Bananenschil
Zo verdeeld als de PvdA-senatoren gisteren waren over het aanpassen van artikel 13 van de zorgverzekeringswet, zo verdeeld zijn ook de reacties op het uiteindelijke ‘nee’ van de Eerste Kamer. Bij de zorgaanbieders die zich fel hebben gekant tegen de wetswijziging, knallen de champagnekurken. Zij hebben hun lobby succesvol gevoerd.
De zorgverzekeraars daarentegen spreken van een teleurstelling. Zij vinden dat hen hiermee een belangrijk instrument wordt onthouden om de komende jaren goed te kunnen sturen op de kwaliteit en doelmatigheid van de zorg. Over het feit dat hierover afspraken zijn gemaakt in het kader van de zorgakkoorden die zijn afgesloten met de zorgaanbieders, de patiëntenvertegenwoordigers en de minister zal het laatste woord nog niet gezegd zijn. Wat is immers nog de waarde van die akkoorden? Edith Schippers heeft een probleem nu. Haar gezichtsverlies van gisteren is veel groter dan dat van 5 april 2011, toen de Eerste Kamer zich tegen haar wetsvoorstel voor het elektronisch patiëntendossier keerde.
Wat het nee van de drie PvdA-senatoren betekent voor de verhoudingen tussen de coalitiepartijen VVD en PvdA in de Tweede Kamer laat zich raden. Het is maar goed dat deze Kamer een kerstreces heeft, dat geeft even de tijd om de gemoederen te laten bedaren. Of die na het reces voldoende bedaard zijn om toch weer samen verder te kunnen, gaan we in januari zien. Gelet op de peilingen zitten beide partijen in ieder geval niet op verkiezingen te wachten.
4 reacties
Sturen op kwaliteit en doelmatigheid kan natuurlijk gewoon nog altijd. Sterker nog, er is door het niet aannemen van deze wijziging meer noodzaak tot overleg in plaats van TROG. ZV hebben laten zien dat wanneer ze het alleen voor het zeggen hebben ze gaan voor kosten en niet voor kwaliteit. Ik denk dat het niet wijzigen de kwaliteit juist tegemoet komt, en de zo veel geprezen marktwerking zeker. Ik hoop dat er nu een goed overleg tot stand kan komen tussen ZV, aanbieders en patiëntenverenigingen. De kaders zijn NZA tarieven, macrobudget, afgesproken gemaximeerde groei etc.
Over die akkoorden: Schippers en de ZV gaan er gemakshalve aan voorbij dat veel afspraken niet zonder meer gemaakt waren, maar in een context van voorbehoud. Zoals die van gelijk speelveld, machtsevenwicht. Degenen die ernstig vooruit liepen op de context en de wet maar alvast wilden wijzigen waren Schippers en de ZV. Ze verwijten een ander wat ze zelf al deden: restitutietarief zou anders tot 2016 minstens 75% moeten zijn, dat bieden veel ZV nu al niet meer (vorig jaar al niet zelfs). De budgetpolis mogelijk ook vanaf 2016, verkopen ze echter nu al.
Alberts
17 december 2014 / 08:35Je hebt gelijk als je stelt dat er meer middelen zijn om te sturen op kwaliteit en doelmatigheid. Maar op het punt van inkopen op kwaliteit is wel een opmerking op zijn plaats. Zorgverzekeraars kunnen alleen op kwaliteit inkopen als de zorgaanbieders bereid zijn hun kwaliteit inzichtelijk te maken. Daarin zijn nog forse slagen te maken.
Frank van Wijck
17 december 2014 / 09:27Dat laatste is waar FvW. Maar ik wil toch relativeren met wijzen op het maakbaarheidsideaal. Er zitten gewoon beperkingen aan het in kaart brengen van kwaliteit. Dat komt omdat er naast objectieve maten (waar meningen over verschillen maar soi) in de zorg ook veel wordt toegeschreven aan subjectieve ervaringen. Wat voor de één een goede arts is, ondanks technisch goede vaardigheid, is voor de ander een slechte. En vice versa. Dat houdt je altijd.
Alberts
17 december 2014 / 10:29Natuurlijk hou je dat altijd. Daarom is het ook zo belangrijk om in de kwaliteitsmeting niet alleen de harde criteria mee te wegen, maar ook de patiëntervaring. Dat is niet eenvoudig, maar ook zeker niet onmogelijk. En het is waardevol.
Frank van Wijck
17 december 2014 / 10:57