Bottleneck
De Autoriteit Consument & Markt onderzoekt dit jaar of de zorgverzekeraars zich wel voldoende van elkaar onderscheiden. Dit onderscheid is nodig om de verzekerden daadwerkelijk iets te kiezen te geven. “We denken dat daarin nog wel wat te verbeteren is”, stelt Chris Fonteijn, bestuursvoorzitter ACM in de tussenrapportage die zojuist verscheen.
Dat is beslist waar, maar er is wel iets heel essentieels dat het in de weg staat, zoals de ACM ook zelf in zijn tussenrapportage opmerkt: ons stelsel is gebaseerd op solidariteit tussen gezonde en zieke mensen en daarom is de basisverzekering verplicht én gelijk voor iedereen. De ACM erkent dat dit de zorgverzekeraars beperkt om zich te onderscheiden, en stelt voorts dat de politieke en maatschappelijke druk die op hen wordt uitgeoefend om geen onderscheid te maken tussen verzekerden dit alleen nog maar versterkt. Toch is ze van mening dat er ook ondanks deze beperkingen nog ruimte voor de zorgverzekeraars blijft om zich te onderscheiden, onder andere op het aanbod van zorg. Deels gebeurt dit ook. Zilveren Kruis bijvoorbeeld spoort in het verlengde van het onlangs afgeronde programma Kwaliteit van zorg zorgaanbieders aan tot een opwaartse kwaliteitsspiraal, zodat de kwaliteit van het totale zorgaanbod beter wordt. Andere zorgverzekeraars zetten juist meer in op selectieve zorginkoop en sluiten dus bepaalde zorgaanbieders uit.
Het punt is alleen dat beide routes vragen om inzicht in de kwaliteit van het zorgaanbod. Vorige week wierp Wim Schellekens via Twitter de vraag op: “Hoe moet de zorgverzekeraar op kwaliteit inkopen als kwaliteitsinfo uit de sector zelf nog steeds niet valide, betrouwbaar en vergelijkbaar is?” Deze beperking remt inderdaad het proces en daarmee ook de ruimte voor zorgverzekeraars om zich van elkaar te onderscheiden. De bottleneck zit veel meer bij de zorgaanbieders dan bij de zorgverzekeraars.
11 reacties
De gedachte dat er zoiets bestaat als voor consumenten zinvolle valide, vergelijkbare en betrouwbare kwaliteitsinformatie over zorgaanbieders bestaat is al uitermate aanvechtbaar. Kwaliteitsinformatie wordt continu verzameld door professionals – alleen niet met de oogmerken van zorgverzekeraars, maar als middel tot continue kwaliteitsverbetering van eigen handelen. Dat de zorgaanbieders hier tekortschieten in de aanlevering van informatie aan zorgverzekeraars vind ik een absurde beschuldiging. Het belang van de zorgverlener is primair het verbeteren van eigen kwaliteit en niet het dienen van belangen van de zorgverzekeringen (zoals het “geven van meer keuzemogelijkheden” in het spelen van een concurrerende marktrol. Al die aan te leveren informatie leidt bovendien tot erg veel registratiedrang, controledrang en bureaucratie – ten koste van tijd en geld voor het primaire zorgproces. De enthousiaste omhelzing van de columnist van het huidige marktgerichte zorgstelsel met weinig kritiek op zorgverzekeraars, maar des te meer op zorgaanbieders ook hier weer, vind ik tenenkrommend.
j.a.maring,huisarts
17 februari 2016 / 15:48ACM zit te kletsen… en deed in het verleden vooral aan wegkijken. In 2011 al dit probleem aan de kaak gesteld, Mythen in stand houden en wegkijken is topsport.
G K Mitrasing
17 februari 2016 / 15:53@J.A. Maring: Het gaat niet om het dienen van belangen van zorgverzekeraars, maar van patiënten. Kwaliteitsinformatie in termen van uitkomsten van behandelingen is voor hen wel degelijk van waarde. Het is een basis voor shared decision making.
Frank van Wijck
17 februari 2016 / 16:16Uw Tweet:
“Het probleem met het huidige stelsel zit inderdaad vooral in het gebrek aan transparantie bij de zorgaanbieders. ”
Dat is nogal wat.
Suggereren dat de volgende statistieken simpelweg een gevolg zijn van onwillige zorgverleners:
http://www.eengezondernederland.nl/Heden_en_verleden/Zorg/Zorguitgaven
http://www.zorgcijfers.nl/actuele-cijfers/zorguitgaven-internationaal-vergeleken-/86
En ga maar door.
Misschien dat u hier iets duidelijker over kunt zijn?
Ik zou namelijk, in naam van alle patiënten, gaan denken aan een rechtsgang.
J.Hendrix
17 februari 2016 / 21:07Ik overwoog een reactie als die van Maring maar realiseerde me dat het weinig zin had. Nu kan ik het niet laten om hem bij te vallen, hij slaat de spijker op de kop. De spijker die FvW negeert: het is maar de vraag of er kwaliteitsinformatie beschikbaar kan komen die voor de gewenste doelen – belang van de patiënt- bruikbaar is. De informatie voor zover beschikbaar en voor zover het als zodanig moet doorgaan is toch vooral spreadsheetkennis die ten gunste van de ZV wordt gebruikt in termen van afknijpen, en het is bovendien de vraag of en wat de patiënt er beter van wordt. Er is te weinig evidence ervan uit te gaan dat die patiënt er op dit moment wat mee opschiet, wat vage claims over premieverrekening daargelaten.
Alberts
18 februari 2016 / 08:56Hendrix: Het is zoals ik in mijn blog al aangaf: zorgverzekeraars kunnen alleen voor hun verzekerden zorg inkopen op basis van kwaliteit als de zorgaanbieders die kwaliteit transparant maken. Dus: de sleutel om de zorgverzekeraars in staat te stellen om zich meer van elkaar te onderscheiden op het aanbod van zorg ligt bij de zorgaanbieders. Er zijn heel goede voorbeelden op dit gebied – denk aan DICA, Meetbaar Beter, NICE en Prezies – waarop kan worden voortgebouwd.
Frank van Wijck
18 februari 2016 / 11:26Ik ondersteun de reactie van collega Maring volledig. FvW is denk ik nooit betrokken geweest bij contractonderhandelingen met zorgverzekeraars. De focus ligt daarbij echt op prijsafspraken, waarbij kwaliteit van ondergeschikt belang is. De hoeveelheid data die geregistreerd worden is overweldigend met een grote administratieve last voor instellingen en zorgaanbieders. Er wordt dagelijks gebruik van gemaakt om de zorg voor patienten te verbeteren.
Blijkbaar bieden deze data voor het inkoopproces onvoldoende aanknopingspunten.
Om vervolgens de zorgaanbieders te beschuldigen van een gebrek aan transparantie voelt als zeer onrechtvaardig.
RS Djamin, longarts
18 februari 2016 / 11:42Dat de registratielast hoog is onderschrijf ik volledig. Dat artsen zich inspannen om de zorg voor patiënten te verbeteren eveneens. Maar er is wel een verschil tussen proces- en uitkomstindicatoren. In de eerste is de laatste jaren erg veel geïnvesteerd. De investering in de laatste begint nu op gang te komen. Naarmate daarover meer informatie beschikbaar komt, kunnen zorgverzekeraars daarop meer sturen in de inkoop voor hun verzekerden. Het hoort bij het huidige stelsel dat ze zich daarbij onderscheiden door dit ieder op basis van hun eigen uitgangspunten te doen. Maar de informatie moet er wel eerst zijn voordat ze dit kunnen.
Frank van Wijck
18 februari 2016 / 12:05en wie bepaalt dan of “ze dit kunnen”?
G K Mitrasing
18 februari 2016 / 13:35De verzekerde.
Frank van Wijck
18 februari 2016 / 13:48Wat zegt de speltheorie over dit probleem? En in combinatie met budget financiering? BKZ? Contract plafonds? Het MBI en de MBH?
Stel dat kwaliteitsinformatie daadwerkelijk beschikbaar is en stel dat de NL overheid de publicatie van al die data ook mogelijk maakt, zullen de verzekeraars dan ziektekostenpolissen aanbieden met de 100% garantie dat verzekerden terecht kunnen bij de zorgaanbieder met de beste kwaliteit zoals omschreven in de kwaliteitsdata en tegen die prijs? Wat gaan verzekerden doen als zij niet terecht kunnen bij die zorgverlener? Wat zal de Rechter zeggen tegen de verzekeraar die zulke polissen aanbiedt? Contract is contract of u moet maar komen met nieuwe kleine lettertjes?
En kunnen die zorgaanbieders dat dan ook aan? Hoeveel uur zitten er in een dag? Hoeveel uur per dag werken de zorgverleners? Hoeveel behandelingen per dag kan een zorgverlener aan?
Kwaliteit, prijs en volume en Nederland gaan niet samen. Het is nog steeds aanbodgestuurde zorg; de Overheid stelt het budget vast en daar moet de burger het mee doen. Dan kan je praten over kwaliteit wat je wilt, maar je zult het niet krijgen in dit land.
Lees de opmerkingen van A Klink er maar op na; Mayo Clinic? Fantastische groepspraktijk, maar dat zal in Nederland nimmer gebeuren; daar hebben wij, Rijksoverheid, het geld niet voor over!
En diezelfde A Klink over innovatie; iets is pas innovatie als de kwaliteit nog acceptabel is, maar de prijs in ieder geval lager.
A Klink was toen Minister en is nu bestuurder bij VGZ.
De Bottleneck zit dus niet bij de zorgaanbieders en zorgverleners, die zijn allen van goede wil, en ook niet bij de zorgverzekeraars die zelf ook zeggen dat zij overbodig zijn, want slechts uitvoerende organen van de Rijksoverheid, maar bij de Wetgever; die maakt slechte wetten.
Advies aan de Wetgever is dan ook: eerst wetgeving maken en pas daarna de fles leegzuipen.
ANH Jansen
18 februari 2016 / 20:15