Succes

Op een grijze februaridag verdiep ik me in het Integraal Zorgakkoord (IZA), waarvan de totstandkoming alleen al een succes genoemd is. De uítvoering van het akkoord blijft nog wel een uitdaging.

Als ik terugdenk aan een van mijn recente diensten, dan is de praktijk voor een dokter op de werkvloer weerbarstig. Ik kreeg van mijn collega het verzoek mee te denken of een operatie bij zijn 86-jarige patiënte zinvol zou zijn.

Na haar dossier bekeken te hebben met de intensivist en de chirurg, was de consensus dat een operatie deze patiënte achteruitgang zou opleveren: de reserves waren te marginaal om goed te kunnen herstellen en na de operatie nog goede kwaliteit van leven te hebben. Familieleden die veel om de patiënte gaven waren echter in de volle overtuiging dat alles mogelijk was. We konden toch gewoon een operatie doen? Die avond hebben we meerdere gesprekken gevoerd, met als uitkomst dat de patiënte en haar familie samen met ons achter het besluit konden staan om af te zien van deze operatie.

Tijd mogen besteden aan goede én passende zorg

Als anesthesioloog gaf het me voldoening dat ik die avond kon helpen door de patiënte en haar familie te begeleiden in dit dilemma. Echter, de tijd die ik aan deze patiënte heb besteed, past niet in het huidige verdienmodel in het ziekenhuis, waar de nadruk nog steeds ligt op productie: meer operaties doen. Ik zie graag ruimte komen om ook tijd te kunnen en mogen besteden aan goede én passende zorg.

Ondertussen blijkt dat de natuur haar eigen gang gaat, want patiënte knapte op en er is haar meer tijd gegund in een redelijke conditie, mét haar familie.

VvAA volgt het proces rondom het IZA nauwgezet en zal zich er hard voor maken dat zorgprofessionals de ruimte krijgen om de uitdagingen van de dagelijkse praktijk bevlogen, autonoom en met vakmanschap aan te vliegen. Pas dan kunnen we spreken van een succes.