Middelengebruik
Ik drink nauwelijks alcohol en als ik de twee-slokjes-champagne tijdens de nieuwjaarsnacht plus dat ene koude tapbiertje (per jaar) niet meetel, ben ik eigenlijk een geheelonthouder. Ware het niet dat dat woord suggereert dat ik bewust niet drink en dat is niet zo. Ik vind een cola-light gewoon veel lekkerder en dat is maar goed ook, want verslavingsgevoeligheid is mij niet vreemd. Ik rook namelijk wél. Al heel lang.
In dit tijdschrift treft u geregeld artikelen aan met alcohol in de hoofdrol. Vaak van onze ‘huisvinoloog’ Han Sjakes. Daarnaast hebben we in de rubriek Ledenvoordeel ook nogal eens mooie aanbiedingen voor de wijnliefhebbers onder u. Dat zijn er kennelijk behoorlijk wat, want we horen van de leveranciers dat de kistjes wijn na zo’n publicatie ‘niet aan te slepen zijn’. Ik oordeel niet, want ik ben een roker, de laagste in hiërarchie op de middelengebruikladder, en ik gun u uw mooie wijn.
‘Mijn mening is natuurlijk niet serieus te nemen in dezen; ik ben een roker’
Zo vaak als wij een artikel publiceren over alcohol (zoals in het zomernummer over wijnen bij de BBQ), zo vaak ontvangen wij boze brieven over die artikelen. Het maakt niet uit dat we ook schrijven over alcoholvrije alternatieven, zoals de zomerse mocktails in het vorige nummer; altijd wordt een aantal lezers boos. Deze week ontving ik zelfs de vraag of we misschien van plan waren ook ‘het roken weer te gaan propageren’. Ik begrijp waarop wordt gedoeld en antwoord dat we niet propageren, maar ons ook niet geroepen voelen lezers te bevoogden. Zij worden verondersteld de gevolgen van (overmatig) alcoholgebruik te kennen en zelf keuzes te kunnen maken.
Vorige week las ik dat een zorginstelling voor ouderen het roken ook in de ‘eigen’ ruimte gaat verbieden. Op straffe van het stopzetten van de zorg, moet daar nu een 90-jarige vrouw naar buiten voor haar sigaret. En hoewel ik onderschrijf dat zorgverleners rookvrij moeten kunnen werken, heb ik toch moeite met deze aanpak. Die vrouw heeft dus op miraculeuze wijze al die jaren roken overleefd en mag dan aan het eind van haar leven in haar ‘eigen’ woning niet meer roken? Want anders krijgt ze geen zorg?! Daar is volgens mij écht wel een andere oplossing voor te vinden. Maar mijn mening is natuurlijk niet serieus te nemen in dezen; ik ben een roker.
2 reacties
Dat die mevrouw 90 jaar is geworden is geen miracel. Ook rokers kunnen oud worden. Het maakt de kans om oud te worden wel kleiner vanwege allerlei ziektes waarop roken de kans vergroot. Mevrouw heeft misschien wat geluk gehad, maar dat je als werknemer niet in een ruimte wilt werken waar een rooklucht hangt, snap ik wel. Dus als daar een andere oplossing voor is te vinden; voelt u vrij deze te presenteren.
Sam de Wit
2 september 2023 / 23:09Goed stuk over de (in)tolerantie van “hinderlijke gewoontes”, ik zelf vind het afschuwelijk om in een lift te staan waar een walm van geparfumeerde voorgangers hangt. Nog meer erger ik me aan nepnieuws als: “één glas wijn werkt preventief tegen kanker”, niet waar want buiten alle andere ellende is ethanol ook kankerverwekkend. Een pakje shag kost binnenkort 25 euro en daarvoor moet ik naar een tankstation fietsen. Vervolgens loop ik de supermarkt binnen en zie dat ik voor dat geld tien flessen wijn kan kopen. Vraag de medische staf van een EH welk middelengebruik ze het hele jaar door aan het werk houdt. Soms is de (lobby van de) olifant zó groot dat je er decennia lang mee weg komt. Of is het roesje van dat spul toch simpelweg te verleidelijk voor hele volksstammen? Er zit in ieder geval een luchtje aan, proost!
Rik
29 september 2023 / 21:00