Deadline gemist

Wie hoofdredacteur is van een tijdschrift, wordt geacht daarvoor geregeld een ‘redactioneel’ te schrijven. En wie, zoals ondergetekende, al heel lang de eerste onder de gelijken is op een redactie, heeft dus al heel wat van die teksten geschreven. Ik doe het al zo’n twintig jaar, de laatste twaalfeneenhalf jaar voor Arts en Auto. Je wordt er handig in; het is een vak, een ambacht. Gewoon knutselen met woorden tot je mening in ruim 300 woorden (genuanceerd of juist scherp) op schrift staat. Vertrouwend op mijn ervaring schrijf ik mijn redactionelen vaak op het laatste moment voor de deadline. De ene keer kost het wat meer moeite dan de andere keer, maar het komt altijd goed. Nooit een deadline gemist.

Met het redactioneel dat u nu leest, is het anders. Ik ben er zeker al veertig keer in gedachten aan begonnen, maar het wil niet vlotten. Niet omdat ik geen onderwerp heb, maar omdat ik weet dat het mijn laatste redactioneel is op deze plaats. Want ik moet afscheid van u nemen, en alles in mij verzet zich daartegen. Terwijl ik tegelijkertijd weet dat er niets anders opzit, dat het zo beter is. Voor alles en iedereen. Ook voor mij.

Ik moet afscheid van u nemen en alles in mij verzet zich daartegen

Het is nu ruim twee jaar geleden dat een uitgevallen evenwichtsorgaan als donderslag bij heldere hemel het vloerkleed onder mij vandaan trok. Lang zag het ernaar uit dat ik nagenoeg klachtenvrij zou herstellen (via compensatie), maar ondanks alle inspanningen van ondergetekende, VvAA en diverse geweldige zorgprofessionals mocht dat (nog) niet zo zijn.

De deadline voor (gedeeltelijk) ziekzijn ligt op twee jaar na de eerste ziektedag en als het tegen die tijd niet realistisch is te verwachten dat de eigen functie in de volledige breedte kan worden opgepakt, komt onvermijdelijk een afscheid in zicht. En laat ik nou na al die jaren van keurig op tijd zijn, bij wijze van ironische speling van het lot, juist déze deadline missen. Het is niemands schuld. Het leven is gewoon sterker dan de leer en het deelt lukraak hier en daar wat klappen uit. Daar weet u alles van. 

Ik wil u bedanken voor de mooie jaren in uw dienst. Voor het vertrouwen, de feedback en de waardering. En ik wil u en de uwen het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Hou vol; u bent van ongekend groot belang voor uw patiënten. Daar weet ik nu ook zelf alles van.