Buitenlandselectie
Eens per vier/vijf weken plaats ik hier een selectie van links naar opmerkelijke nieuwe artikelen, afkomstig uit Engelstalige kwaliteitsmedia, over onderwerpen die te maken hebben met ziekte, gezondheid en gezondheidszorg. Dit zijn vooral ‘verhalende’ teksten, meestal van langere adem, en meer geschikt voor in de lees- of leunstoel dan voor achter het bureau.
Between Eternity and Time
Paul Kalanithi zat in zijn laatste jaar van ‘neurosurgery residency’ aan Stanford University in Californië, toen hij vorig jaar maart overleed aan longkanker, pas 37 jaar oud. In de 22 maanden die verliepen tussen de eerste diagnose en zijn dood, schreef hij een boek over zijn te korte leven, When Breath Becomes Air. In deze mooie en uitgebreide bespreking hiervan in The Los Angeles Review of Books staat vooral één thema centraal: de onverbiddelijke, door hem existentieel beleefde drijfveren die Kalanithi, die aanvankelijk een heel ander studiepad was ingeslagen, ertoe brachten alsnog de switch te maken naar geneeskunde.
How My Father Died in a Lagos Public Hospital
Dat niet álle medische professionals hun beroepseer even serieus nemen, blijkt uit deze bijdrage op Sahara Reporters, een website voor nieuws, opinie en achtergronden uit Nigeria. Ekene Som Mekwunye is succesvol en bekroond filmmaker in Lagos, opgeleid in onder meer Los Angeles. Hij doet in dit artikel verslag van de lotgevallen van zijn 68-jarige vader nadat die wegens ademhalingsproblemen in een openbaar ziekenhuis in Lagos werd opgenomen. Dit was het begin van een drie dagen durend lijdensweg, met fatale afloop, met als rode draad de totale onverschilligheid en verbijsterende nalatigheid van goed beschouwd alle medische professionals die in dit verhaal figureren.
Depending On Pain Killers Doesn’t Make Me An Addict
The Establishment is de naam van een Amerikaanse ‘multimedia site run & funded by women’. In dit artikel neemt schrijfster en publicist Jessica Rapisarda op een persoonlijke en openhartige manier stelling tegen de negatieve beeldvorming, ook in veel media, van alles wat met pijnstillers te maken heeft. Zelf lijdt zij al vanaf haar zevende aan migraine, en heeft sindsdien geleerd dat het nemen van pijnstillers in veler ogen als ‘zwakte’ geldt en dat pijn daarom vooral iets is om je voor te schamen en nooit ruchtbaarheid aan te geven. Terwijl pijnstillende medicatie in werkelijkheid gewoon hélpt, en het verschil kan uitmaken tussen een draaglijk en een ondraaglijk leven. Verweven door dit persoonlijke verhaal zit ook een aantal gedachten over Prince. Want ook hij was, in de visie van de auteur, een slachtoffer van de taboeïsering van pijn.
How One Bolivian Hospital is Battling Maternal Mortality
Dat de professionele relatie tussen verloskundigen en gynaecologen soms complex kan zijn, bleek pas nog weer hier in Nederland. Des te boeiender is daarom deze diepte-reportage op Narratively (een non-fictie website voor ‘human stories, boldly told’) uit de altiplano van Boliviaanse Andes, hoog boven de zeespiegel en uren verwijderd van de grote stad. Kraamsterfte is in dit soort arme streken een groot probleem, maar in het kleinschalige ziekenhuis in Patacamaya wordt dit probleem aangepakt op een manier die internationaal aandacht trekt. De sleutel tot dit lokale succes is: samenwerking en vertrouwen. Samenwerking tussen modern geschoolde artsen en traditionele partera’s die juist werken volgens eeuwenoude lokale tradities. En vertrouwen dat hiermee gewonnen wordt van plattelandsvrouwen die normaal gesproken worden afgeschrikt door de klinische kilte, in zowel figuurlijke als letterlijke zin, van een modern functionerend ziekenhuis.
The ‘gay cure’ experiments that were written out of scientific history
Iedere dinsdag brengt Mosaic, een online-magazine van de Wellcome Trust, een nieuw en diepgravend artikel over een medisch-wetenschappelijk onderwerp. Afgelopen week was dit het verhaal van dokter Robert Heath (1915-1999), psychiater en neuroloog, die vanaf de jaren vijftig van de afgelopen eeuw vanuit zijn hoogleraarspositie aan Tulane University in New Orleans decennialang de meest bizarre en soms ook heel kwalijke experimenten uitvoerde met wat later ‘deep brain stimulation’ is gaan heten. Dit verhaal laat niets hiervan onbesproken en bedekt, voor zover dat laatste tenminste mogelijk is zolang Tulane zijn archieven gesloten houdt. Maar schiet evenmin door in demonisering van één arts en wetenschapper uit een periode waarin in de wereld van medisch onderzoek nog veel méér dingen normaal werden gevonden die wij nu totaal onacceptabel vinden.
Do academics make better journalists than journalists?
Dat ‘academics’ in de kop van dit artikel staat niet voor ‘academici’ in de zin van universitair opgeleiden, maar voor mensen die op een universiteit werken. Dit artikel op The Drum, een Britse marketing-website, heeft als onderwerp The Conversation. Dit van oorsprong eveneens Britse initiatief is bedoeld als een platform voor nieuws en vooral achtergronden dat helemaal leunt op universitaire expertise. Intussen doen al 65 universiteiten mee, met een netwerk van 8.000 experts-medewerkers. De vraag in de kop van dit artikel wordt verder niet serieus beantwoord en is ook niet waar het hier vooral om gaat. Veel belangrijker is dat in een tijd waarin traditionele media en journalistiek het financieel steeds moeilijker krijgen, er ook andere bronnen komen van betrouwbare kwaliteitsinformatie over – onder andere – actuele kwesties. Een van de hoofdsecties van The Conversation is ‘Health + Medicine’, en wie hier regelmatig eens op doorklikt, is verzekerd van een aanhoudende stroom dagelijkse bijdragen van consistent inhoudelijk topniveau.
