Boter op het hoofd

Nee, ziekenhuizen vallen niet om als ze bepaalde hoogcomplexe zorg verliezen, zegt vertrekkend voorzitter van Zorginstituut Nederland Sjaak Wijma in een afscheidsinterview voor Zorgvisie. Zijn stevige stellingname – “Durven we het zorglandschap te veranderen? Het antwoord is nee” – liegt er niet om. Hetzelfde geldt voor wat hij iets verderop zegt: “We vinden het huidige aanbod dus belangrijker dan de belofte aan de patiënt voor toegang tot goede zorg.”

Wie zijn die ‘we’? Dat zijn in de eerste plaats natuurlijk de ziekenhuisbestuurders en medisch specialisten, die de verdenking op zich laden dat ze het belang van hun eigen continuïteit belangrijker vinden dan het belang van de patiënt, als ze de stap naar concentratie van complexe zorg niet zetten. Maar het is ook de politiek, die geen verandering in de zorg durft af te dwingen. En die er niet voor terugdeinst om een even onzinnige als onuitvoerbare motie aan te nemen om zelfs een noodzakelijke verandering in het ziekenhuislandschap van relatief geringe omvang tegen te houden.

‘Uiteindelijk zijn we het ook allemaal zelf’

En uiteindelijk zijn we het ook allemaal zelf. We spreken onze ontzetting uit als de zorgpremie een tientje per maand duurder wordt. Maar we reageren net zo ontzet als er ook maar iets verandert aan het ons o zo vertrouwde zorglandschap. En daarbij gaat het om veel meer dan alleen spreiding en concentratie van hoogcomplexe zorg alleen.

Delen