Achter de voordeur

Wethouders die zich voorbereiden op hun nieuwe rol in de gemeente op het gebied van zorg en welzijn, gebruiken graag de uitdrukking ‘één gezin, één plan’. Je moet alleen wel weten waar in je gemeente de gezinnen zitten die hulp kunnen gebruiken en je moet ook achter de voordeur kunnen komen om de problemen in kaart te brengen en een helpende hand te kunnen bieden.

In Roosendaal is in een samenwerkingsverband tussen GGZ Westelijk Noord-Brabant, SDW, MEE en Traverse een experiment gaande om de kans te vergroten dat de voordeur open gaat als er wordt aangebeld. Een medewerker van Traverse (organisatie voor maatschappelijk welzijn) wordt daar bij huisbezoeken vergezeld door een ervaringsdeskundige. Ik sprak met drie van deze ervaringsdeskundigen en begreep toen direct waarom het hen wél kan lukken om tot mensen met problemen door te dringen, waar een meer ‘formeel’ iemand zoals een welzijnswerker of een gemeenteambtenaar hierin niet zo snel zou slagen. De ervaringsdeskundigen spreken de taal van de mensen bij wie ze op bezoek komen, omdat ze zelf precies dezelfde achtergrond hebben: verslaving, schulden, en alle problemen in het gezin die daaruit kunnen voortvloeien.

De spannende vraag die nu voorligt, is natuurlijk of de gemeente deze aanpak wil voortzetten. En de achterliggende vraag is of andere gemeenten bereid zijn om te leren van het succes van deze aanpak.