Alpe d’HuZes – We did it!!

Woensdagnacht om 3 uur trokken we onze de zorgvuldig geselecteerde kledinglaagjes aan. ’s Ochtends vorst op de berg, ’s middags kans op 20 graden en een druppel regen. Warm tijdens het klimmen en in het dal, en koud tijdens het dalen en op de berg. Een lastige combinatie om je op te kleden, zo blijkt uit de blote benen van Loek en de bivakmuts van Em.

In de auto op weg naar de start van de Alpe d’Huzes wordt de kom met pasta van gisteravond tot op de bodem leeggegeten. In het pikkedonker pompen we onze banden nog even op en vertrekken naar de start. Dan gaat het startsein en in een grote stoet van lichtjes van fietsers en kaarsjes langs de weg slingeren we omhoog. Langzaam wordt de lucht lichter en een panorama van bergtoppen wordt zichtbaar. Wat een onwijs gaaf gevoel is dit!

Door de vele renners valt ons team al snel uit elkaar. Gelukkig is er genoeg aanspraak langs de weg. Koeienbellen, een deksel met pollepel en Ronnie de Wit zijn favoriet. Na zo’n drie beklimmingen weet je precies waar de leuke bandjes, de camper met pannenkoeken en de supporter in rode broek staan. En dit geeft energie en moed om door te blijven trappen. Wat geweldig al die supporters en vrijwilligers langs het parcours.

Eenmaal boven in het dorp Alpe d’Huez word je extra beloond voor je klimwerk door een heerlijke lange afdaling. De keerzijde hiervan is natuurlijk dat je weer omhoog moet. Maar na de vijfde keer boven te zijn aangekomen is er niemand die twijfelt om wederom af te dalen. Iedereen zal hoe dan ook, óók voor de zesde keer de berg beklimmen.

En dat is gelukt!!! En wat zijn we blij! En wat waren we blij met ons verzorgingsteam onder en boven op de berg. En wat zijn we blij met alle mensen die ons in Nederland gevolgd, gesteund en gesponsord hebben! Heel veel dank aan hen allen.