Agree to disagree
Tijdens de op 19 november 2019 gehouden VvAA ledenbijeenkomst werd duidelijk waar men het over eens was en waarover niet.
Te beginnen met drie voorbeelden waarover consensus was. Ten eerste: de geuite bezorgdheid mag en moet gezien worden als een compliment aan het adres van VvAA voor haar rol als belangenbehartiger in de afgelopen jaren. Ten tweede: alle betrokkenen dragen VvAA een warm hart toe en zijn er niet op uit haar te beschadigen. En ten derde: alle aanwezigen beogen dat zorgverleners hun werk goed en verantwoord kunnen blijven doen.
Alhoewel de perceptie bij de verschillende partijen verschilt over wie nu hoe schade toebrengt en hoe goede zorg gewaarborgd kan worden, is er dus evengoed een mooie gezamenlijke basis.
Dan nu drie zaken waar partijen een ander kijk op de zaak hadden en de discussie afgesloten moest worden onder een agree-to-disagree bestand.
Ten eerste: het bestuur deelt niet de zorgen van verontruste leden over het verlies van onafhankelijkheid ten gevolge van de verschillende petten van de voorzitter, waaronder die van speciaal adviseur voor VWS, NFU en NVZ. De verontruste leden vinden dat deze belangenverstrengeling en daarmee verlies van onafhankelijkheid, echt niet kan.
Ten tweede: De aanwezige kritische leden vinden het zorgelijk en ongewenst dat een directeur die met zo veel inzet en ook gevaar voor de eigen populariteit bij andere partijen met succes zijn nek uit steekt ten behoeve van de zorgverleners en patiënten, nu opeens vervroegd ‘ergens anders’ in het bedrijf nodig is. Het bestuur heeft daarbij aangegeven dat het om een werkgever-werknemer relatie gaat en is van mening dat alleen het bestuur gaat over het personeel. De genoemde leden vinden dat ten aanzien van zulke belangrijke posities vooraf meer informatie moet worden gedeeld me en dat er rekening moet worden gehouden met de mening van de leden.
Het tij in de zorg effectief keren vergt een actievere, en wellicht meer activistische koers
Ten derde: het bestuur geeft aan dat er alleen een reden is voor een vervroegd ALV bij een koerswijziging, en of bij het verzoek daartoe vanuit minimaal 1 procent van de leden. Er is naar inzien van het bestuur geen enkele sprake van een koersverandering en ook heeft (nog) niet de benodigde 1 procent van de leden de petitie voor het houden van een vervroegde ALV getekend. De verontruste leden daarentegen zien bovenstaande gebeurtenissen als het verlies van de onafhankelijkheid en als teken van een koersverandering. Daarnaast betekent volgens hen dat ‘het niet hoeven’ een bestuur er niet van hoeft te weerhouden iets te doen omwille van het vertrouwen en de eenheid binnen de vereniging.
Het bestuur heeft de kritiek tot zich genomen en besluit in de volgende bestuursvergadering of zij ingaat op het ter bijeenkomst herhaald verzoek tot een vervroegd ALV. Zij kan, maar hoeft namelijk niet in te gaan op signalen en verzoeken van leden en legt verantwoording af in de ALV in juni 2020 of wellicht toch eerder.
Het jarenlang conformerend meedoen aan sessies en vergaderingen lost de problemen in de zorg niet op, het tij effectief keren vergt een actievere, en wellicht meer activistische koers. Als niemand de politiek hete, doch wel oorzakelijke hangijzers aankaart, zijn we blijvend gedoemd tot symptoombehandeling en schadebeperking.
Tot slot drie suggesties om (vermeende) schade in de toekomst te voorkomen. Allereerst: anticipeer en houd rekening met de te verwachten gevoelens en reacties van leden op controversiële veranderingen. Dan: handel snel en adequaat op serieuze verzoeken voor een extra ALV en voorkom zo de noodzaak tot discussies en acties over het waarom rond een petitie om een ALV af te dwingen. Last but not least: betrek de leden, zorg dat leden elkaar kunnen bereiken, zodat de interne discussie gevoerd kan worden, en stuur herhaald en nadrukkelijk persoonlijke uitnodigingen voor de ALV’s. Buiten het bestuur 3-8 leden op een doorsnee ALV om voor 123.000 leden te beslissen, is, zoals alle aanwezigen onderschrijven, echt te weinig. Het is dan ook fijn om te vernemen dat het bestuur zich over de wijze van convocatie gaat beraden.
2 reacties
Het lijkt alsof veel VVAA leden zich hier druk over maken, maar dat valt nogal te bezien. Op de bewuste ledenbijeenkomst waren volgens het verslag slechts 18! leden aanwezig.
Je ziet het tegenwoordig vaker: onrust in een klein groepje twitteraars wordt uitgelegd als ophef in een brede achterban.
Frank Smit
29 november 2019 / 23:09– In tegendeel, veel meer leden aanwezig dan op een lang van te voren aangekondigde ‘drukbezochte’ ALV.
– Dit ondanks dat deze bijeenkomst wordt gezien als ’een gezellig, informeel bijbabbel bijeenkomst, waar je als je na je volle spreekuur ’s avonds even niets te doen hebt, nog naar toe kan afreizen voor een vrijblijvend onderonsje met bestuur en directie VVAA‘ in aanloop van de nog steeds gewenste extra ALV.
– En wellicht belangrijker:
Zolang we accepteren dat we al dan niet onder invloed van buitenaf ons conformerend laten vertegenwoordigen en accepteren dat degene, die aan de knoppen zit en steeds nieuwe problemen veroorzaakt, maar zelf geen last heeft van de gevolgen (die wij, zorgverleners dan kennelijk ad hoc moeten oplossen) zelf uit de wind gehouden wordt, zal het niet beter gaan met de zorg, het werkplezier noch de bezieling.
Het zorgveld heeft dan ook, nu meer dan ooit, meer activistisch ingestelde leiders nodig. Zij schuwen namelijk niet de hete hangijzers, die ten grondslag liggen aan de problemen in zorgland, helder en onverbloemd te benoemen en op de kaart te zetten. Doe je dit niet, dan pak je niet de oorzaken aan, maar ben je gedoemd de gevolgen op te vangen. In medisch termen, palliatieve dan wel terminale zorg in plaats van curatieve zorg. Ter illustratie, het lijkt zinniger om ervoor te zorgen dat de (jonge) dokters structureel weer een toekomst hebben (fijne, vaste werkplek, regie over het werk, zekerheid) dan ze te begeleiden in het ondergaan van de gevolgen van het ontbreken hiervan, waaronder verlies van werkplezier en burned-out .
Het is onmiddellijk toe te geven dat het niet aantrekkelijk is om tegen de stroom in, andere partijen te zeggen, wat gezegd moet worden. Het maakt je wellicht ongeliefd bij hen en het wordt je zeker niet door hen in dank afgenomen. Als we echter binnen onze eigen geledingen de meer activistisch ingestelden, niet op hun waarde erkennen dan wel zelfs afvallen, hebben we dan nog enig recht van klagen over de gevolgen…? #hartekreet-huisartsen #uitblijven-effect-ORDZ #HRMO
Lewi Vogelpoel
30 november 2019 / 04:00