Academische discussie

Voorzitter Elmer Mulder van de Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra (NFU) loopt een beetje hard van stapel als hij zegt dat we straks geen academische zorg meer hebben in Nederland. Hij loopt met die opmerking net zo hard voor de muziek uit als trendwatcher Adjiedj Bakas, die deze maand in een interview in ZNetwerk zegt dat we terugmoeten van acht academische centra naar één. Zo’n vaart zal het niet lopen. Belangrijk verschil tussen beide heren is overigens dat Bakas terugdringing van het aantal UMC’s wenselijk vindt, terwijl Mulder zijn vrees over het voortbestaan van die centra uit.

Wat is er aan de hand? De Nederlandse Zorgautoriteit verwacht dat de UMC’s door invoering van de prestatiebekostiging en DOT een kwart van hun omzet zullen verliezen. Gevolg zal zijn dat niet alle UMC’s het gaan redden. Dit werpt de vraag op: hoeveel van die centra gunnen wij onszelf in ons kleine landje? Welke positie gunnen wij onszelf in het internationale medisch-wetenschappelijk onderzoek? Of vanuit een ander perspectief: hoeveel geld hebben we ervoor over om de acht nu bestaande centra te behouden?

Edith Schippers heeft de Sociaal Economische Raad gevraagd een advies uit te brengen over het in de toekomst betaalbaar houden van de zorg. Als je even voorbij gaat aan de wenselijkheid van het in stand houden van een academische setting, is het een reële optie kosten te besparen door in de toekomst alleen nog maar zorg te verlenen en de dure kennisontwikkeling die hiervoor nodig is aan anderen over te laten. De medisch-specialistische opleiding kunnen we dan inkopen in België en Duitsland, of we vliegen jonge dokters in uit opkomende economieën. Maar uitgaand van dit scenario zou Bakas zelfs nog te bescheiden zijn geweest in zijn toekomstvisie. En dat kan ik me eigenlijk niet zo goed voorstellen.