Afspraak is afspraak
‘Systemen worden steeds rotter’. ‘Patiënten natuurlijk weer de dupe’. ‘Het zwaard van Damocles voor ziekenhuizen’. ‘Wat zal het effect zijn bij de ziekenhuizen?’ Vier willekeurige reacties op Twitter op het nieuws dat Edith Schippers de ziekenhuizen een miljoenenkorting oplegt. Ze kort de ziekenhuizen met 70 miljoen euro omdat die het macrobudget over 2012 hebben overschreden. En ze haalt mogelijk ook nog 242 miljoen terug wegens overschrijdingen in 2013.
Betekent dit inderdaad dat systemen steeds rotter worden? Nee, op de keeper beschouwd betekent het niet meer of minder dan dat de minister de ziekenhuizen houdt aan de gemaakte afspraken. De Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen beseft dit ook, blijkt uit haar reactie zich bij de beslissing van de minister neer te leggen.
Zijn patiënten de dupe? Dat is te simpel gesteld. Het is de bedoeling patiënten zo veel mogelijk in de eerste lijn te behandelen en dus te voorkómen dat ze naar het ziekenhuis moeten. Dan hoort het geld die patiënten te volgen en dus meer naar de eerstelijns zorgaanbieders te gaan en minder naar de ziekenhuizen.
Ook kun je niet stellen dat deze ontwikkeling als een zwaard van Damocles boven de ziekenhuizen hangt. Van dat zwaard was onduidelijk wanneer het zou vallen. Bij het terughalen van overschrijdingen is de timing wel duidelijk: die kunnen (en zullen) worden teruggehaald zodra de definitieve cijfers over het betreffende jaar bekend zijn.
Blijft over de vraag wat het effect zal zijn bij de ziekenhuizen. Dat ligt voor de hand: ze moeten van minder geld rondkomen. Gelet op het overheidsbeleid zal dat de komende jaren niet anders zijn.
2 reacties
Afspraken zijn alleen afspraken waar geen machtsongelijkheid in het spel is. Zo heeft de psychiatrie er een handje van afspraken te maken als “wij spreken met U af dat U gedurende uw verblijf hier niet automutileert”. Dit soort afspraken, – net als targets -, kunnen nooit meer zijn dan afgesproken intenties, anders is het een perverse vorm van verantwoordelijkheid over de heg kiepen. Resteert dus slechts fatsoenlijk afrekenen op inspanning; niet op resultaat.
En wat daarnaast te denken van het feit dat de zorg een risicoinvestering is geworden waaraan banken hun vingers niet meer willen branden?
Aad Cense
4 april 2015 / 13:20Je gooit nu wel wat zaken op een hoop die onvergelijkbaar zijn Aad. Ik heb het over financiële afspraken tussen professionele partijen die allebei weten waarvoor ze tekenen. Je voorbeeld uit de psychiatrie is van een volstrekt andere orde. En dat banken terughoudender zijn geworden om te investeren in de zorg, is ook een andere discussie.
Frank van Wijck
4 april 2015 / 13:34