Bruggetje
Wie tegenstander is van de ‘marktwerking’ in de zorg, kan tevreden zijn. De overheid blijft gewoon keurig alles regelen en blijft erop toezien dat iedereen binnen kaders blijft en zich aan de afspraken houdt. Concentratie van zorg wordt afgedwongen en om te zorgen dat niets dit proces in de weg staat, wordt de basisverzekering beperkt tot naturapolissen. Wie als consument zelf wil blijven bepalen naar welke zorgaanbieder hij gaat, moet dus bijbetalen.
Kritische consumenten zijn hiermee voor het grootste deel van het pakket niet meer nodig, lijkt dan de eerste conclusie. Maar aan de andere kant: door nog alleen naturapolissen mogelijk te maken binnen de basisverzekering, worden die consumenten wel in de armen gedreven van de zorgverzekeraars. Zorgverzekeraars zullen immers de zorg die tot het domein van de basisverzekering behoort liefst willen inkopen bij zorgaanbieders die hun verzekerden welgevallig zijn.
Om dit proces te sturen, kunnen zorgverzekeraars consumentenpanels instellen als adviescommissies. Samen kunnen die twee partijen dan bepalen welke zorgaanbieders voor de zorgverzekeraar interessant zijn om een minderheidsaandeel in te nemen. En als die consumentenpanels dan ook gezamenlijk in corporaties aandelen in zorgaanbieders gaan kopen, worden die zorgverzekeraars en zorgaanbieders samen de partijen die de dienst uitmaken. Dan wordt de zorg toch nog echt van ons allemaal. Of is dat een brug te ver?
10 reacties
Het is niet eens een brug te ver, de hele brug is in geen velden of wegen te zien. We staan aan het ravijn en zien aan de overkant een woestenij. Waarom dan een brug bouwen? Is er geen makkelijker oplossing? Waarom vluchten?
Het budget blijft bepaald door de Rijksoverheid. Als het geld op is kan de lokale/regionale corporatie hoog en laag springen; er komt niet meer geld bij. De aandeelhouders van die corporatie zullen zichzelf dan van gratis zorg moeten voorzien. Het zal de sfeer in de spreekkamer of balie niet ten goede komen.
En laat de Rijksoverheid juist dat van plan zijn met een onderdeel uit het Regeerakkoord dat er niet in staat, maar wel in de oorspronkelijke uitgave: Rapport Cie Baarsma; er komt een wettelijke doorleverplicht voor zorgaanbieders. Als het geld op is worden zorgaanbieders verplicht gratis zorg te leveren. Hoe zij dat moeten financieren zegt de Cie Baarsma er niet bij. Dat is niet het probleem van de Cie Baarsma.
Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan denken de technocraten in Den Haag en Amsterdam. Als het Excelspreadsheet maar weer klopt.
Bij een Nationaal Ziekenfondssysteem naar bijvoorbeeld Deens Model is iedere burger eigenaar van de zorg; het wordt allemaal gefinancierd uit de belastinggelden. De distributie van de budgetten gaat in dat land bottom up; van gemeente naar county naar Rijk.
Zo kunnen verschillen behoeften van populaties eenvoudig worden opgevangen. Aansturing van ziekenhuizen, huisartsen en apotheken gaat daar lokaal/regionaal. Benchmarking doet de rest.
Waarom moeilijk als het ook makkelijk kan vragen de Denen (o.a.) zich voortdurend af en doen het daarom ook makkelijk. En dat hoort bij een Openbaar Bestuur dat de Algemene Beginselsen van Behoorlijk Bestuur respecteert.
Want waarom heeft Nederland ook weer gekozen (wij niet) voor dit systeemmodel op basis van gereguleerde marktwerking; concurrentie tussen verschillende verzekeraars om de gunst van verplicht verzekerden voor de zorginkoop bij met elkaar concurrerende zorgaanbieders. Zorginkoop op basis van innovatie, kwaliteit en prijs?
A Klink gaf in zijn Oratie het antwoord: omdat de Algemene Beginselen van Behoorlijk Bestuur dan niet van kracht zouden zijn.
Theo Langejan van de NZa zei het krachtiger: omdat private zorgverzekeraars in ons systeemmodel kunnen eisen wat zij willen. Zij hebben als enigen de zorgplicht en dat zullen de verplicht verzekerden merken ook.
Rapport Cie Baarsma is 1 op 1 overgenomen door PvdA en VVD. In dat rapport staan nog meer zaken die er toe doen.
Idem Rapport Cie Don. En de side letter van W vd Ven dus niet.
Maar als er mensen zijn die voor 100 euro een aandeel willen kopen in een zorgaanbieder, prima. Heb er genoeg en winstuitkering conform voorwaarden zoals gesteld in het Regeerakkoord van onze Regering. Dat zit wel snor dus.
ANH Jansen
30 oktober 2012 / 12:23Laat ik voorop stellen dat ik net als ANH liever een Deens model zou zien: een veel efficiëntere en goedkopere manier om het stelsel in te richten. Tegelijk is het idee van een consumentenpanel wel, in het licht van dit stelsel, een goed idee, al zou het beter zijn de termen consument en patiënt te verenigen tot: cliënt (semantics matters). Zo’n panel is natuurlijk hard nodig om de cliëntenbelangen/publieke belangen te bewaken. Het zou een verbetering betekenen en ik ben realist genoeg om te weten dat evolutie beter is dan revolutie in zorgstelsels (had Hoogervorst dit nu ook maar ingezien). Maar in zo’n panel zit ook een democratische kwetsbaarheid: wie krijgt daarin toegang? Zal er niet ook een concurrentie tussen de belangen van verschillende patiëntgroeperingen komen? In hoeverre zal de stem van de werkgever meetellen, en hoe zal deze uitwerken? Zal de nadruk eenzijdig op reïntegratie in werk komen te liggen? Hoe wordt het probleem van informatie-asymmetrie t.o.v. zorgverzekeraars aangepakt? In ons manifest (Zorg Zonder Markt) hebben we voorgesteld dat het Kwaliteitsinstituut hierin ook een belangrijke rol zou moeten hebben, als een plaats waar wetenschap, professionals, patiënten en overheid elkaar treffen. Ik vind dus dat de overheid een behoorlijke faciliterende rol moet spelen zodat ook de belangen van minder kapitaalkrachtige of mondige burgers vertegenwoordigd zijn bij de verzekeraar. Het trendy beroep op ‘burgerschap’ vind ik ahistorische flauwekul en een schaamlap voor ‘eigen schuld dikke bult’-denken. Dezelfde redenering geldt natuurlijk dubbel en dwars voor het kopen van aandelen: logischerwijs betekent dit dat de waarden en belangen van meer kapitaalkrachtigen invloed zullen krijgen op wat we als ‘kwaliteit van zorg’ gaan beschouwen. Daar schuilt dus een gevaar in, mijns inziens. Welke checks & balances stel je voor Frank?
Alan Ralston
31 oktober 2012 / 09:36Welke checks & balances stel ik voor? Nog geen, moet ik toegeven. We slaan met dit regeerakkoord een nieuwe weg in, dus net als wij allemaal moet ook ik weer langs nieuwe lijnen leren denken. Ik erken je bezwaar van potentieel te grote invloed van kapitaalkrachtigen. Misschien ligt hiervoor een oplossing besloten in de mogelijkheid voor zorgverzekeraars om aandeelhouders te worden in zorgaanbieders, namelijk in die zin dat zij de ruimte krijgen om een gering percentage van de premie van hun verzekerden te betrekken bij die investering. Zorgverzekeraars en verzekerden zouden dan een conglomeraat vormen waarin zij gezamenlijk aandeelhouder zijn. Dit haalt het voordeel voor kapitaalkrachtigen eruit en past in de huidige lijn van de overheid om af te buigen van concurrentie naar samenwerking. Je verdere discussie op basis van dit idee stel ik op prijs.
Frank van Wijck
31 oktober 2012 / 10:07In Fort William war ik als huisarts werkte hadden we een “patient user group”. Werkte prima om de zorg te verbeteren; meerdere contactmomenten met zo’n groep. Verbaas me altijd hoe alles hier top-down wordt bedacht…
G K Mitrasing
31 oktober 2012 / 11:08Cooperatie plan gaat niet werken en wel hierom.
Het is de Overheid die de budgetten blijft bepalen en die heeft de taak van verdeling van die budgetten toebedeeld aan de private verzekeraars. De reden is een juridische; in de private wereld gelden de Algemene Beginselen van Behoorlijk Bestuur niet. Zegt A Klink zelf in zijn Oratie. Die ABBB maken onderhandelingen over prijzen en sanering van aanbod alleen maar moeilijk. Zegt A Klink in zijn Oratie.
In de private wereld gelden de regels van de jungle. Zegt A Klink in zijn Oratie. Private verzekeraars mogen alles eisen en alles willen zolang zij maar voldoen aan hun zorgplicht.
En daar zit de denkfout bij Frank van Wijck; wat zouden nu zorggebruikers kunnen doen als mede eigenaar van een zorgaanbieder als de andere eigenaar, de zorgverzekeraar, onder druk van de Overheid toch nee moet blijven verkopen?
En de derde eigenaar van de zorgaanbieder? De zorgaanbieder zelf?
Gevoegd bij het wettelijk verbod op overschrijding van het door de Overheid bepaalde budget per private verzekeraar (wat zegt de EU of de NMa hierover?) is mede eigenaarschap van zorgconsumenten in een zorgaanbieder, samen met de zorgverzekeraar zelf de facto onmogelijk. Wie krijgt bij stemming over gevoerd beleid de overhand? De beslissende stem?
Gaat dus niet werken.
Het Deens ziekenfondsmodel voorziet in deze spanning tussen wat zorgconsumenten willen en wat de Overheid kan toestaan; kiezers stemmen in een democratie voor hun ‘leiders’ en wijze van bestuur en het ziekenfonds is aldus eigendom van alle zorgconsumenten. De Denen doen de verdeling van de kunstigmatig schaarse middelen bottom up; per gemeente, per regio, per county en voor het hele land. Zo worden verschillen in populatie opgevangen; ook in Denemarken is er sprake van vergrijzing en krimpregios.
En een lokaal/regionaal bestuur met daarin vertegenwoordigers van het ziekenfonds, ziekenfondsverzekerden en zorgverleners is dan wel haalbaar; zorgverleners moeten in Denemarken met de billen bloot en dat kan als er geen concurrentie is op prijs, maar wel wordt gewerkt met benchmarking op kwaliteit en efficiency.
Instituut NICE kan dan ook heel goed in Engeland en Denemarken, maar heeft in Nederland bij ongewijzigd beleid een totaal andere functie; doelmatigheid krijgt de boventoon.
A Klink zegt het zelf: standaarden en richtlijnen worden opgesteld door de beroepsverenigingen en het ZiN gaat erover heen op haalbaarheid en komt dan met een aanpassing; lagere prijs als de kwaliteit nog maar wel acceptabel is.
Dan heb je er geen zin meer in.
ANH Jansen
31 oktober 2012 / 12:56T.a.v. het voorstel van een verzekeraars-verzekerden conglomeraat: veronderstelt dit niet dat de belangen van die beide partijen op één lijn liggen? Tegelijk loopt invloed dan nog steeds via kapitaal. Dat is democratie volgens Amerikaans model: whoever has the gold, makes the rules. Het probleem van goede representatie van patiënten versus kostenbeheersing is denk ik ook fundamenteel gelieerd aan je ideeën überhaupt over representatie. Dan ga ik meer voor balans: meer decentrale keuzes, door meerdere partijen: ZV, overheid, patiënten, aanbieders. Ik denk dat het kan. Overigens heeft Anton Maes hier ook genuanceerde gedachten over: http://www.youtube.com/embed/tPqpxdhz5n4 . Aanvullend: hameren op transparantie op álle zorgmarkten; momenteel ligt de aandacht vooral bij transparantie van zorgaanbieders, maar die van verzekeraars moet onder de loep, vooral daar waar het gaat om welke keuzes er gemaakt worden bij de inkoop. Zoals De Friesland het heeft gedaan door de klant meer te betrekken bij de zorginkoop, verdient navolging, en zou mogelijk zelfs verplicht gesteld en gefaciliteerd moeten worden door de overheid. Ad Poppelaars schrijft in het MGv dat hij niet meteen een rol ziet voor het kwaliteitsinstituut, omdat deze niet onafhankelijk zou zijn, maar ik denk toch dat het waardevol kan zijn om een balans tussen centraal en decentraal te bewerkstelligen. Maar ook het KI moet dan evenredige vertegenwoordiging kennen. Zo’n instituut kan ook bijdragen aan verminderen van de informatie-asymmetrie. En ik geloof toch niet in onafhankelijkheid, vandaar (behalve voor Schotland natuurlijk).
Maar belangrijker nog dan dit alles is de vraag: wat bezielt een huisarts om een idyllische betrekking in Fort William in te ruilen voor verblijf in dit platte land?
PS: Meer lezen over Denemarken:
http://www.civitas.org.uk/pdf/Denmark.pdf
http://www.commonwealthfund.org/~/media/Files/Publications/Fund%20Report/2011/Nov/1562_Squires_Intl_Profiles_2011_11_10.pdf
http://www.euro.who.int/__data/assets/pdf_file/0004/160519/e96442.pdf
Alan Ralston
31 oktober 2012 / 23:25Hoe meer partijen je erbij haalt, hoe complexer het keuzeproces wordt. Afgezien daarvan: als het goed is liggen de belangen van zorgverzekeraars en verzekerden wel degelijk op één lijn: verantwoorde kwaliteit van zorg tegen een aanvaardbare prijs.
Frank van Wijck
1 november 2012 / 08:36FvW is te lang in de enge machine gebleven. ‘Als het goed is liggen de belangen van zorgverzekeraars en verzekerden wel degelijk op één lijn: verantwoorde kwaliteit van zorg tegen een aanvaardbare prijs’.
Dan kan dus niet en dat blijkt ook wel in de praktijk en word bevestigd door ZN en ZN-leden zelf: verzekeraars zijn in Nederland tussen Overheid en patiënten geschoven omdat er 1 partij moet zijn die neen zegt tegen de wensen en eisen van burgers.
Verzekeraars zijn de budget beheerders. Er komt nu zelfs een wettelijk verbod op overschrijding van het budget op straffe van een generieke naheffing, het MBI. Alle verzekeraars hebben dezelfde rol en zeggen allemaal gelijktijdig neen. Vandaar dat het aantal wisselingen van verzekerden nihil is en de consolidatie bij de verzekeraars nog niet ten einde is; nu nog 4 grote die 90% van de ‘markt’ voorzien, dat gaat in percentage omhoog en in aantal omlaag.
Om de zorg ‘doelmatig’ te maken zijn de polisvoorwaarden geworden zoals ze zijn: de te vergoeden en te verlenen zorg is functioneel omschreven. Het is aan de verzekeraar om te bepalen hoe de zorg wordt verleend en door wie, als ze maar wordt verleend.
Er zal altijd strijd zijn tussen patienten/burgers en de Overheid over het toegestane budget. De tussenlaag van verzekeraars is dan ook overbodig als het Openbaar Bestuur transparant neen leert zeggen.
Dat kan het beste via de bottom up benadering; dan zien de burgers zelf hoeveel geld er is en waar het aan wordt besteed.
Daar is in Nederland geen sprake van. Inmiddels zijn de totale beleids- en beheerskosten, exclusief kosten verzekeraars, opgelopen tot 3.9 miljard euro. Dan moet men denken aan kosten Ministerie, kosten experts, kosten economen e.d.
Verzekeraars mogen de inkomens van burgers niet inzien. Toch gaat dit gebeuren als het verplicht eigen risico inkomensafhankelijk wordt. Verzekeraars kunnen zo uitrekenen tot welke doelgroep de betrokken verzekerde behoort en daarop reageren.
Mag niet gebeuren. Daar moet je geen Einstein voor zijn om dat in te zien.
ANH Jansen
1 november 2012 / 12:50Zorgverzekeraars “kunnen en willen” deze gegevens niet hebben, stellen ze.
Frank van Wijck
1 november 2012 / 13:57“Stellen ze.’
Ze hebben ze al en ze gaan ze in nog meer detail krijgen. Iedere informatie die nuttig kan zijn voor het voorspellen van het schadebedrag is voor verzekeraars goud waard. En voor deze data moeten ze niet eens betalen.
Verzekeraars zijn geen liefdadigheidsinstellingen. Het zijn commerciele bedrijven en daarbij maakt het niets uit of het onderlinge waarborgmaatschappijen zijn of cooperatieve instellingen; eind van het jaar is het streven van een bureaucratie om zwarte cijfers te laten zien.
Hoe verzekeraars data kunnen achterhalen is niet zo moeilijk.
Bedenk de eenvoud van het achterhalen van inkomen via de postcode! Dat is een geraamd inkomen. Statistisch betrouwbaar voldoende om beleid op te maken. Ook door verzekeraars.
Informatie op onderliggende aandoeningen hebben ze ook al; allemaal af te leiden uit de declaraties van oa geneesmiddelen. Zo moeilijk is dat niet. Probleem is het off label gebruik van medicatie. Dat kan verzekeraars op het verkeerde been zetten.
Aan de “intrinsieke motivatie’ van verzekeraars om goede zorg te leveren aan hun verplicht verzekerden mag gerust worden getwijfeld. Waarom zou er wel mogen worden getwijfeld aan de ‘intrinsieke goedheid’ van zorgverleners?
Bedenk dat de huidige verzekeraars in essentie de voormalige ziekenfondsen zijn en dat de databanken onveranderd zijn meegekomen; verzekeraars kunnen dan ook als de besten rekenen en doorrekenen, zowel op micro niveau, schadelast per verzekerde en op macro niveau, schadelast ontwikkeling per sector of in totaal.
M E Porter is nu gekomen met een internationale databank om de kwaliteit van de door zorgverzekeraars ingekochte zorg eindelijk eens boven tafel te krijgen. Op een eenduidige manier en volledig transparant opdat ook in internationaal verband kan worden gezien wat er op zorg wordt aangeboden. De nieuwste hype is immers betalen van zorgverleners op uitkomsten. Dan moeten die uitkomsten wel voor iedereen helder zijn.
Tijdens de presentatie van die databank is wel transparant geworden dat Nederland de slechtste van allemaal is.
De oprichting van een ZiN zal daar niets aan veranderen; kwaliteit is ondergeschikt aan prijs.
Les van Toyota zouden de nederlandse verzekeraars ter harte moeten nemen. Eerst kwaliteit, dan volgt de prijs vanzelf en die prijs is voor Toyota en de klant de juiste prijs.
ANH Jansen
1 november 2012 / 17:51