Boven het maaiveld

Verdient een bestuurder van een zorginstelling in Rotterdam op 1 januari 2015 geen € 185.529,- inclusief toeslagen maar € 230.000,-, dan kort de gemeente de subsidie aan die instelling met € 44.471,-. Een stoer initiatief van een stoere stad. En de toevoeging “inclusief toeslagen” is natuurlijk heel slim, want het is eenvoudig genoeg om dat salaris voor een deel te versluieren door het geen salaris te noemen maar het onder het mom van uiteenlopende vergoedingen uit te keren. Maar daar komen de Rotterdamse zorgbestuurders dus niet mee weg.

Toch vraag ik mij af in hoeverre de 32 Rotterdamse bestuurders – verdeeld over zeventien organisaties – die nu boven de Balkenendenorm zitten zich druk maken over die subsidiekorting. Het ligt immers voor de hand dat ze die niet zullen vertalen in verlaging van hun eigen inkomen, maar in een bezuiniging op hun bedrijfskosten. De wet stelt immers dat ze nog tot 2020 de tijd hebben om hun inkomens terug te brengen tot het geoorloofde maximum.

Symboolpolitiek van de gemeente Rotterdam dus? Toch niet per se. Het hangt ervan af hoe de gemeente over dit beleid gaat communiceren. Als die in de media gaat brengen dat ze de subsidie van zorgaanbieder A met € 44.471,- kort omdat bestuurder B dit bedrag boven de norm zit, denk ik wel dat B in een ongemakkelijke positie terechtkomt. Zijn hoofd steekt dan immers voor iedereen zichtbaar boven het maaiveld uit. En daarmee wordt zo’n hoofd een makkelijk doelwit voor spot.