerken is het perfecte frame

Het NCRV-programma Altijd Wat ‘bewees’ dinsdagavond dat de zorgkosten de pan uit rijzen vanwege de marktwerking. In de strijd om de patiënt schaffen ziekenhuizen massaal dure apparatuur aan zoals Da Vinci Robots en Pet-scans. Die apparaten zijn ‘ook een beetje fancy’, zei Marcel Levi van het AMC.  Ermee geholpen is de patiënt niet, legde Net_Arts Lex van Straten uit.

Altijd Wat heeft zich het onderwerp eigen gemaakt. Eerder deze maand toonden ze aan dat overcapaciteit en ‘dubbelzorg’ de kosten van de zorg opdreven. Ik ben er trots op dat een actualiteitenrubriek zich in het onderwerp heeft vastgebeten. Het is goed dat journalisten de geldstromen volgen om zo aan te tonen wat er mis gaat in de zorg.

Maar ik vraag me nog steeds af of je eenzijdig de ‘markt’ de schuld kan geven. Slecht investeringsbeleid (het kopen van dure operatierobots die bij goed inkopen door zorgverzekeraars onbenut blijven, want: niet nodig) zou in een gezonde markt genadeloos worden afgestraft. De leuze van marktwerking naar samenwerking klinkt aanlokkelijk. Het is dan ook het perfecte frame. In Nederland wordt de teamspeler beter gewaardeerd dan de prestatiegerichte solist.

Samenwerking in de zorg is cruciaal. Maar wellicht kan dat ook binnen wat minder instellingen dan we heden ten dage kennen. In plaats van tussen de reeds bestaande spelers.

Er is natuurlijk meer aan de hand. De zorg is inefficiënt georganiseerd – zoals vermoedelijk iedere sector en organisatie. Het is goed om dat aan te pakken. Daarmee pakken we echter niet de ongeremde vraag naar zorg aan. Ook op dinsdag schreef Pieter Hilhorst een mooie column in de Volkskrant. Hij wees op de preventie-industrie: straks is iedereen patiënt en is voor elk risico een pil beschikbaar. Hij heeft waarschijnlijk gelijk. Lijden wordt niet meer geaccepteerd. Ook niet voor even. Wellicht dat zingeving daar een rol kan spelen.

Het is aan de verzekeraars en de instellingen om de zorg zo effectief en efficiënt mogelijk te organiseren. Hopelijk met inachtneming van de menselijke maat. Het is aan de politiek en de maatschappelijke elite om de burger op te voeden.

Ik tik deze blog met lichte koorts (38,2). Gezien bovenstaande ga ik nog maar even niet naar de huisartsenpost.

Delen