Andere prikkels

Op het moment dat een nieuwe Rijksbegroting wordt opgesteld of een nieuw kabinet wordt gevormd, is het een goede (?) gewoonte dat belangenorganisaties the powers that be in open brieven laten weten dat voor hun achterban in de begroting extra geld moet worden gereserveerd. In dat licht is het interview met Peter Bennemeer in De Groene Amsterdammer onder de kop Meer geld naar de zorg is niet de oplossing een verfrissende stijlbreuk.

Voormalig ziekenhuisbestuurder Bennemeer, nu adviseur bij consultancybureau Strategy&, pleit op basis van zijn ervaringen in ziekenhuis Bernhoven voor een radicale omwenteling: minder geld uitgeven aan zorg. Helemaal niet zo moeilijk, zegt hij hier zelf over, het is ‘gewoon een kunstje’ dat hij in andere sectoren dan de zorg ook al toepaste. Specifiek voor de zorg gebruikt hij hierbij de term ‘onzinzorg’. Zorg waaraan de patiënt feitelijk niets heeft, maar die toch dagelijks wordt geleverd.

‘In huidige zorgsysteem staan de financiële prikkels de verkeerde kant op’

De reden waarom dit gebeurt is meerledig. Het heeft te maken met productieprikkels, met gebrek aan tijd in de spreekkamer om patiënten te doordringen van de mogelijkheden van alternatieven en – dit blijft in het interview onvermeld maar speelt zeker ook mee – patiënten die medisch handelen verlangen omdat ze ervan overtuigd zijn dat dit voor hun specifieke situatie de beste keuze is.

Inmiddels is Bennemeer een eenzame roeper in de woestijn, stelt het artikel. Zelf is hij daar niet verbaasd over, gelet op het feit dat in het huidige systeem de financiële prikkels de verkeerde kant op staan. Die moeten inderdaad een andere kant op, maar de neus van de patiënt staat ook niet altijd in de juiste richting. Het eigen risicosysteem anders indelen, dat Bennemeer noemt, helpt wellicht om dit te veranderen, maar is niet genoeg.

Delen