Bejegening

Vorige week had ik een ‘wegtrekkertje’, of zoals ik het de volgende dag bij mijn huisarts omschreef: een soort kruising tussen een opvlieger, hartkloppingen en een duizeling. Ben ermee bekend, maar in dit geval had ik voor het eerst sterk het gevoel flauw te vallen, hetgeen niet gebeurde omdat ik me direct op de grond liet zakken en daar ging liggen.   

Enfin, onze alleraardigste huisarts deed controles en stelde voor nog eens uitgebreid bloed te prikken. De assistente vertelde dat ik daarvoor geen labformulier hoefde mee te nemen en dat ik bij thuiskomst een e-mail zou aantreffen en dan telefonisch een afspraak kon maken bij de prikpost hier in ons stadje. Zo geschiedde. Ook bij het afsprakenbureau vertelde men mij dat ik geen formulier nodig had omdat dat online verzonden werd.

Vanmorgen verscheen ik dus (nog steeds wiebelig, een tikkie hypochonder en dus niet goed in staat tot relativeren) zonder formulier op de prikpost, waar – u begrijpt het al – direct om zo’n formulier werd gevraagd door iemand die kennelijk met het verkeerde been uit bed was gestapt. ‘U zou dat formulier online hebben ontvangen’, zei ik, maar zij zei van niet en gaf me een lesje over fouten die zo gemaakt werden en vroeg op geïrriteerde toon naar de brief op mijn smartphone (een brief die ik niet kon laten zien omdat ik bewust geen e-mail op mijn telefoon ontvang).

‘U heeft het dus wel’, zei ik nog zwakjes, waarna ik braaf mijn geboortedatum gaf 

Lang verhaal kort: ze had het formulier uiteraard wél, sterker nog, haar collega kwam aanlopen met de van tevoren op grond van de vinkjes op het formulier klaargezette buisjes. ‘U heeft het dus wel’, concludeerde ik nog zwakjes, waarna ik braaf mijn geboortedatum oplepelde en zij direct in stilte een aanzienlijke hoeveelheid buisjes bloed afnam. Ik had niet eens tijd om flauw te vallen, laat staan haar daarvoor te waarschuwen. 

Waarschijnlijk had deze zorgprofessional gewoon (ook) even niet haar dag. Ik benoem het voorval dan ook alleen om ons allen eraan te herinneren hoe belangrijk bejegening is in de zorg. Een vriendelijk woord, een ontspannen glimlach; de kleine dingen maken een groot verschil.

Delen